Nuk më pëlqejnë njerëzit e ndërmjetëm, ata që ekzistojnë sot dhe jo nesër, ata që vazhdimisht ndryshojnë idetë e tyre me shpejtësinë me të cilën ndërrojnë rrobat.
I dua njerëzit e qëndrueshëm, ata që për ju dinë të jenë të hapur ose të mbyllur, ata që kanë guximin të thonë gjithmonë të vërtetën dhe që gjithashtu e presin atë nga të tjerët.
Dua atë që di gjithmonë se ku të shkojë, që është brenda ose jashtë jetës së të tjerëve, rrugët e mesme lodhen dhe kur jeni të lodhur ndalon për një çast së qeni i lumtur.
I lë flakët te dritat me ngjyra, ato të bukurat me të cilat zbukuroni pemën e Krishtlindjes.
Në miqësi, në dashuri, në jetë duhet të presim gjithmonë dhe vetëm qartësi, sepse lumturia jonë në këtë botë është ajo dritë që askush nuk do të ketë kurrë të drejtë ta shuajë.
