Njerëzit me ankth social priren të kenë marrëdhënie romantike më pak të kënaqshme, sipas gjetjeve të publikuara në revistën “Behaviour Change”. Gjetjet sugjerojnë se kjo tendencë për të pasur marrëdhënie më pak të kënaqshme nxitet nga nivelet më të larta të depresionit tek njerëzit me ankth social dhe jo nga vetë ankthi social.
Ankthi social është një problem i zakonshëm i shëndetit mendor i përcaktuar nga frika nga situatat sociale dhe gjykimi social. Një sfond i hulumtimit të psikologjisë sugjeron se njerëzit me ankth social, edhe në nivelin nën-klinik, kanë më pak gjasa të takohen ose të jenë në marrëdhënie romantike. Për më tepër, marrëdhëniet romantike që ata kanë janë më pak të kënaqshme.
Autorët e studimit Frances L. Doyle dhe ekipi i saj theksojnë se është e paqartë pse njerëzit me ankth social përjetojnë këto probleme të marrëdhënieve, por disa studiues sugjerojnë se kjo ka të bëjë me depresionin që ndodh. Diagnoza e çrregullimit të ankthit social shpesh shkon paralelisht me një diagnozë të depresionit të madh dhe dihet që depresioni shoqërohet me rezultate të dobëta të marrëdhënieve.
“Shumë njerëz shpenzojnë shumë kohë duke kërkuar partnerë romantikë dhe duke dashur të kalojnë kohë me ta”, shpjegoi Doyle, pedagoge e psikologjisë klinike në Universitetin Western Sydney. “Megjithatë, të folurit me të huajt dhe takimet mund të jenë më të vështira për disa njerëz, si ata që mund të jenë të shqetësuar në situata sociale. Hulumtimet kanë treguar se 1 në 12 përjetojnë nivele klinike të ankthit social gjatë jetës së tyre dhe shumica e këtyre njerëzve nuk kërkojnë ndihmë. Megjithatë, ankthi social mund të ndikojë në shumë fusha të jetës së një individi. Ne ishim të interesuar të dinim më shumë se si ankthi social mund të ndikojë në takime dhe marrëdhënie”.
Një kampion fillestar prej 444 të rriturish australianë përfundoi një anketë që përfshinte vlerësime të ankthit social dhe statusit të marrëdhënies. Ata zbuluan se pjesëmarrësit me rezultate më të larta të ankthit social kishin më shumë gjasa të thoshin se nuk kishin qenë kurrë në një marrëdhënie romantike që zgjati më shumë se tre muaj. Më pas, studiuesit u fokusuan në një grup prej 188 të anketuarish, të cilët thanë se aktualisht ishin në një marrëdhënie romantike që kishte zgjatur më shumë se tre muaj. Këta të anketuar plotësuan masa të ndryshme të marrëdhënieve, duke përfshirë kënaqësinë e marrëdhënies, vetë-zbulimin ndaj partnerit të tyre, mbështetjen sociale të ndjerë nga partneri i tyre, besimin në partnerin e tyre dhe fillimin e konfliktit.
Një seri analizash regresioni zbuluan se depresioni ishte një parashikues domethënës i kënaqësisë në marrëdhënie, por ankthi social jo. “Ky zbulim sugjeron që kur të rriturit me ankth social arrijnë të gjejnë një partner romantik, ankthi nuk duket të ndikojë se sa të kënaqur ndihen për marrëdhënien e tyre”, tha Doyle. Gjetjet sugjerojnë gjithashtu se çdo lidhje midis ankthit social dhe kënaqësisë së marrëdhënieve nxitet nga faktori konfuz i depresionit. “Është e mundur që simptomat e depresionit mund të ndikojnë në kënaqësinë në marrëdhëniet romantike dhe ata me ankth social janë në një rrezik më të madh për të përjetuar simptoma depresioni”, tha Doyle.
Studiuesit propozojnë dy shpjegime të mundshme për këtë rezultat. Një mundësi është që pasojat e depresionit po nxisin marrëdhënie më pak të kënaqshme mes njerëzve me ankth social. Përndryshe, mund të ketë elemente të përbashkëta për ankthin social dhe depresionin që po ndikojnë në kënaqësinë e marrëdhënies, si emocionaliteti negativ. Nëse po, këto karakteristika të përbashkëta dhe paragjykime njohëse mund të jenë objektivat e duhura për t’u trajtuar.
“Pavarësisht nga mekanizmat e saktë në lojë, gjetjet nga studimi aktual sugjerojnë se simptomatologjia e depresionit mund të jetë një objektiv më i mirë për trajtimet për individët me ankth social që dëshirojnë të përmirësojnë kënaqësinë e marrëdhënieve romantike”, shkruajnë Doyle dhe ekipi i saj në studimin e tyre. “Nevojiten kërkime të mëtejshme për të ekzaminuar dobinë klinike të trajtimit të simptomave të depresionit tek individët me ankth social dhe ndikimin në kënaqësinë e marrëdhënieve”.
Interesant ishte fakti që, ankthi social nuk ishte i lidhur me asnjë nga variablat e marrëdhënieve që u vlerësuan, përveç vetë-zbulimit. Pjesëmarrësit me ankth më të lartë social kishin nivele më të ulëta të vetë-zbulimit, duke sugjeruar se ata kishin më pak gjasa t’i zbulonin partnerëve të tyre dhe se zbulimi ishte më pak intim. Megjithatë, kur u morën parasysh depresioni dhe të gjitha variablat e tjerë të marrëdhënies, vetë-zbulimi dhe ankthi social nuk ndërvepruan për të parashikuar kënaqësinë e marrëdhënies, duke sugjeruar se nivelet më të ulëta të vetë-zbulimit nuk ndikuan ndjeshëm në kënaqësinë e marrëdhënies midis atyre me ankth social.
Implikimet e këtyre rezultateve janë disi të reja pasi ato sugjerojnë të synohet reduktimi i simptomave të depresionit tek njerëzit me ankth social, në vend të aspekteve të ankthit social si sjelljet e sigurisë. Autorët vërejnë se kërkimi i mëtejshëm është i nevojshëm për të sqaruar renditjen e variablave, pasi mund të ndodh që kënaqësia më e ulët e marrëdhënieve të çojë në ankth dhe depresion më të madh social, sesa anasjelltas.
