Flakës së diellit për ty Erna i bëja ballë
Të vura mes luleve të kopshtit tim
Ti zgjodhe aromën e trëndafilit të bardhë
U rrite duke të ujitur sikur të ishe përrallë
Flakës së diellit për ty Erna i bëja ballë
Sa më bënim të lumtur sytë e Ernes
Të doja shumë sikur një lule të verës
Toka askë nuk e deshti më shumë se ty
Sot lulja më e dashur më je ti
Unë dua ta mallkoj edhe tokën
Pse të mori ty në lule të rinisë
S'dua më të besoj as fytyrën e perëndisë
Kur ma mori lulen më të bukur të lirisë
Gjaku yt nuk do të thahet kurrë
Shpirti yt mbetet në zemrat tona
Në çdo kohë e në çdo çast
Engjjëlli ynë jeton në këngët tona
Ti jeton në çdo shtëpi
Nuk largohesh nga asnjë zemër
Neve na sjell vetëm qetësi
Emri yt është shndërrue në hyjri
Bashkë më yje na udhëzon
Ti nga larg askënd nuk e harron
Na e zgjidh rrugët që na drejtojnë
Bashkë më ty lule ne do të jetojmë
Ata sy plot dashuri
Kur të shikoj në fotografi
Për çdo ditë të përshëndes
Ty të qoftë ai dhe i lehtë.
TOKA IME
Kur këndoj këngën e nënës
Një zë në vesh më qetëson
Harroj ditën e se kujtoj natën
Zërin tënd kur e dëgjoj
Sa shumë vite u mallkova
Pse nga prindërit u largova
Në shpirt më djegu gurbeti i zi
Çdo ditë në mendje e më lot në sy
Nuk ka gjë që e shuan këtë mallë
Vetëm dita kur ju puthë në ballë
Dorën time kur ma ledhatoni
E në sy kur më shikoni
Më duket që me vite nuk ju takova
As aromën nuk ja dëgjova
Kurrë nuk ngopëm të ju shikoj
Ato fytyra nuk dua t'i harroj
Mallë për tokën mallë për gurin
Nuk e harroj kurrë as flamurin
Aty ku mësova gjuhën e nënës
U rrita më nder e më plotë vlerë
Toka ime të kam flakë
Ti në shpirt që më kallë
Nuk do të ndalet kurrë ky zjarr
Deri në ditën kur vi në varr.
E MBYLLUR
Sa herë m'u mbylle ti derë në faqe
M'u desh të kthehem andej kah erdha
Kur u mbylle para syve pa mëshirë
Më dridhej trupi e m'u ndalte një dritë
Shumë herë kam pytur, pse vetëm mua
Më ndalët në fyt ajo kafëshore
Sa dhembje kur zi të bëhet përpara
Të kthehesh mbrapa nuk ke rrugëdalje
Mora frymë thellë sa herë që u mbylle
Që mos të ndjëj dhembje tē fortë
As hapin nga frika nuk e bëra më
Veç mos të marrë edhe një derë në faqe
Nuk fiton asgjë kur të mbyllët dera
Nga ana tjetër gjindet vetëm dritarija
Katër mure që ngushtohen për ditë
Çelu derë e shkretë mos më mbaj mbyllë
Nëse ti rrinë mbyllur deri në mëngjes
Do t'i hapi dritaret e të bëhem shqiponjë
Guximin e marrë një herë e përgjithmonë
Të fluturoj e s'ndalëm pa bërë jehonë
T'i kaloj fushat e t'i kaloj malet
Të shkoj të Bani e të vij të ju o vëllëzër
Për ju motra malli më përvëloj
Nëna ime e dashur dua të ju përqafoj
Aty në vendin tim nuk ka dyer të mbyllura
Dritaret e babait gjithë rrinë të hapura
Sa bukur që ndjehem kur vij në shtëpi
S'dua të largohëm, dua të rri vëtëm aty.
