Megjithëse shumë shpesh e përjetojnë si erëza në pjata ose një aromë në dollap, rozmarina shquhet me një pamje të bukur, të mbuluar me shkurre, veçanërisht gjatë lulëzimit, dhe aroma e saj dehëse është në gjendje të zmbrapsë shumë dëmtues dhe të mbrojë bimët e tjera në kopsht.
Rozmarina është një bimë me gjelbërim të përhershëm me gjethe halore dhe lule me ngjyrë blu të lehta. Gjethet e saj me aromë dhe shije intensive janë përdorur me shekuj si erëza, për aromatizimin e perimeve dhe enëve të mishit.
Emri i kësaj bime të mirënjohur vjen nga fjalët latine ros (rosa) dhe marinus (det), dhe kështu justifikon faktin se lagështia e sjellë nga flladi i detit është veçanërisht e përshtatshme për rritjen e saj. Përveç Mesdheut, nga e ka origjinën, rozmarina rritet gjithashtu në Angli, Meksikë dhe SHBA.
Rozmarina mbron nga bakteret në ushqim, veçanërisht në muajt e verës, falë vetive të saj dhe ndalon po ashtu përhapjen e mikroorganizmave patogjenë.
Konsiderohet gjithashtu një zëvendësim natyral për aspirinën, pasi qetëson sistemin nervor dhe forcon tretjen. Kaloritë me të vërtetë nuk kanë pse të shqetësojnë, dhe është e pasur me vitamina dhe minerale. Përafërsisht 100 gramë rozmarinë përmban 14.4 gramë fibra dietike. Është e pasur me mangan, kalcium, hekur, bakër dhe magnez, vitaminat A, C dhe acid folik.
Gjethet e rozmarinës dhe vajrat thelbësorë mund të përdoren për probleme të frymëmarrjes ose pika vaji me ujë për thithje. Përdoret gjithashtu për diagnostikimin më të lehtë të sëmundjeve të mëlçisë dhe problemeve të sekretimit të tëmthit.
Shkencëtarët kanë zbuluar gjithashtu se nuhatja e vajrave nga bimët dhe barishtet mund të ndihmojë në përmirësimin e kujtesës dhe testet në Universitetin e Newcastle, Britani e Madhe, kanë treguar se rozmarina është një shembull i shkëlqyeshëm.
Rozmarina i përket erëzave të forta dhe gjethet e saj të forta hiqen dhe përdoren në ushqime. Zakonisht përdoret me mish të pjekur dhe me patate të pjekura, në salca me mish të kuq dhe peshk të pjekur në skarë.
