Në përgjigje të lajmeve të fundit që kanë qarkulluar në media, ku Xhavit Haliti ka deklaruar se Ibrahim Rugova i ka kërkuar Bill Klintonit të mos e njohë Ushtrinë Çlirimtare të Kosovës (UÇK), dua të shpreh disa mendime të mia, të mbështetura në përvojën dhe dëshmitë personale. Këto deklarata të Halitit nuk janë të vërteta; e vërteta është se Rugova kurrë nuk ka refuzuar UÇK-në, sepse, në realitet, Ibrahim Rugova ka qenë një ndër themeluesit e saj. Këtë e di dhe e them me plot përgjegjësi, pasi kam qenë dëshmitar i kohës dhe bashkë me vëllain tim, Xhevatin, kemi qenë ndër të parët që kemi ndihmuar në akomodimin e grupit të parë të luftëtarëve në Tiranë, në vilën e Rita Markos.
Historia e takimeve dhe negociatave të fshehta që kanë çuar në formimin e UÇK-së është komplekse dhe e mbushur me rrezik. Në kërkesë të Ramiz Alisë, presidentit të Shqipërisë atëherë, vëllai im u bë ndërmjetësuesi për organizimin e takimit të parë mes tij dhe Ibrahim Rugovës. Kjo përpjekje e parë për të siguruar mbështetje dhe bashkëpunim ndërmjet liderëve shqiptarë tregon se sa i rëndësishëm ishte qëllimi i përbashkët për lirinë dhe pavarësinë e Kosovës.
Kur Lëvizja Demokratike e Kosovës (LDK) nuk gjeti dot një vend për të akomoduar grupin e parë të luftëtarëve, të cilët vinin në krye me Sali Çekun dhe Zahir Pajazitin, ata erdhën te vëllai im për ndihmë. Edhe pse kishte pasiguri dhe frikë për shkak të vendndodhjes së vilës në një zonë elitare dhe mundësive të ndërhyrjes qeveritare, vendosëm të marrim rrezikun dhe të ofrojmë strehimin e nevojshëm.
Pas një periudhe, qeveria filloi të ushtrojë presion për të zhvendosur grupin nga vila. Përpjekjet tona të vazhdueshme për të mbajtur grupin të fshehtë dhe të sigurt përfunduan kur Xhavit Haliti, në një shfaqje të mospërfilljes dhe me një humor cinik, iu drejtua vëllait tim me kërkesën për të liruar vilën. Komenti i tij, 'Xhevat, i keni majë këtu,' ishte jo vetëm një aludim cinik për shtimin e peshës së luftëtarëve - duke sugjeruar në mënyrë të padrejtë se ata ishin aty vetëm për të përfituar nga akomodimi - por edhe një nënvlerësim i thellë i sakrificave dhe rrezikut që ata morën mbi vete. Kjo qasje minimizon jo vetëm përkushtimin e tyre ndaj luftës për liri, por injoron në mënyrë flagrante dhe të pakuptimtë aspiratat e larta dhe luftën e tyre të drejtë dhe të shenjtë për pavarësinë e Kosovës.