Dua të behëm det pa kufi ku fundin e ka në qiell
T'i pranoj ato valë mbi supet e mija
MË DHEMB UDHA E MËRGIMIT
Dua të behëm det pa kufi ku fundin e ka në qiell
T'i pranoj ato valë mbi supet e mija
Valë, më dërgoni aty ku shpirti im dëshiron
Kur u nisa për këtë rrugë të gjatë
Desha të largohem nga gabimet e mija
Sa më shumë ecja e largohësha larg
I shikova vendet ku i kaluam bashkë
Binte borë ato ditë e s'u ndala kurrë
Nganjëherë e ndeza zjarrin të mos ngrihem krejt
Mendova të shoh nga deti ashtu si në pasqyrë
Afër atyre dritave të vogla që dukeshin aq larg
Por isha e lumtur vetëm për të parë
Edhe për një moment nëse ishte e mundur
Të çmallëm me ty edhe pse është e pa mundur
Desha vetëm t'i puthi sytë në ballë
Gjatë këtyre viteve sa shumë ndryshova
Rrudhat në faqe më filluan ngadalë
Kaluan shumë vite e ditë të tëra
Sa kam dashtë të takoj për një çast
Nuk ekziston asnjë ditë që nuk më kujtohesh ti
Vetëm perënditë e dinë sa të dua ty
Deshta të gjej më shumë përgjigjie
Tani s'mund të bëj asgjë kur je larg
Kisha pas dëshirë të të them sa të dua
Edhe pse këtë e dini shumë mirë
Ti mbreti i jetës babi im.
BJESHKËT E TOLES
Në ato bjeshkë ku e rrita shtatin
Për ato bukuri sa shumë më merr malli
Aty ku loza pa brenga ditë e natë
Humbi mes kujtimeve e lisave të gjatë
Më kujtohet koha më ty gjyshi im
Kur më thirrje Tole e më merrje në gji
Rrugës për në bjeshkë për dore më ty
Ah, sa rrugë e lumtur ishte në sytë e mi
Më tregoje shumë gjëra që nuk i kuptoja
Gjatë jetës shpesh më vijnë në kokë
Sa e ëmbël ishte koha që kaluam ne aty
Gjyshi im i dashur fortë të deshta ty
Në këto bjeshkë kalova një copë jetë
Si të kthehem vetëm për një moment
Të mos i humbi ato brengat e mija
Me gjyshin tim e unë sikur fëmija
Nën hijen e pishave kishte shumë freski
Mendja nuk u ndalte rrinte vetëm aty
Syri nuk u mbyllej përpara asaj mrekullie
Para të bukurës natyrë të kësaj fēmijërije
Sa mallë që kam për ato ditë të shenjta
Nuk ka këngë që m'i shuan ato ëndërra
Sikur të isha flutur sonte do fluturoj
Në ju bjeshkët e mija të vij e të pushoj
Mallkue mërgim që zemrat na i thave
Ne kemi mallë edhe për lisat e thatë
Për gurët e fushat e për çdo gjë aty
Veç ju bjeshkët e mija e keni atë mrekulli
Kur të vij vera të ndjej edhe më shumë lumturi
Të kujtoj shumë herë në netët pa gjumë
Eja ëndërr më dërgo të bjeshka ime
Si dikur fëmijë të qëndroj ashtu e vogël
Gjyshi im të më thërret edhe një herë Tole.
TË DESHTA
Të deshta edhe pa të njohur
Nuk e dita as emrin tënd
Ma gëzove jetën ende pa të parë
Buzëqeshje më fale si kurrë më pare
Sa mrekulli që dhuron natyra
Edhe kur nuk je në pritje të saj
Të vie sikur nga qielli mbi kokë
Për të të ngritur bashkë më yjet
Atje u ndjeva e lumtur e pa brenga
Shijova retë e bardha në sytë e tu
Sa bukur ajo pamje në fytyrën time
S'dua asgjë tjetër vetëm të rri aty
Nuk dua të zbres në tokën e mëmëce
Të ëndërroj e mos të shoh kurrë më
Mos m'i prish ato çaste të bukura
Dua të ëndërroj e s'ndërroj më asgjë
Të deshta
edhe kur retë ishin të hirta
Më mbante lart
ajo mirësi e dashuri
M'u duk vetja
si një flutur e bardhë
Ku asnjë peshë
nuk e ndalon ftuturimin
Si zog sot unë fluturoj
Nuk më ndalë asnjë stuhi
Kur dua të buzëqeshi e lumtur
Edhe mendoj së si të vie tek ti.
