Sot, kemi plotë “patritotë kuqezi”
Që, shajnë. Dhe, shkruajnë pa emër:
E, mbiemër. Në Faqebook. Portale.
Po, “patriotë” deri Dje, memecë:
Ishin, nëpër Institucionet e shtetit
“Përbashkët”, me torbë taxhi përqafe.
Pse, tridhjetë vite nuk e ngritën zërin?!
Sot, kur i humbën pazaret e biznesit:
Vendet e punës, postet politike në Shtet
Derdhin lotë krokodili rrëke, në Facebook.
Dhe, portale elektronike bashibuzuku, se:
Dihet, për “kulturën” shqiptare partiake?!
Dudumët “kuqezi”, me një torbë taxhi
Përqafe. Edhe Sot, në “demokraci”:
Nateditë, që i luten Zotit në xhami?!
O, burra mejdani! Sot, më lini të vdes
Nga Koronavirusi. Masat Qeveritare:
Mes Dy shtamave me verë të Laydi Di!
Rroftë, o burra: Dje, dhe Sot “LIRIA”!...
(Partia ime Sot për Sot është Poezia Erotike)
Partia ime politike, Ehu! Sot, për Sot
Ende, është Poezia Erotike: Xhadia.
Mund të thoni, ju: Dhe, Gratë Besnike.
Nuk ka problem. E pranoj, Shtegun:
E, Grave Besnike, te “Parku i Grave”.
Megjithatë, Burra: Gruaja ime Besnike
Sot për Sot ende është: Poezia Erotike...
(Autobusi më harroi te “Parku i Grave”)
Përmes ëndrrave, gjumë varri. Qetësi
Pasmesnate, vetë vijnë poezitë. Gratë.
Edhe, ende nuk di kush m’i përcjellë:
Babashehu. Apo, Nana. Dhe, Babai
Mes Dy shtamave me verë Laydi Di.
Qeveria, më dënon me masa policore
Duart laj me sapun! Mos dil pa maskë!
Dy metra, rri larg me Gruan Besnike:
Valle hiq, këngë te “Parku i Grave”!
Burg, me Koronavirusin, në karantinë
Edhe, tinëz ma vodhi Zanën e Malit:
Djemnushën, Dhe, Ashiken e Rrapit.
Moti, jam nisur për rrugë. BabaTomorr
Autobusi, ikë. Udhëtar, më lë në rrugë:
Te “Parku i Grave”, Dy shtamave Mikes.
Dhe, një ibriku me raki rrushi. Pajtohem:
E pres tjetrin. Nesër, do të vijë në Shkup...
(Jerm flas me xhindet)
Errët. Nata me ferexhenë krahëve
Pas dere. Unë me llambën ndezur:
Mbi tavolinë. Ende, Dhoma me libra.
Shahem, sonte me xhindet. Ëndrrat
Që, ma prishin gjumin. Hënoren.
Përpiqen të më vjedhin nga shtrati
Hudhin dorë më dorë majë lisave.
Ҫati më çati. Dhe, Shelg më shelg
Prehër, strehim radhe te Laydi Di:
Herët pa dalë drita, në shtrat uji...
(Vetë do shkoj në Shtëpi)
Edhe, Sot kam pi birrë të errët
Dihet, atë: Si një bollë shullani.
Kokëmëkokë nën dëllinja Parku:
Jo, atë të zakonshmen me Diell
Po, birrën me vitamin H. Qiell.
Natën, kthehem këmbë rrugës
Mezi eci nga “Parku i Grave”.
E hiqja vallen e burrave tetëshe
Pas meje, dëgjoj një zë Gruaje:
Zotëri, a jeni mirë? Dhe, sonte
A, keni pak nevojë për ndihmë?!
Jo, i përgjigjem pa e këthyer kokën
Vetë, Sonte do të shkoj në Shtëpi...
(Zgjimi mes librave)
Natë. Llamba mbi tavolinë
Pak dritë. Poeti mbi Libër.
Miken mes librave se zë gjumi
Flej, i them. Xhindet pas porte!
Errët. Dhomë, me pak dritë
E shumë libra. Lapsa. Poezi.
Flej! Ja, po të përkundi Unë
Përçudi, me një ninulë-poezi:
Vrik, e zuri gjumi në djep?!
Ditën, u zgjua mes librave...
(Sot me siguri në dorë më ka marrë Xhadia)
Po. Sot, nuk e di çfarë dite jemi:
Jave. Muaji. Viti. Apo, shekulli.
Sistem: Neokomunist. Apo, policor
Përderisa, rrugëve Shkupit i çmendur
E kërkoj Ditën. Edhe, Natën e Madhe.
Po. Vërtetë, nuk e di. Është, Ditë
Apo, Natë: Me Zogkeqin, mbi Ҫati...
(Natë Lufte në Ëndërr)
Natë pa rrymë. Drita. Dhe, Jetë,
Errësirë. Me xhindet në Katund.
Siç duket: Erdhën, dhe në Shkup
Edhe Sot: Hudhin dorë më dorë
Mbi çatia. Shelgje. Majë lisave.
Natë e errët. Dhe, e ftohtë. Akull
Gjithë natën jam me të vdekurit:
Mësuesin, që udhëton për Shkup.
