Është një mendim i zakonshëm të imagjinosh një grua, veçanërisht një nënë, si një person i privilegjuar që nuk detyrohet të kalojë orë pune stresuese dhe të lira nga “përpjekjet” e përditshme që kërkon çdo punë. Një besim që është hedhur poshtë nga studimi që shqyrton të gjitha aspektet e të qenit prindër dhe sipas të cilit, qëndrimi në shtëpi me fëmijët mund të jetë shumë më i lodhshëm se puna (fjalë nga nëna dhe babai).
“Lum që rrini në shtëpi me fëmijët”; “Je me fat që nuk duhet të shkosh në punë çdo ditë”; “Do të doja të rrija në shtëpi duke mos bërë asgjë gjatë gjithë ditës”. Këto janë vetëm disa nga frazat që një nënë që rri në shtëpi dëgjon sa herë që thotë se nuk punon, qoftë me dëshirë apo detyrim, dhe i kalon ditët në shtëpi duke u kujdesur për familjen. Fraza, të përsëritura ndonjëherë nga vetë bashkëshortët, të cilat rrjedhin nga një bindje, për fat të keq, ende e rrënjosur se roli i nënës dhe amvisës nuk është aspak kërkues dhe, përkundrazi, mund të konsiderohet në të njëjtin nivel me një pushim të vazhdueshëm.
Për të mohuar dhe shtrembëruar plotësisht këtë besim u bë një sondaz, i cili falë një sërë pyetjesh të parashtruara për rreth 1500 prindër të rinj britanikë, ishte në gjendje të konstatonte se qëndrimi në shtëpi me fëmijët është më i lodhshëm sesa të punosh.
Rezultatet e sondazhit
“Të bëhesh prind është një përvojë e pabesueshme, por ne e kuptojmë se ky kapitull i ri në jetë mund të sjellë me vete edhe një stres dhe shqetësim të madh,” tha ekspertja e foshnjave Rebecca Bennett. Prindërit e rinj përjetojnë në vitet e hershme, nga çfarë i fusin në gojë fëmijës së tyre atë që vendosin në lëkurë, çdo vendim i vogël bëhet shumë më i madh dhe shqetësohen se mos bëjnë zgjedhjen e duhur, apo gjykohen nga të tjerët”. Sipas rezultateve të sondazhit, i cili tregon edhe aspektet pozitive të të qenit prind, 31% e të intervistuarve thanë se qëndrimi në shtëpi me fëmijët e tyre është më i vështirë se qëndrimi në zyrë, sepse përfshin vëmendje më të madhe dhe nivel më të lartë stresi. Kjo lodhje, fizike dhe mendore, është pjesërisht për shkak të faktit se të gjithë do të jenë gati t’ju listojnë gabimet tuaja të panumërta, por askush nuk do t’ju tregojë (në fakt do t’ju tregojë ndonjëherë), që është zgjedhja e duhur për fëmijën tuaj.
Përveç vërejtjes se qëndrimi në shtëpi me fëmijët nuk barazohet saktësisht me pushimet, ja çfarë zbuluan dhe mësuan prindërit e rinj në sondazh pas lindjes së fëmijës së tyre të parë:
43% argumentojnë se largimi nga shtëpia bëhet një operacion ushtarak;
42% thonë se po përjetojnë dashuri të plotë dhe të pakushtëzuar për herë të parë;
40% thonë se janë gjithmonë të lodhur;
38% thonë se të shkosh në tualet në paqe do të jetë një gjë e së kaluarës;
36% thonë se heshtja nuk është kurrë një shenjë e mirë me fëmijët;
35% nuk do të lodheshin kurrë duke parë fëmijën e tyre;
33% ndaluan së ngrëni me të dyja duart;
Për 32% era e lëkurës së fëmijës së tyre është më e mira që kanë nuhatur ndonjëherë;
31% të prindërve të rinj pohuan se tapetet dhe divanet do të kenë njolla të përhershme;
27% ishin të befasuar që ishin të interesuar për funksionet trupore të dikujt tjetër;
Për 22%, asgjë nuk krahasohet me dhimbjen e ndjerë kur qëndroni mbi Lego këmbëzbathur;
18% thonë se telefonojnë nënën e tyre përpara se të thërrasin mjekun;
17% e të anketuarve kanë gjithmonë një shpinë të lodhur.
Qëndrimi në shtëpi me fëmijët mund të jetë shumë më i lodhshëm sesa të shkosh në punë, sepse të kesh një fëmijë është një angazhim i vazhdueshëm që i vendos burrat dhe gratë përballë dobësive dhe kufijve që ata as nuk e imagjinonin se i kishin.
Absolutisht kjo nuk do të thotë të pendohesh për zgjedhjet e bëra, por thjesht të pranosh se prindi i përsosur nuk ekziston, ashtu si familja e përsosur mund të jetë vetëm një utopi. Prandaj, nuk ka nevojë të kërkoni përsosmëri ose të përpiqeni të jeni të patëmetë, ju mësoni punën e prindërimit duke u rritur me fëmijët tuaj.
Dhe nëse dikush ju drejton ende një nga frazat e renditura më sipër dhe që nënvlerësojnë punën tuaj efektive si prind që rri në shtëpi, ofrojini të ndërroni rolet qoftë edhe vetëm për një ditë, kush e di, mbase ndryshon rrënjësisht mendjen.