MUZIKË MAJI
Muzikë e lehtë më nota të pakta
Tingulli nuk dëgjohet edhe aq larg
Kur të kujtoj muzikë e Majit të bukur
Nuk di a është e mirë apo vetëm një flakë
Nuk erdhe rastësisht në oborrin tim
Njëherë më ngrohe në zemër e pastaj në shpirt
M'i dhurove disa çaste mrekullie
Pastaj ike e më nuk u dëgjove
Të prita brenda e jashtë në oborrin tim
Të më ledhatosh edhe një herë në fytyrë
Kur sytë e mi të hapen ngadalë
T'i shoh disa yje mbi kokë e një të artë në ballë
Ah ,muzikë sa shumë që të dua
Më mbushë energji në çaste vetmie
Çdo tingulli i lehtë në shpirt po vret
Shpesh më dërgon përpara edhe mbas në jetë
Shumë herë dua
të dëgjoj më shumë
Por ti nuk bërtet
po shkon sikur një lumë
Ato valë që ikin ngadalë më atë muzikë
Ulur në breg të shijoj e nuk të harroj
Muzikë e Majit
ti kthehu përseri
Nëse do përmes tingujve
apo me stuhi
Të pres në dritare
edhe nëpër male
Muzikë që në shpirtin tim
kurrë nuk ndalesh.
SY HAPUR
Pafajësisht ëndrrova
Sy hapur
Në vend të lirisë
Errësirën
Një dhomë pa dritë e dritare
Mure të mbetura shkret
Tmerr ëndrrat i kam ëndrrue
E lodhur nga dhembjet
Pa rrugëdalje fundi i anës tjetër
Pa shërim loti
Kur dhembja e shpirtëra shëron
Një dritë në fund të botës së largët
Është vetëm një shpresë e humbur
Pesë shekuj më parë
Nuk arrihet kurrë deri në hyrje të fundit
Vetëm nëse kthehesh në kohën e re
Jetoje dhimbjen deri në qetësimin e stuhive
Sa më shumë plagë që ke
Aq e fortë në shpirt je
Mbas shiut gjithmonë
na vie dielli i ngrohtë
E shndërrit rrugën
Që më parë nuk kishte dritë
Ti o shpirt bardhë më zemër të madhe
As errësira e as hija nuk të bëjnë më frikë
Edhe atëherë kur drita të mungon aq shumë
Shpirti ytë shndërrit kur për çdo ditë afër ke dritë
Në mbrëmje ngushtohen rrugët më shumë nga errësira
Nga frika që do të ëndërrosh ëndërrën e keqe
Zemra jote nuk e don atë ngjyrë të zezë
Sepse drita e rrezja në fytyrën tënde është gjithmonë .
RREZE DRITE
Ajo rreze që shumë e prita
Nuk trokiti në derën time
Edhe sa herë që e kujtoj
Të them rreze ku mbete moj
Sa shumë kohë që iku bosh
Prita dje e prita edhe sot
Do të pres edhe nesër me durim
Veç të vini rreze në shpirtin tim
Sa herë të kam ëndërruar
Në mëngjes nuk m'u kujtove më
Sa shumë desha të shihja pranë
Rreze e bukur dritë e veçantë
Tē mendoj si një diell mëngjesi
Edhe era të vjen lule vjollce
Aq e bukur më dukesh moj
Rreze e dashur ashtu të dua
Në dimër më dukesh aq e gjatë
Në pranverë vjen më lule plotë
Në vjeshtë je një tepih i butë
Kur vjen vera me diell rrezon
Do të pres për çdo vit
Me një shpresë e një vendim
Nëse vjen edhe një herë të unë
Nuk të leshoj për të madhin Zot.
MALLKIM
Tē mbyllen në burg pa hile
Aty ku asgjë nuk të përkiste
Sa fajtori rrinë në rrugë lirie
Ti që ke shpirt shqiponje nuk ke as hije
Lirinë e gëzojnë ata që nuk e meritojnë
I gëzohen të pa drejtes e mëkateve
Ajo është ushqimi i tyre i preferuar
Kur ja arrin të vrajnë në plagën tuaj
Sa më shumë që dhimbje të krijojnë
Barku i tyre mbushet më djajë
Detyrë e tyre është vetëm një qëllim
Të lendoj se ajo për ty ështē gëzim
Të mjerë ju që nuk e shihni diellin
E mendoni vetëm terrin e zi
Në sytë e juve o bisha të egra
Del flakë e tym për ditë e më shumë
Zoti do ju mallkoj një ditë
Askush nuk vjen juve me ju grithë
Një ditë kur e shihni që nuk ka më diell
E pse ju nuk e meritoni as dritën në qiell
Mos lendoni o të mjerë e faqe zi
Nuk jini vetëm ju në këtë dhe të shkretë
Nganiherë as Zotit nuk i besoj
Pse krijoj në jetë krijesa pa bishtë
Gjaku i juaj nuk ka ngjyrë njerëzore
Zemra nuk ju rrah në krahëror
Sytë e dreqit nuk shohin ngjyra
Mallku qofshi e kurrë mos u shtofshi
Bota do njerëz mē zemër tē pastër
Mjaft gënjështra e më shumë tradhëti
Sa shumë dua një botë të thjeshtë
Kur ti më do mua e unë të dua ty.
