Një djalosh me fytyrë të butë, aspak i vrazhdtë, plot mirësjellje, i përshtatshem për shoqërinë veçanërisht femrat, të cilat kënaqen me fjalimet e tija. Ai ditën e kalon nëpër kafeteri, orët e mbrëmjes po ashtu nëpër klubet e natës. Krejt i ndryshëm është ditën, ndërsa natën i vret njerëzit në banesën e tij. Me gjymtyrët e tyre zbukuron enterierin e banesës. Ushqehet edhe me mishin e tyre. Bëhet fjalë për romanin “Psycho” të shkrimtarit Ilir Muharremi. Roman që duhet të lexohet me një frymë dhe duhet ta keni zemrën e fortë. Në vazhdim po ju sjellim një fragment me tortura ekstreme:
“Të marrë sharrën ta provojmë torturën e sharrës, të parën. Eja të kap të fus në dhomën e elementeve të torturës së sharrës. Ashtu mos rezisto ngadalë, të vendos sipër, t’i lidh fort këmbët për drurin sipër, tash edhe duart fort, gojën e ke të mbyllur, shumë bukur, tash do filloj ta sharroj trupin. Derisa trupi sharrohet gjaku do ta shpërlajë fytyrën. Po filloj të sharroj, e di që dhemb, por duhet ta bëjmë. Po filloj, kjo sharrë nuk pret mirë, por kryesorja e bënë punën. Uh sa gjaku, shpejt do vdesësh zonjë Ja u sharrua pjesa e vagjinës, tash pjesët tjera dhe trupi yt ngadalë po ndahet në dysh, tamam mish i shijshëm i njeriu...”
