Me rastin e fushatës elektorale të zgjedhjeve vendore lokale në 61 bashki të Republikës së Shqipërisë.
Me votim të hapur publik për partinë socialiste shembullore humaniste.
Me besim jetik tek Edi Rama shembull dhe model i reformave moderniste.
E nisim me pozinë:
Tirana e Sul Ball Gjinit dhe e Erjon modernizimit
Bashkë me ju o shokët e mi.
Edhe ju me mua me harmoni.
Do të këndoj me betim solid sublim.
Me iradin jetik vital shpirti im.
Edhe me ata që duan këngë dhe poezi.
Edhe me ata që bëjnë muzikë dhe melodi.
Me vargje poetike bisedojnë e debatojnë.
Me guxim dhe admirim do të falenderoj.
Redaktorët e aftësuar të talentuar të papërtuar.
Poezitë dhe tregimet e mia i kanë mrekulluar dhe botuar.
Njerëzit e mirë janë iraduar, ripërtëritur.
Kur i kanë lexuar dhe komentuar.
Me njëri tjetrin të gëzuar, të bashkuar.
Fisnikëte besnikët janë lartësuar, janë rritur.
Janë bërë eposikë të admiruar, të ditur.
Bashkë me redaktorët specialistë artistikë të profilizuar.
Për të drejtën dhe të vërtetën e dobishme të betuar.
Unë kam akoma për të shkruar dhe treguar.
Me poezi për Erion Veliaj në bashki.
Ai ka bërë mrekulli deri nëShën Mëri.
Edhe në Skrep Bic Ballej ka shkuar.
Me emrin e bukur flladik Erion.
Unë e dua se ka program dhe vizion.
Për zhvillimin progresin modernizimin.
Për Tiranën e bardhë të Sul Ball Gjinit.
Që po gëzon epokën e zhvillimit e të integrimit.
Unë as isha e as jam servil rezil.
As nuk bëj lëvdata si garip bandill.
As isha e as jam munafik, as xhahil katil.
As në kohën kur shtypte Enver mavria.
As kur u shtrembëronte Mihal Bisha.
As kur sundonte Ramiz Alia e shkretonte Berisha.
Por isha dhe jam person me profil nektarin trendafil.
Elem Terin Exhal Iradin Fitadlil.
Jam frymëzuar e frymëzohem me jehonë blin frashin.
Nga Vjosa në Shkumbin dhe Erzen Drin.
Edhe përtej në Radik, Sfetigrad Vardarin.
Forcohem si metal, mahdem fosforin.
Për Erionin do të këndoj edhe ditë tjetër.
Me poezi dhe të shkruar me letër.
As kisha as kam gazetë mediatike.
Nuk mbaj asgjë të fshehtë skurrike.
Katër vjet në Tiranë rrethe qark në çdo anë.
Erioni me punë të madhe të mrekullueshme.
Ka bërë vepra madhështore të kushtueshme.
As për njëzët vjet nuk i bënte asnjeri.
Vepra shkëlqimtare të Erionit djalë i ri.
Këto fakte jetike i tregova me poezi.
Meshumënderim për redaktorët në gazetari.
Në art kulturë, etikë, letërsi dhe dituri.
Novatorë iniciatorë të papërtuar të admiruar.
Me iradin janë e do të jenë deri në përjetësi.
Me vullnet solid i kanë shkëlqyer dhe botuar.
225 tregime dhe poezi të miat të vërteta.
Në 12 muaj të vitit 2017 e 2018.
I kanë pasqyruar dhe sistemuar në dy gazeta.
Janë dyqind e njëzet e pesë mrekulli për çdo njeri me aftësi e dituri.
Aftësia e dituria janë jetë me blerim e shkëlqim.
Lum ata që i përvetësojnë me dëshirë e ilmin.
Nipërve e mbesave ua lënë pasurine trashëgim.
Poezitë dhe tregimet e dobishme shembullore.
I kanë skicuar pikturuar dhe daktilografuar.
Si dafina, manushqe i kanë lulëzuar.
Po unë shkrimtari lirik eposik Sali Leka.