KËNGA E HESHTJES
Në heshtje këndova këngën time
I thura vargjet në fletën e bardhë
T'i kushtova më zemër e plot mallë
Fjalët që nuk munda kurrë për t'i thënë
U ndjeva e vogël para të gjithave
Humba në heshtje e mbeta pa frymë
Pse o Zot më mbete vetëm një këngë
Ku mund ta dëgjoj por jo ta këndoj
Në heshtje fola me sytë e mi
I thash mos të lutem se kjo nuk je ti
Këndoje këngën qe e thure më parë
Mos të frikëson asgjë deri sa të jeshë gjallë
Dua zërin ta ngriti lart në qiellin e kaltër
Kur ta këndoj këngën të fillon edhe shiu
Edhe kur ta mbaroj deri në botën tjetër
Të rrezoj dielli aty afër në varrin tim
Nuk deshta ajo këngë
të mbetet vetëm heshtje
Por shumë herë zeri ndalët
ende pa fillu
E uli kokën
e mendoj ngadalë,ngadalë
Pse vallë, pse këngën e dua
aq shumë
Kur e thura tekstin
isha shumë keq
Atëherë të lexova
por nuk të këndova
Të lash në një anë
aty ku të gjej gjithmonë
Do të dua për jetë
kënga ime e thjeshtë.
MELODI E TOKËS
Sa e bukur ajo melodi në tokën time
Aq bukur tingëllon edhe kur s'ka qetësi
Valët arritën në të gjitha anët e botës
U ndala e të dëgjova më sy të përlotur
Sa mallë që kisha kur më mbërrinë në asht
Lekura ime u rrënqeth sikur të isha afër
Nuk mund të humbja tingullin e bukur
Kur vjen e shkon e si valë në shpirt lëshon
Muzikë sa të dua edhe kur mërzitëm
Brenda në melodi fytëm bashk me ty
Nuk mund të ndalëm në gjysëm të rrugës
Po vazhdoj deri sa në fund të mbërrijë
Rrugët shumë herë
nuk i zgjedhim ne
Nisëm për të ju
por në fund nuk di ku jem
Rruga është si melodija e kitarës
Tingëllon shumë herë
dhe kurrë nuk ndalet
Në shtigjet e jetës
të dëgjova më mallë
Melodi e bukur
e pa shkruar më fjalë
Nuk dua të ndalësh
të lutëm as për një minut
Më dhemb në shpirt
kur nuk të ndjëj vetëm për një ditë.
DY PIKA LOT
(Motres time )
Dy pika loti më ranë në faqe
Kur në mendjen time hyre e kurrë më s'dole
Sa herë nuk të shoh më sytë e mi
Më mungon sikur era
Kur nuk mundet ma më fry
Më troket në zemër zëri yt melodik
Kur flet aq bukur dhe më aq kujdes
Ah motër je e vetmja shpresë
Je buzëqeshja e ëmbël e pa komplekse
Ditët janë të qeta e mrekulli
Me qetësinë tënde që e ke çdo ditë
Nuk mungon humori edhe kur bie shi
E sjell diellin mbi qiellin tim si melodi
Jeta është e bukur atëherë kur je ti
Edhe pse je larg e nuk të shoh më sy
Mjafton një fjalë ta dëgjoj në ditë
E jeta ime bëhet mrekulli e rritë
Magji krijohet kur me thua motër
Zemra ime rrah e nuk lodhet më
E harroj kohën e harroj edhe borën
E harroj erën e harroj edhe verën
E mendoj kohën kur do të vij në shtëpi
Do të pimë kafe e do të shijojmë fli
Do të flasim shumë sikur dy fëmijë
Aty ku ka motër ka vetëm dashuri
Ditët nuk na dalim t'i flasim të gjitha
Aq më merr malli sa shumë po mërzitna
Mërgimi na mbyti e i prishi ëndrrat tona
Koha po ik bashkë me deshirat e mia.
