Çdo gjë e fjetur në mes mendimi e ëndrre
ndrit kuqërremtë zjarri i Mollës së Kuqe
krijuar vetëm për shpirtin e copëtuar
kaq vjet të mbetur në vetminë rreth hënës
për të vdekur e për të dashur kaq vjet
gjithnjë brenda gjithësisë së zgjuar të etjes
e dalë guacës së fundit të detit ndër rërë
unë në `i gur e zgjoj tërësinë që s`është
udhëtimit mitik Dumnicë deri në Toplicë
me narcisët e egjër shpërthyer mbi cicë
*
a është mëkat të duash shkruante `i mik
e rreth hiri sillte zinxhirin e vjetër mitik
tashmë s`është më veç e vërteta s`treti
a është mëkat ta duash këngën e gjakut
ta duash ujin në rrjedhë për gur të vjetër
e t`i zgjosh vetes etjet e mjeshtrit tjetër
të apostrofuar zjarrit të shpirtit popullor
të vdekur e të zgjuar te varret me kurorë
a është mëkat ta duash këngën e tretur
për zemrën mbetur pezull te gur i vjetër.