Kam akomae do të kem ngjarje me tregime jetsore.
Nuk jam frikësuar kur egërsisht më kanë kërcënuar.
Tmerrësisht për të më eleminuar, zhdukur dhe pushkatuar.
Nuk jam dëshpëruar kur padrejtësisht nuk më kanë vlerësuar.
As 85 libra të dobishme, të mrekullueshme nuk i kanë botuar.
Nëpër bodrumet dhe hauret i kanë fshehur dhe censuruar.
Bodrumet e qelbëzuara të klikës mizoriste janë infektuar.
Veprat më të mira letrare artistike i kanë sekuestruar.
Klika makabre antihumaniste e kriminalizuar.
Unë akoma më shumë jam aftësuar, stolisur, vitalizuar.
Me shokët dhe shoqet besnike kreshnike i mbrojtur, i ndihmuar.
Edhe unë i kam lartësuar, garantuar e admiruar.
Me këngë e poezi e harmoni i kam nderuar e ilminuar.
Tregimet e mia nuk i duan ata gjakatarë mëkatarë.
Bashkë me ata zuzarë mizorë që njerëz të mirë kanë vrarë.
Kurse unë me ty o popull shqiptarë.
Fisnik eposik mendimtar vizionarë.
Human model vigan bujar shumë bujarë.
Me shumë vullnet ashtu si dua vetë.
Me vitalitet e harmoni për jetën e vërtetë.
Kush të dojë me mua të bëjë gara.
Ata që dinë me shkruar me mua të papërtuar
Të shkruajnë, të këndojnë ,të rinohen.
Me mua të iradohen, të gëzohen e të vitalizohen.
Me sublim jetik tëmbushen,të plotësohen e të krenohen.
Më këngë e poezi me çdo njeri në Shqipëri.
Edhe me miq amerikanë, europianë, komisionerë e ambasadorë.
Do të shkruaj e do të këndoj për epokën triumfatore.
Edhe për demokracinë e vërtetë shembullore.
Do të shkruaj dhe të këndoj shumë i gëzuar.
Bashkë me shokët e mi të betuar, të pafrikësuar.
Edhe për admirimin dhe drejtimin e Edi Ramës.
Elokuenti i pranishëm i politikës shqiptare.
Novatori i veprave të dobishme kombëtare.
Do të këndoj e vallëzoj edhe përtej Krujës e Thumanës.
Për durimin e madh të popullit të Tiranës.
Durim fisnik humanist teuratist.
Me besim tek Edi Rama iniciatori optimist.
Duroji 3 muaj i padëshpëruar.
Se çadra e Lulit e trashamanit.
Bllokoi e pengoi rrugën e urbanit.
Se nuk donte drejtësi dhe veting.
Nuk pranonte dialog as bashkëbisedim.
I pengonte popullit shëtitje e manifestim.
Uluriste në çader zidak drang e vring.
Populli e dëgjoi shumë e duroi.
Luli as e kuptoi as e vlerësoi.
Durimin e diturinë e popullit e damkosi e shkelmoi.
Zemrat e popullit i brengosi i njollosi.
Por mendimin dhe kujtesën e popullit nuk e marrosi.
Populli shqiptarë ishte dhe është mendimtar vizionarë.
Do të jetë guximtarë fisnik kreshnik vital krenarë.
Lul Basha dhe Ilir Meta u hodhën në garë.
Të egërsuar, të acaruar e të hidhëruar.
Si e si populli për ta frikësuar e dëshpëruar.
Nga Edi Rama për ta larguar e spostuar.
Luli e Iliri me britma dhe ultimatume.
Me poture e ushkure nëpër podiume.
Me ca fjalë të rëmdomëta bajate skurrike.
Edhe nëpër studio televizive mediatike.
Por të dy as biseduan as e kuptuan.
Sa keq u rrokullisën u vetdemaskuan.
Duke u ekspozuar si trima legjendarë.
Për të dalë mbi popullin shqiptarë.
Shumë i lashtë në Ballkan kristjan.
Marmarin bosforin Shën Konstandin.
