Është e zakonshme të identifikosh dhe etiketosh babanë e ndarë, atë që jeton jashtë njësisë familjare, si një “baba që mungon”. Megjithatë ka shumë më shumë gjasa të gjesh baballarë që mungojnë brenda familjeve “të qëndrueshme” sesa midis baballarëve të veçantë.
Kur përballemi me problemin e një babai emocionalisht të munguar ne mund të mendojmë vetëm se sa e vështirë mund të jetë jeta për fëmijët që meritojnë të dashurohen dhe trajtohen me dashuri nga të dy prindërit. Ndjenja e refuzimit ka një efekt të fortë në personalitetin dhe zhvillimin e fëmijëve.
Një baba që mungon mund të ndikojë negativisht në zhvillimin e fëmijëve
Jemi mësuar të lexojmë studime dhe mendime ekspertësh për rëndësinë thelbësore të figurës amë në vitet e para të jetës së fëmijëve, por rrallë përqendrohemi te roli i babait ose mungesa e tij
“Edhe baballarët kanë funksionin e tyre specifik në procesin e rritjes dhe mungesa e tyre ndihet shumë”. Psikologjia moderne tregon se si mungesa e figurës së babait mund të ketë një ndikim në zhvillimin emocional të fëmijës, deri në ndryshimin e sjelljeve dhe qëndrimeve të tyre shoqërore.
Por çfarë do të thotë për një fëmijë të rritet pa baba?
Kjo mund të varet nga faktorë të ndryshëm, për shembull kur babai largohet sepse nuk është i ‘motivuar’ të jetë pjesë e jetës së fëmijëve të tij ose si rezultat i situatave të konfliktit. Herë të tjera, për shkaqe kontigjente për të cilat fëmija nuk i njeh dhe nuk e ka parë kurrë babanë biologjik. Megjithatë, herë të tjera, ai është fizikisht i pranishëm, por mungon në nivelin afektiv.
Babai mungon në nivelin emocional
Mungesa emocionale ka të njëjtën peshë si mungesa fizike; Babai që mungon është babai që dështon në një nga detyrat e tij themelore: prania afektive, aktiviteti arsimor, ndërtimi i figurës së tij simbolike.
Një baba mungon kur ka probleme me lojërat e fatit, kur është i varur nga substancat, kur zgjedh miqtë në vend të familjes së tij. Babai mungon edhe kur është tepër autoritar dhe me ngurtësinë e tij parandalon ndërtimin e një lidhje kujdesi dhe besimi.
Mënyrat e ndryshme të babait që mungon
Siç është përmendur tashmë, qëndrimi i një babai që mungon gjeneron pasoja që shtrihen deri në moshën e rritur. Në fakt, i rrituri që kishte një baba në mungesë mbetet në disa aspekte i njëjti fëmijë i pasigurt dhe i shqetësuar që ishte dikur. Fakti i mosnjohjes së plotë të dashurisë së babait, ose të paktën të mos ndierit të një ndjenje miratimi, e bën nënvetëdijen e fëmijës të zvogëlojë vetëvlerësimin. Mungesa mund të marrë forma të ndryshme. Një baba mund të jetë:
Babai autoritar
Dështon sepse përdor shkëputjen emocionale dhe ashpërsinë për të zbatuar rregullat. Kështu ai humbet mundësitë arsimore që autoriteti i jep por – mbi të gjitha – nuk shfrytëzon atë që duket se është përparësia e fundit që u mbetet prindërve për t’u dëgjuar më shumë sesa TV, shkolla, miqtë, modelet jashtë familjes: dashurinë.
Babai fëmijë
Ai e vendos veten përballë djalit të tij ekskluzivisht si shok loje, ai heq dorë nga të gjitha detyrat e tij arsimore. Ai bëhet shoku i lojës por babai nuk është shok, babai është një edukator i cili, për ta bërë mirë punën e tij, duhet të përdorë gjuhë të tjera përveç atyre të lojës dhe miqësisë.
Babai që mbështetet tek nëna e tij
Me pak fjalë, “djemtë e mamit” dështojnë sepse ndërsa kujdesen për fëmijët me përkushtim, e zvogëlojnë rolin e vet në një dublikim të thjeshtë të aktiviteteve dhe modaliteteve të nënave të tyre. Ky baba i bën fëmijët të humbin figurën e një babai që vepron si baba me stilin, metodën dhe ndjeshmërinë e tij.
Babai i metodës së vjetër
Ai është një baba që mungon sepse dështoi si partner. Ky burrë nuk e kupton që puna e prindërve bëhet së bashku, në një përpjekje të vazhdueshme, të pandërprerë, të palodhshme të dialogut, mirëkuptimit, dëgjimit dhe formimit të ndërsjellë midis prindërve. Ky burrë është një prind që mungon dhe bën që partnerja e tij të mos ketë kontributin dhe mbështetjen e tij, duke e lënë atë vetëm për të menaxhuar skedarin e edukimit të fëmijëve.
Cilat janë pasojat e një babai që mungon?
Gjatë fazës së fëmijërisë, është e lehtë për fëmijët të zhvillojnë vështirësi akademike, me një probabilitet të lartë të braktisjes së studimeve në të ardhmen. Në adoleshencë, subjekti drejtohet të përfshihet në sjellje seksuale jo të shëndetshme, për shkak të një paaftësie për të menaxhuar marrëdhëniet emocionale dhe emocionet e tyre ose qëndrimet agresive që përbëjnë një pasiguri të thellë ose sjellje delikuente me përdorimin ose abuzimin e drogës dhe alkoolit.
