Covid-19, siç e dimë deri më tani, është një “objektiv në lëvizje”. Dhe deri në vjeshtë, shpërndarja e dozave përforcuese për grupmoshat më të vjetra ishte e diskutueshme.
Megjithatë, tani ata janë fokusi i vetëm më i madh.
Por, pse dozat përforcuese ndihmojnë kaq shumë në krahasim me dozat e para dhe të dyta, dhe a jemi në një trajektore drejt nevojës për një numër gjithnjë në rritje të “dozave shtesë”?
Sipas mediave të huaja, edhe përpara variantit Omicron, ishte e qartë se do të kërkoheshin përforcues për të ruajtur nivelet e mbrojtjes kundër infeksionit, megjithëse mbrojtja kundër sëmundjeve të rënda dukej se po qëndronte mirë.
Kjo pasi që vaksinat e nxisin trupin të prodhojë antitrupa neutralizues që “kapin” Covid-in përpara se virusi të infektojë qelizat tona, por antitrupat qarkullues mund të pakësohen me kalimin e kohës.
Dhe të dhënat nga Izraeli, një nga vendet e para që vaksinoi popullsinë e tij, treguan një rënie të mbrojtjes kundër infeksionit pas vetëm tre muajsh.
Ato zbuluan se njerëzit kishin rreth 15 herë më shumë gjasa për t’u infektuar gjashtë muaj pas dozës së dytë, krahasuar me disa javë pas saj.
Kështu, edhe nëse shumica e njerëzve mbeten të mbrojtur kundër sëmundjeve të rënda, ky imunitet në rënie paraqet një çështje të rëndësishme të shëndetit publik kur një pjesë e të rriturve mbeten të pavaksinuar ose kanë kushte imune që i lënë ata të cenueshëm, thuhet në një shkrim të The Guardian.
Dhe Omicron e ka bërë më urgjente nevojën për doza përforcuese.
Mutacionet në virus nënkuptojnë se proteina e tij e S tani duket krejt e ndryshme nga ajo e llojit origjinal të Wuhanit – lloj të cilin të gjitha vaksinat aktuale janë krijuar për të synuar.
Kjo nga ana tjetër do të thotë se antitrupat nga infeksioni dhe vaksinimi i mëparshëm do të jenë më pak efektivë në “kapjen” e Omicron.
Po siç thuhet në shkrimin në fjalë, studimet tregojnë se një dozë përforcuese rrit nivelet e antitrupave dukshëm mbi nivelin e parë pas dy dozave – megjithëse ka kaluar kohë e pamjaftueshme për të përcaktuar nëse është kështu.
Gjithashtu, studimet e hershme sugjerojnë gjithashtu se cilësia e antitrupave është më e lartë pas një doze përforcuese.
Sistemi imunitar vazhdon të përsosë saktësisht se cilat antitrupa zgjidhen dhe përforcohen bazuar në takimet e mëvonshme me virusin ose vaksinën, dhe studimet sugjerojnë se ka një përgjigje imune më të gjerë dhe më të fuqishme pas një doze të tretë.
Në shkrimin e The Guardian vihet në pah fakti se ekziston gjithashtu arsye për njëfarë optimizmi se vaksinat mund të qëndrojnë më mirë kundër sëmundjeve të rënda sesa kundër infeksioneve.
Sidoqoftë, të dhënat laboratorike duken inkurajuese, por rezultatet e botës reale po ndiqen nga afër në Afrikën e Jugut, Mbretërinë e Bashkuar dhe gjetkë për t’iu përgjigjur kësaj pyetjeje, e cila mbetet një nga pasiguritë më të mëdha se si do të zhvillohet kjo valë.
Për momentin, prodhuesit e vaksinave janë duke punuar në variantet që mund të jenë gati për t’u vënë në funksion që në mars, por “ndryshimi” i vaksinave aktuale do të lërë të njëjtat dobësi nëse Omicron në të ardhmen do të “lihet anash” nga një variant tjetër edhe më i përhapur, vlerësohet në shkrim.
Pavarësisht të gjithave, gjenerata e ardhshme e vaksinave, shpresojnë shkencëtarët, jo vetëm që do të jetë një “ndeshje” e mirë me variantet qarkulluese, por do të sigurojë mbrojtje imune shumë më të gjerë në mënyrë që ato të jenë efektive kundër mutacioneve.