Që në zanafill zaman pellazg bizantin.
Kur nuk kishte murtat sifat as bidat dushman.
As kishin lindur asnjë burrë zuzar as kusar.
As gënjeshtarë shtembalucë as langarë të tharë.
Por ishin lindur dhe rritur djem dhe burra besnikë teuratikë.
Kreshnikë dalmatikë, taulantë dhe dardan viganikë.
Kurse sot Luli me Ilirin dy lider partiakë politikë.
“Me gojë thonë e duam Shqipërinë”.
Por nuk e dinë gjenetikën as historinë.
As biologjinë, terminologjinë e specifikuar.
As nuk e duan me zemër drejtësinë as demokracinë.
Kanë dashur dhe duan anarshinë kaosin tmerrin dredhinë.
Dy vjet reformën e vetingut e kanëpenguar.
Seancat plenare i katranosën i diskriminuan.
Këto mënxyrka e mysibecka të llahtarisura
I maskuan, i mbuluan me petkat e funksioneve.
Duke përdorur marifecka e zgërdhecka të bojatisura.
Edhe në sajë të hatereve dhe favoreve.
Që i kanë uzurpuar me alish verishe skurrike.
Unë do të shkruaj, do të këndoj e do të jehoj.
Isha dhe jam poet lirik erotik Albanez eposik.
Kudo që eci, kudo që shkoj e udhëtoj.
Do të këndoj edhe në detin bosforinbizantinik.
Edhe kur të lundroj në detin Jon e Adriatik.
Do të brohoras për imazhin historik të shkëlqyer.
Edhe lart në Tarabosh i qeshur deri me yjet i pëlqyer.
Edhe në gusht i veshur shinik në Korab e Shebenik.
Cdo vit në mars prill maj qershor e korrik.
Në Gjallicë Shkëlzen, Bytyç e Pashtrik.
Edhe në shtator, tetor, nëntor, shëndre, kallnor e fror.
Dy milion poezi do të shkruaj si Kristal e fosfor.
Natën në dritën e yjeve të qiellit i shkëlqej i ndriçoj.
Ata që nuk besojnë të vajtojnë të lëngojnë.
Ata që besojnë të gëzojnë, të këndojnë.
Sot bashkë me shokët kënduam dy poezi nga libri “Blerina Sydelina“. E nisim me poezinë:
PO TA THEM SY MË SY
Livadhi me pajna, mëlleza e gështenja.
Edhe me grifsha, thëllëza e mëllenja.
Aty unë shkruaj poezi e tregime jetsore.
Një dorë e butë mikloi vetullat e mia.
Sa ëmbël më erdhi sikur ishte perendia.
Fola e këndova me shumë debulesë.
Jo,jo nuk qenke ti Blerina Sydelina.
As më njeh, unë të njoh foli me delikatesë.
Më shiko jam Bedillana buzqumshtore.
Më e mira e bardha, e larta shembullore.
Jo nga bukuria, por nga ishareti e dituria.
Jam mbi shtatë milion femra zakonore konservatore.
Pispillosen e mbahen sikur janë burra.
Fodullosen e shkojnë trruma-trruma e turra-turra.
Nuk bashkohen dorpërdore.
Unë i fola me poezi e krenari.
Eo Bedillana nuk jeni mbi mua.
Unë çdo minut duke shkruar e kënduar.
Ditë e natë i palodhur, i papërtuar.
Çdo sekond me aftësi I plotësuar, I vitalizuar.
Po, po jam e do të jem edhe mbi ty!
Po ta them e do ta them sy më sy.
Mos harro me kujtim e vegim.
Foli e këndoi Bedillana me gëzim.
Kërceu mbi gjoksin tim me puthje e admirim.
Hop fillioi të vallëzojë me oshtim e gurgullim.
Unë i fola me sugjerim e mirkuptim.
Prit o buzqumshtore të ndrisin yjet e hana.
Jam vetë mbi shatë mijë yje dhe shtatë mijë zana.
Qeshi e këndoi Bedillana me iradin e betim.
Aty qëndri e jehoi me guxim jetik sublim.