E, Unë jam në Shkup. Nën Rrap
Agimi. E, ata më presin në rrugë:
Unë, bëhem gati me ta për udhë.
Nata e ftohtë. Unë, ende në shtrat
I ngrirë. E, ata më presin në rrugë.
Përtoja të çohem nga shtrati drurit
Tymeflakë, dy-tri gota raki rrushi.
Shkaku: hajdutët ma ndalin rrymën
Në kohë Pandemie. E, shtihen, se:
Popullin e duan me vaksinë ruse
Përderisa, ai vdes për bukën e gojës.
E pres mëngjesin. Ditën me Diell
E, zgjova Veten me Dy gota raki rrushi...
(Punemadhe më do Rakia e rrushit dhe Lady Di me Dy shtama verë)
Përditë, Zonja Vdekje më la me çaj rusi
I them: “Armik” e kam Koronaviusin.
Dua të më lajsh nateditë me raki rrushi
Edhe, prap nuk më do Xhadia për burrë.
Zonja Xhadi, me dy shami për brezi
Grua me Dy shtama verë nën Rrap.
Nuk më do mua si burrë, poet rebel
Po, më do si hoxhë katundi. Kurvar.
Punemadhe. Më do rakia e rrushit
Dhe, Laydi Di me Dy shtama verë…
(Kufomën Time ende nuk e keni në Varr)
E keni pritur me vite: Ringjalljen Time
Në Shkup. Korçë. Dhe, “Qafë - Thanë“.
Kohën e fundit, “Armiku i padukshëm“:
Kaq e kaq të infektuar. Dhjetë viktima.
Mes tyre, dhe një Poet rebel shqiptar:
Kalosh Çeliku, vdiq nga koronavirusi.
Edhe, atë: Me Dy shtama verë të Mikes
Po, kufomën, ende nuk e kemi në Varr?!
Kaq e kaq, u shëruan. Vdiqën, në spital:
“Lani duart me sapun“! Teshjet me bërryl!
Distancë, mbani edhe me Gruan besnike:
Në verandë, hiqni valle me këngë erotike
Aspak, në kronikat televizive: LINDJE?!
Sotekësajdite, nuk me do Zonja Vdekje
Pashterkëkuqja: Nuse, ende pa koçi.
Nuk ka problem. Marrëzisht, e dua Unë
Duartrokitje, Sot: Grave, të mia besnike!…
(Poezitë e mia mes varreve Sot i lexojnë të vdekurit)
Poezitë e mia mes varreve
Rrëzë, Ҁuke. Majë Lisave:
Sot, i lexojnë të vdekurit.
Shkaku, se: ende, të gjallët
Nuk dinë shkrim-lexim?!...
(Vitin e Ri 2022 e dua një Rrugaçe
me Dy shami lidhur për brezi)
Jo, nuk dua verë. As, ibrikë raki rrushi
As, Dy shtama me verë të Mikes Di.
Përveç, Një Rrugaçe të çmendur. Shtëpi:
Dy shamikuqe. Rrugaçja lidhur për brezi.
Dy shtama me verë, rrëzojë në shtrat
“Armikun e pabesë”, ta vras një Natë!
Jo, nuk dua raki rrushi. Verë me shtama
I dua, Dy shtamat me verë të Rrugaçes Di:
Mbi kokë, lidhur me Dy shami për brezi
“Armikun e papasë”, ta vras në shtratë! ...
(Kalosh Ҁeliku i Vitit Plak Natën 2021 rebel Sonte është i Vitit Ri Ditën 2022)
“Miku” i moçëm, më paraqitet në telefon
Edhe, ma prish gjumin herët pasmenate.
Kohë e pazakonshme. Natë, terri. Rreziku.
M’i kujtoi xhindet në Katund. Fëmijëri:
Kur, më merrnin mes Nanës dhe Babait.
Dhe, më hudhnin dorë më dorë mbi çati
Majë lisave. Livadhit. Ҫukës. Para agimit:
Kthenin mes Nanës dhe Babait, në shtrat.
I përgjigjem: Po, Unë jam Kalosh Ҁeliku.
Jo,veç, desha të të pyes me shëndet si je?
A, ke ndonjë problem. Nevojë, në Jetë?!
Jo, faleminderit: Jam, me “Din e Iman”.
Edhe, pse: Nuk e di se kush je në telefon
Unë, jam Kalosh Ҫeliku. Ti, e di kush Jam.
Edhe, Partia yte besnike me “Din e Iman”?!
E, Unë, nuk e di kush je ti pasmesnate?!
Po, pate guxim: Paraqitu, o burrë me emër
Mbiemër, dil përmejdani me, “Din e Iman”!
Heshtë, Dudumi. Disa minuta, më telefon
I them: Folë! Përsëri, heshtë Dudumi Natës”.
Ende, vazhdon anonim, pasmesnete. Errët.
I them: Dje, me raki rrushi. Miket besnike.
Nuk kam, problem. Dje, Kalosh Ҫeliku 2020:
Sot, Kalosh Ҫeliku. Rebeli, i Vitit Ri 2022.
Nuk kam kohë, t’u përgjigjem Grave besnike
Vazhdova Natën me xhindet që më hudhnin:
Si, fëmij. Dorë më dorë majë çative. Lisave...
(Poezi nga Libri: Burri Grave, që posa doli në dritë”)...
