Mijëra afganë u dyndën në aeroportin e Kabulit në një përpjekje të dëshpëruar për t'u larguar nga Afganistani pasi talebanët morën kontrollin më 15 gusht. Fëmija 18 muajsh, Farzad mbërriti në aeroportin e Kabulit me prindërit e tij, të cilët ia dorëzuan atë mbi telat me gjemba një marinsi amerikan.
Babai i Farzadit 18 muajsh punonte për ambasadën amerikane në Kabul. Pasi talebanët pushtuan Afganistanin, familja e Farzadit u nis drejt aeroportit të Kabulit me shpresën se do të evakuohej nga vendi.
“Meqenëse jeta e burrit tim ishte në rrezik, ne lamë shtëpinë tonë dhe u nisëm për në aeroport, sepse dëgjuam se amerikanët po evakuonin njerëzit që punonin me ta”, thotë Wahida, nëna e Farzadit.
Marinsat amerikanë i lëvizën fëmijët brenda aeroportit për t'i mbrojtur nga moti i nxehtë dhe turmat e mëdha në portat e tij.
Xhaxhai i Farzadit, Ahmad Zwarzada, i cili gjithashtu po përpiqej të nxirrte familjen e tij jashtë vendit, thotë se Farzadi ishte një nga fëmijët e ngritur mbi telat me gjemba.
“Marinsat na kërkuan t'u jepnim fëmijët tanë në mënyrë që ata të mund t'i vendosnin në anën tjetër të portës, në aeroport. Ne u dhamë atyre tre fëmijë të familjes sonë”, thotë ai.
Dy familjet hynë në aeroport tre orë më vonë dhe u bashkuan me dy nga tre fëmijët, por Farzadi, që sapo kishte mbushur 18 muaj nuk u pa askund.
“Pas tre orësh arritëm të hynim në aeroport dhe gjetëm dy nga fëmijët.Gjetëm vajzën time të vogël dhe mbesën, por nuk arritëm të gjenim fëmijën e tretë”, thotë Ahmad Zwarzada.
Babai i Farzadit doli jashtë aeroportit për të kërkuar djalin e tij.
“Kur humbëm djalin në aeroport, bashkëshorti im u largua nga aeroporti në kërkim të tij. Ai u tregonte të gjithëve foton e djalit tim, duke shpresuar ta gjente atë. Bashkëshorti im qëndroi në Afganistan për të kërkuar djalin tim”, thotë Wahida.
Dy familjet u dërguan në një kamp refugjatësh në Katar, duke lënë në Kabul babain në kërkim të djalit të tij. Një ironi që ende e shqetëson Wahida-n.
“Ne po largoheshim nga vendi im sepse jeta e bashkëshortit tim ishte në rrezik. Por në fund, bashkëshorti im ishte ai që mbeti atje dhe djali im u zhduk. Babai i Farzadit është ende në rrezik në Afganistan.”
Për 17 ditë, nëna 18-vjeçare nuk e dinte vendndodhjen e djalit të saj.
“Ndihesha sikur të kisha vdekur edhe unë. Kjo është shumë e vështirë për një nënë”, thotë ajo.
Gjithçka ndryshoi në një kamp të Katarit, kur familja mori një mesazh.
“Ne nuk kishim komunikuar me askënd në ato dy javë. Pas pesëmbëdhjetë ditësh, kur u lidha me internetin e sapo instaluar në kamp, mesazhi i parë që vura re ishte nga disa njerëz në Norvegji që thonin se Farzadi ishte me ta. Ishte një lehtësim për ne kur ata u bënë prindër të përkohshëm të Farzadit”, thotë Ahmad Zwarzada, xhaxhai i Farzadit.
Farzad qëndroi në Norvegji për 43 ditë, ndërsa nëna e tij u transferua në një kamp refugjatësh në Shtetet e Bashkuara.
“Pasi mbërritëm në një kamp refugjatësh në Shtetet e Bashkuara, ata e transportuan djalin tonë nga Norvegjia. Pasi konfirmuan se ai ishte fëmija im përmes një testi të ADN-së, ata ma dhanë fëmijën tim”, thotë Wahida.
Familja tani banon në Riçmond të Virxhinias dhe po luten për një ribashkim me babain e Farzadit, i cili është ende në Kabul, duke shpresuar që të evakuohet nga Shtetet e Bashkuara. Ai kërkoi që të mos zbulohej identiteti nga frika për sigurinë e tij.
“Falënderoj Shtetet e Bashkuara për ribashkimin e djalit tim me nënën e tij. Më mungojnë shumë dhe kërkoj që qeveria amerikane të më përfshijë në këtë proces evakuimi. Familja ime ka nevojë për mua, dhe unë kam nevojë për familjen time”, tha ai./VOA
