Me siguri në një moment të jetës tuaj, ju jeni frikësuar nga një anëtar i familjes që ecën në gjumë. Jeni frikësuar edhe për të por edhe nga ai, apo ajo.
Raghu Reddy, Pulmonolog i UAMS dhe Specialist i Mjekësisë së Gjumit, thotë se “ecja në gjumë në vetvete nuk shkakton ndonjë problem shëndetësor. Mund të shkaktojë probleme në mënyrë indirekte kryesisht për shkak të shqetësimeve të sigurisë – të dilni nga shtëpia, të hidheni nga dritarja, të përdorni çakmakë dhe thika kuzhine, të përplaseni me objekte të mprehta, etj. ”
Pra, cila është mënyra më e mirë për të trajtuar një person që ecën në gjumë?
Dr Reddy sugjeron thjesht ta shoqëroni përsëri tek shtrati i tyre.
“Nuk ka konsensus se cila është qasja më e mirë kur takoni një person që ecën në gjumë. Nuk është e rrezikshme të zgjosh atë, por ekspertët që e dekurajojnë e citojnë se është i pasuksesshëm dhe çon në çorientimin e pacientit, “thotë ai. “Mundohuni t’i shoqëroni ata të kthehen në shtrat pa bërë përpjekje të forta. Nëse nuk keni sukses, thjesht rrini afër për të vërtetuar sigurinë e tyre dhe provoni përsëri pasi të ketë kaluar një kohë. ”
Ecja në gjumë ndodh rrallë tek të rriturit dhe mendohet të jetë gjenetike, thotë doktor Reddy. Zakonisht fillon rreth moshës 4 vjeç dhe arrin kulmin rreth 8 vjet dhe zbret në vitet e adoleshencës. Fëmijët që kanë një ose të dy prindërit me një histori të ecjes në gjumë gjithashtu kanë një shans shumë më të lartë për të ecur në gjumë. Në fakt, 40 deri në 60 përqind e fëmijëve me njërin ose të dy prindërit me një histori ecje në gjumë gjithashtu ecin në gjumë.
Është zbuluar se ka disa gjene të lidhura me ecjen në gjumë. Faktorë të tjerë mund të shkaktojnë ecje në gjumë si apnea e gjumit dhe çrregullime periodike të lëvizjes së gjymtyrëve.
A ka shërim për këtë çrregullim?
Nuk ka shërim, por mos u shqetësoni – shumica e njerëzve e tejkalojnë atë në vitet e adoleshencës. Atyre me raste më serioze mund t’u jepet një provë e ilaçeve të tilla si benzodiazepinat, por çdoherë duke u konsulltuar me personat ekspertë.