LULE QË S'THAHET KURRË
Më dhuro lule pranvere
Mos harro edhe një të verës
Më dhuro lule e jo vetëm gurë
Një lule që nuk do të thahet kurrë
Gurë në trup më bëhet fjala
Thikë në zemër kur më thua përralla
Kafshatë në fyt më mbetët mua
Kur m'i largon njerëzit që i dua
Mos më mashtro vetëm më fjalë
Nuk ta harroj këtë deri sa të jam gjallë
Kur më ndalon ajrin e pastër
Mbytëm në lotë e nuk ndalëm dot
Do të bëhëm urë e lumit
Do t'i bartë edhe gurët në trup
Do të eci më kokë lartë
Zotit i lutem të më ndihmoj
Lulet në kopshtin tim
do t'i ujiti
Do ju dhuroj shumë dashuri
Kur një ditë unë nuk do jam më
Të më kujtoni veç atë pasuri
Më mirë ma çel atë derë të zezë
Pse me mbylle në atë kafaz
Shpirti im nuk e përballon kurrë
Jam lindur me shpirt të lirë.
SA DHIMBJE
Në atë fytyrë lexova dhimbje
Në ata sy pash lotin duke rrjedhur
Në atë faqe të kuqe si mollë
Lxova një shpirt me dhembje shumë
Nuk më tregove se s'ke ëndërr ti
Nuk deshte dhimbjen ta ndaje më mu
E ule kokēn kur dhimbje ndjeve
Deshte ta liroje shpirtin në liri
I zi tu bë edhe trupi ngadalë
E shtangur mbeta pa asnjë fjalë
Deshta dorën ma shumë ta shtërngoj
S'munda të shoh dhe të përballoj
Me dhemb shpirti edhe mua
Një fjalë të butë të lutem ma thuaj
Behu e fort si guri në mal
Mos të thej asnjëri i njëri i gjallë
Ngritu në këmbë e lëshoje zërin
Thej ato mure që rrugën ta ndalin
Shikoje rrugēn deri në fund
Mos u ndal aty ku nuk të do askush
Mëso të thuash jo aty ku duhet
Mos lejo të digjesh në shpirt tënd
Nuk mund të ndihmoj oj lule e pranverës
Dua të dërgoj në lulishten e mirë të jetës
Aty ku lulet kanë aromë
Aty ku ujvarët nuk kanë përfundim
Aty ku kënga e ka zërin e bukur
Aty ku sytë e tu lotin nuk e derdhin më
Ti lule e bukur më ngjyra vere
Në atë livadh të tharë e të mjerë
Nuk di si mbete aty në therra të shkreta
U mbyte pa e shuar kurrë as etjen
Ah ,e mjera unë e mjera.
Thënie
Sa shumë të këqija takova gjatë rrugës së jetës,por të mirat i kaluan bjeshkët e kaluan edhe lumin.
F.H@
TË KAM DRITË
Të kam vëlla e të kam motër
Të kam babë e të kam nënë
Të kam shokë e të kam shoqe
Të kam dritë që më shndërrit
Të kam diell e të kam hënë
Të kam fjalë e të kam besë
Të kam shpresë e të kamë jetë
Të kamë dorë që ledhaton
Të kam det e të kam bjeshkë
Të kam fushë e të kam mal
Të kam urë e të kamë gurë
Të kamë erë që fryen në pranverë
Të kam rrugë e të kam lis
Të kam mollë e të kam plis
Të kam dardhë e të kam ftua
Të kam dhuratën më të çmuar
Të kam fletë e të kam laps
Tē kam ngjyrē e të kam libër
Të kam natyrë e të kam mik
Të kam pikurë të bukur në këtë ditë
Të kamë gjithçka në këtë jetë
Vendin tënd nuk e zënë askush
Edhe në vdekësha ashtu të kam
Gjëja më e bukur që ti ekziston.
