Qiriri digjet në vete harxhohet e përtërihet
E çel fletoren e mbetur nga babai i vdekur
Gjithçka e heshtur kaq e ikur kaq e fjetur
Ngul sytë gjak hartës së kosovës nga nxihet
Qiriri digjet harxhohet dhe përtërihet flaka
Krye dumnicës te biçakët lëviz një sharrë
Uka i hasës pret pemët e i zgjohet `i varrë
E brezit të kufirit vjen e ik e verbuar plaka
Te gurtë e shtëpisë së rrënuar ndrit `i varr
Toka e djegur ende tymon dheut te `i qarr
Kot zbres hijes te pusi ujë thartë në luginë
Bart kohën në shpirt e luftën tërë në shpinë
S`ka mbetur kush gjallë ta mbrojë këtë hi
Këtë tokë të djegur zbritur prej zotit në gji.
