Si botues i "Bota Sot", kam ndarë me redaksinë sfidat dhe arritjet e shumta që vijnë me përpjekjen për të ruajtur një zë të pavarur në gazetari. Gjatë viteve, jemi përballur me tensione të larta, veçanërisht kur temat e trajtuara prekin figura politike dhe publike me ndikim të gjerë, si Baton Haxhiu. Në këto raste, përgjegjësia jonë ndaj së vërtetës dhe sigurisë së gazetarëve tanë është vënë në provë.
Teki Dervishi, drejtori ynë atëherë, më ka thirrur shpesh në telefon për të diskutuar për shkrime të caktuara që kritikonin Baton Haxhiun. Ai nuk ishte kundër kritikës së argumentuar, por ishte thellësisht i ndërgjegjshëm për rreziqet që mund të vinin nga publikimi i tyre. "Xhevdet," më thoshte ai me një zë të shqetësuar, "duhet të jemi të kujdesshëm. Kritikat ndaj Batonit mund të kenë pasoja të rënda. Serbia mund të përdorë këto shkrime si pretekst për të na vënë në shënjestër, madje edhe për të vënë në rrezik jetën e gazetarëve tanë."
Këto nuk ishin paralajmërime të paarsyeshme. "Bota Sot" ka përjetuar humbjen e dy gazetarëve dhe dy publicistëve në rrethana misterioze, të cilat asnjëherë nuk u zbardhën plotësisht. Çdo telefonatë e Tekiut mbante brenda vetes peshën e këtyre humbjeve dhe sfidën për të gjetur një ekuilibër midis të raportuarit të së vërtetës dhe mbrojtjes së atyre që e thonë atë.
Tekiu më kujtonte vazhdimisht se detyra jonë si gazetarë nuk është vetëm të sfidojmë narrativat e pushtetit, por gjithashtu të mbrojmë ata që guxojnë të flasin. "Ne duhet të jemi zëri i atyre që nuk mund të flasin," thoshte ai, "por gjithashtu duhet të sigurojmë që ky zë të mos shuhet nga pasojat e një botimi."
Në këtë rrugëtim, kemi mësuar se liria e shprehjes kërkon një përgjegjësi të madhe. Kujtimet e telefonatave me Tekiun, si dhe sakrificat dhe humbjet e kolegëve tanë, janë një kujtesë e vazhdueshme për këtë përgjegjësi. Ato na kujtojnë se gazetaria është një mision që kalon përtej thjesht botimit të lajmeve; është një angazhim për të mbrojtur të vërtetën, edhe kur kjo mund të kushtojë shumë.
Ky shkrim synon të rikujtojë dhe të nderojë përpjekjet e atyre që kanë qenë në vijën e parë të luftës për liri të shprehjes, duke përkujtuar sfidat dhe rreziqet që kanë shoqëruar këtë mision. Shpresojmë që ky tekst të shërbejë si një dëshmi për guximin dhe përkushtimin e gazetarëve dhe redaktorëve që nuk u trembën përballë kërcënimeve, si dhe një kujtesë për atë që kërkohet për të ruajtur një shtyp të lirë dhe të pavarur.
P.S. Në shkrimin e ardhshëm do t'ju tregoj se për cilin person ka qenë veçanërisht rrezikshëm të shkruash apo të kritikosh, duke qenë në rrezik nga ekstremi i majtë shqiptar. Ky rrëfim do të hedhë dritë mbi sfidat e tjera që redaksia jonë është përballur në kërkimin e së vërtetës dhe në ruajtjen e lirisë së shprehjes, në një kohë kur fjalët mund të kishin pasoja të rënda.