DHEU I NËNËS SIME
Mallë kam për tokën time
Ku u linda për të pa dritë
Sa më dashuri më fali gëzime
Kjo tokë shih si më ka rritë
Malli për ty nuk mund të shkruhet
As të vizatohet në një fletë
Kur vëj këmbën në tokën time
Nuk ndjëj më asnjë peshë
Jam një zog e liruar nga kafazi
Kur shikoj tokën më ngrohet balli
Sytë më mbushën lotë gëzimi
Trupit tim si mbetët fije hidhërimi
Sa mallë kam kur shoh ato bjeshkë
Aty ku ka histori e dhimbje shumë
Ato ngjyra që rrefejnë ndjenja
Ah sa mallë veç kur flas për ju
Më mallë rri
kur largohëm toka ime
Nuk të shuan malli
asnjë pasuri tjetër
Vetëm ti ke fuqi
të jesh e gëzuar
Për mallin tënd
nuk po shoh as dritë vere
I numëroj ditët
që nuk kryhen kurrë
Kur jam në dheun tim
koha ka nxitim
Me mallë shuhen
edhe kujtimet
Më bartë në shpirt
dheu i nënës sime.
BIOGRAFIA
Fitore Haklaj ka lindur më 30.11.1973 në Deçan, shkollën fillore e kreu në Isniq ,duke vazhduar të mësmën në Deçan ku vitin e fundit e kreu bashkë me shokët e shoqet nëpër oda private, për të vazhduar në Prishtinë në Fakulltetin Ekonomik.
Qysh e vogël e deshti pikturën ,muzikën,vallëzimin e shkrimet,ku në shkollën fillore në klasën e 8 moren pjesë nga shkolla e saj 4 nxënës në gara të recitimit që u mbajtën në Deçan të përcjellur nga prof, tashmë i ndjerë Maxhun Tishuku, ku arriti të marrë vendin e tretë. Fitorja recitoj poezinë "Bukuria e Tanushës"
Ishte shume e dashur për të gjithë, e shumë e konsideruar nga mësuesja e parë , e pastaj edhe nga profm Maxhuni që Fitorja
e kujton më shumë mallë e respekt.
Në vitin 1998 shkoj në Itali, ku më shumë vështërsi filloj të bëjë një jetë larg familjes edhe tokës se vetë ,ku ështe e lidhur shumë.
Në vitin 2000 i lindi djali, fëmiu i parë, që ajo është shumë e lidhur më të, e ajo thotë që është dobësia ime, që fëmijët e saj janë motivi më i madh për jetë.
Gjatë kësaj kohe Fitorja filloj të pikturoj me ngjyra vaj në bez,ku kreu disa kurse për disa vite më shumë suksese, ku u paraqit me disa mostra të pikturës bashkë me kolegët e saj, dhe arritën një sukses të konsiderushëm, ku edhe sot e kësaj dite piktura nuk mungon tek Fitorja.
Gjatë këtyre viteve filloj të punoj e studioj në Itali, ku për pesë vite të tëra punoj në Emergjencë dhe vazhdoj ta kryej atë detyrë edhe si vullnetare për shumë vite.Shoqëria ishte edhe mbetët një forcë në shpirtin e saj.
Në vitin 2015 filloj studimet në një shkollë private ,ku mori diplomën si "sekretare të mjekut "
Po jeta Fitores i dhuroj edhe një vajzë në vitin 2006, që ajo është drita e syve të mi thot Fitorja.
Tash që nga viti 2019 Fitorja jeton në Zvicer bashkë me familjen e saj që ajo e quan të bekuar, ku jeton,dhe mirret me pikturë edhe shkrime.
Fitorja thotë unë mbi të gjitha jamë nënë e dy engjëjve të mi, pastaj ndihem piktore e poete, por për të arritur deri këtu është dashur një durim e sakrificë e madhe e më ndihmën e shumë atyre personave që më dojnë edhe i dua, jam ku jam, fal këmbënguljes sime e përkrahjes se madhe nga familja e shoqëria,ku unë e mendoj gjithmonë jetën në pozitivitet edhe arrihen sukseset.Në vitin 2019 iu botuen këto vëllime poetikenga shtëpia botuese,,Meshari, ,,Shpirti peshon,, ,Peizazh në zemër,,.Ndërsa vëllimi poetik,,Ç`lule u bëra Erna-është vëllimi i tretë me poezi i poetes Fitore Haklaj.
