Baballarët kanë çdo të drejtë dhe detyrim të jenë së bashku me fëmijët e tyre që nga lindja. Është mirë për ta, për fëmijët dhe për nënat gjithashtu. Ja çfarë thotë shkenca:
Prindërimi nuk është vetëm për gratë, por tek ne imponohet në heshtje si i tillë. Jo vetëm sepse përjetohet si një angazhim që nënat duhet ta marrin domosdoshmërisht, por edhe sepse në shumicën e rasteve janë ato që duhet të heqin dorë nga puna dhe karriera për t’u kujdesur për fëmijët dhe familjen e tyre.
Shkurt, dallimet gjinore kalojnë edhe nga prindërimi dhe ky është një fakt. Nuk është vetëm në aspektin kulturor dhe shoqëror, por edhe ligjor.
Pse ka rëndësi leja e atësisë?
Prania e babait gjatë javëve të para të jetës së fëmijës është më e rëndësishmja, jo vetëm për prindin por edhe për fëmijën. Sipas studimit të kryer nga Frontiers in Psychiatry, ky është momenti kur prindi lidhet emocionalisht dhe intensivisht me fëmijën e tyre. Kjo lidhje që lind, e që forcohet ditë pas dite, ndikon pashmangshmërisht në mirëqenien e prindit. Sipas të njëjtit studim, në fakt, kjo afërsi do të krijonte efekte të dobishme afatgjata, duke reduktuar në masë të madhe shfaqjen e ankthit dhe depresionit në vitet në vijim.
Sipas ekspertëve, në fakt, orët e kaluara me fëmijën e porsalindur dhe ndërgjegjësimi për të qenë mbështetës ndaj fëmijës dhe në përgjithësi të familjes, përfaqësojnë faktorë thelbësorë për babain e ri që çojnë në një shkallë të lartë kënaqësie e cila reflektohet në mënyrë të pashmangshme, në jetën personale dhe profesionale.
Sa më shumë kohë të kaloni me fëmijët tuaj, aq më shumë rritet mirëqenia. Por shkenca konfirmon se edhe fëmijët kanë përfitime të shumta nga kalimi i kohës me babin, si dhe me nënën e tyre. Sipas një studimi të kryer nga Klaus dhe Karin Grossmann, prania e babait ka një ndikim shumë pozitiv tek fëmijët, si në planin afatshkurtër ashtu edhe në atë afatgjatë. Afërsia e babait, në fakt, ndihmon për të zhvilluar një kuriozitet të veçantë ndaj mjedisit dhe stimujve përreth. Por jo vetëm kaq. Sipas dy studiuesve, lidhja e krijuar midis babait dhe djalit që në javët e para të jetës do të kishte një ndikim pozitiv edhe në rritjen, rritjen e aftësive sociale të fëmijëve, performancën akademike dhe aftësinë e tyre për t’u përshtatur dhe zgjidhur problemet.
Ato që përmendëm deri më tani janë vetëm disa nga provat shkencore që konfirmojnë dhe nënvizojnë rëndësinë e rolit atëror në jetën e fëmijëve, që në javët e para të moshës. Megjithatë këto janë të mjaftueshme për të na bërë të kuptojmë se si në këtë kontekst leja e atësisë është absolutisht thelbësore në jetën familjare. Përparësitë, në fakt, kanë të bëjnë me babanë dhe fëmijët, por edhe nënat.
Jo vetëm sepse prania e babait do të ndihmonte prindërimin e përbashkët dhe të barabartë, por edhe sepse më në fund do ta lironte gruan nga detyrimi shoqëror që duhet të kujdeset për gjithçka. Në këtë rast do të kishte një bashkëpunim të ndërsjellë dhe të përbashkët që nga lindja e fëmijës dhe kjo do të çonte në mënyrë të pashmangshme në lindjen e ekuilibrave të rinj dhe të paprecedentë në menaxhimin e familjes.
Vetëkuptohet që prania e vazhdueshme e të dy prindërve dhe ndarja e barabartë e detyrave do të ndikonte pozitivisht edhe në vetë marrëdhënien.
Prandaj, baballarët kanë të gjitha të drejtat dhe detyrat që i takojnë dhe homologes së tij, femrës. Dhe gabim nwse i quajmë “mami”, sepse puna e tyre nuk është të zëvendësojnë rolin e nënës, por të ruajnë rolin e tyre.
Prandaj, rimendimi i lejes së atësisë është një veprim i detyrueshëm dhe i domosdoshëm që do të sillte përfitime të shumta për familjen. Përveç promovimit të një shpërndarjeje të barabartë të detyrave mes dy prindërve, do të ndihmonte në minimin e stereotipeve gjinore, në eliminimin e hendekut gjinor, por mbi të gjitha për të garantuar mirëqenien individuale të të gjithë anëtarëve të familjes, përfshirë të porsalindurit. E fundit, por jo më pak e rëndësishme, do të shërbente si një kujtesë, nëse do të kishte ende nevojë, që baballarët nuk janë figura dytësore në krahasim me nënat.
