Guri i shtëpisë sime ha veten
kur të tjerët largohen
guri i shtëpisë sime këndon
ninullën e stinës
vargëzuar n’pentagramin
e qiellit ku kryqëzohet gjithësia
brendisë së gurit e zemrës së tij
që nuk lakohet në fortuna
merr me vete ngado unin e tij
gur i shtëpise sime
ma thurr lavdin
derisa iku nga dimri
e gjej strehë gjetkë
guri i shtëpisë sime
nuk e do blasfeminë
kumti i tij është veç nderi i tij…