Nuk zbriti as në darkë perëndim.
As kur mbushte gojën me dardha, molla e thana.
Puth gush e faqe 22 orë pa ndalim.
POEZIA E DYTË:
AS TË KËMBEJ AS ME GJITHËçKA
Lindi dielli me flladim e shkëlqim.
Unë tu kërku të gjej këmishën me nxitim.
E zbërtheu e hoqi Bedillana buzqumshtore.
E hodhi e flaku në vreshta pemtore.
Mos je frikacak e soji guak zuzari
Apo zgërdhec i ngec dembel gazhel.
Foli Bedillana guximtare krenare.
Mos u frikso se ta vjedh këmishën kusari.
Kam unë Bedillana këmisha për ty.
Kisha për vete, tani edhe për të dy.
Kam këmisha e triko model me tegel.
Bashkë edhe për dyqind e njëzet vjet.
Jemi dhe do të jemi me kimet e lezet.
Edhe unë I fola me këngë e vitalitet.
Bedillana buzqumshtore nektarike diellore.
Kush të ka lindur, ku je pagëzuar e rritur?
Sa shumë më ke ngazlluar e mahnitur.
As të këmbej as me gjithëçka.
As me dollarë, as rubla as me flori.
Të premtoj pa hezitim pa shaka.
Të betohem me obligim si Hyjni e supremaci.
Edhe unë kam sutjena e fustane për ty.
Hapur I mbaj nuk I mbyll me dry.
Pa përtim do të vesh e do të stolis.
Ashtu të dy ngjesh çdo minut do të sajdis.
Shumë fustane kam e basma të tjera.
Kam për dyqind e njëzet milion pranvera.
Kur fillon vera, vjeshta zbardhon jehona.
Dimrin e ngrohim dy zemrat tona.
Akullin e acarin me shpirt do ta shkrijmë.
Bashkë përjetësinë do të arrijmë.
SHËNIM EKSKLUZIV
Poezitë e librit “ Blerina Sydelina nuk i botuan censuristët, abuzivistët, anarshistët, kaotistët të strehuar nëish shtëpinë botuese Naim Frashëri dhe në redaksinë e gazetave “Drita, Zëri i Rinisë dhe revista Nëntori” sharlatanistët dhe zuzaristët e zgerdhecur kërkuan burgosjen dhe persekutimin e shkrimtarit dhe poetit Sali Leka, të shokëve të mi dhe shoqeve të mia Dhimitri Fullani, Sejdin Kondi,Shaqir Palamani, Aleksandër Xhorxhi, Fatbardha Spahiu, Jolanda Gjoni redaktore letrare artistike shembullore eposike jetike, por edhe kreshnike viganike.
Jolanda Gjoni nuk iu dridh qerpiku nga rreziku i kanosur nga survejuckit e sigurimit dhe reziluckit e diskriminimit.
Kurse sot në dekadën e dytë të shekullit XXI anarshistët abuzivistët dhe kaotistët e stazhionuar, kërkojnë rrëzimin e qeverisë socialiste, largimin e deputetëve nga parlamenti. Kërkojnë burgosjen e deputetëve të votuar dhe të besuar nga elektorati socialist dhe nacionalist i kulturuar i demokratizuar.
Anarshistët, kaotistët, censuristët dhe zuzaristët e sotëm janë injorantë dhe obskurantistë akoma më të shtrebëruar se ata të djeshmit dhe nuk kuptojnë që deputetët socialist largohen nga parlamenti në vitin 2021 me votime të hapura publike demokratike juridike. Edhe kryetarët e bashkive socialiste largohen më 30 qershor 2019, por nuk kanë për tu larguar, ashtu si nuk jam larguar unë shkrimtari dhe poeti Sali Leka lirik erotik eposik ish i burgosur politik.
Nuk jam larguar por kam jetuar i gëzuar i vitalizuar me letërsinë, kulturën, etikën harmoninë njerzore jetsore shembullore duke shkruar tregime të vërteta faktike të dobishme dhe duke kënduar këngë iliminike dhe poezi brilante të larmishme të mrekullueshme.
