MOS VDIS EDHE NËSE TË VDISET
-Çlirimtares z.Fitnete Ramosaj-
Mos vdis edhe këtë pranverë luftëtare për fjalën, liri
M´i kë shërue plagët që pa fajin tim ia mora në pakthim ferrit
Jetën e ndava me nga një copë tokë ty, atdheut dhe Zotit
Dashuri kurrë nuk gëzova sikur yjet kur ndaluan stuhitë e shiut
Tani çfarë t῾i them jetës, më ke të flas në gjuhën e zanave
Kam zënë pllumbat në largim, i mbaja dhe ju fala lutjet e jetës
Të takohen me dallëndyshet e Mjedes diku në dhera të huja
Eh, pse na dehen lotët e dhembjeve më shumë së verërat qndravjeqare
Ke ta takoj këtë të diele që lutjet m῾u thanë nga errësira që s῾kthehen më në dritë
Në uratë perëndish e shndërrova sëcilën fjalë sa herë e shkruaj në varg
Me jetën time nuk merrem unë, atë ma morën gjuhët kur më flisnin perënditë
Nuk i them më jetës jetë nëse fjala e poetit mallkon tokë e qiell
Më kanë thënë së vetëm poetët dhe luftëtarët flasin me perendit ditë e natë
Rri me mua dhe fal shërimin e dhembjeve edhe atëherë kur plagët s῾kanë jetë
Këtë pranverë jeto më shumë së dymijë vite kur erdhe para Krishti
Mos vdis edhe nëse të vdiset pranverës, unë të fal njëmijë jetë nga jeta ime
Lavdi jetës dhe vepres për çlirimin e atdheut z.Fitnete!
IM ZOT PËRSE MË LE PA ZOT
-Poetit Agron Tufa
Ç'më preken në shpirt shekujt
Kur më le im zot
Pa zot
Po ky shekulli njëzet e një
Qenka i njëjtë kur më lanë
Edhe pa poetin Agron Tufa
Nuk qenka e shkruar
Të kam veç njëherë zot
Të cilin dua ta kem mik
Por jo Promethe t'lirisë
As edhe të dashurisë
Promethe e Korife jam vet
Mos ju qofsha falë
Zotin tim e kam rujtur me vite
Në shpatën e Gjergjit
Kur betejat s'më lanë të qetë
Pa u flijue në zjarrët e Pekazit
Im zot
Dashurinë e mbretëreshës Teutë
Ma vodhe ti apo zotnat e mi
E di mua më kishin kryqëzue
Së bashku me Krishtin
Në të njëjtën kohë
Koha mu bë kryeneqe
Nuk e kanë ditë për emrin tim
Që më lidhet më yllin e Davidit
Ndoshta nuk do të isha sonte të Ujvarë të Mirushës.
Ujvarë,Klinë 30 tetor 2020 AGIM DESKU
LUGËTËRIT S'KA KUSH T'I lARGOJ
S'ka kush t'i largoj lugëtërit
Kanë dreka e darka
Me ashtin tim
Më vonë
Do të më kryqëzojnē
Në djall a n'langua
Nëse më zë gjumi i acartë
Më s'dua të di për coronën
As të jetoj pa fitore
Që i takojnë njeriut të gjallë
Nisuni drejt qiellit
Atje ngushëlloni
Mos shkoni pa lutjet e mia
Loti m'u bë det
Si në dhembjet e Titanikut
Kurrë mos jetofsha
Në kohë t'lugetërve
Së do çmenden edhe ufot
E nisa lutjen për në Paris
I fala fuqinë e shpirtit
Dhembjet t'i ndajmë në dysh
Para së jeta e lugetërve të përfundon në ferr.
