Në NBA i quajnë “lojtarë ekskluziviteti”. Ata janë më të paguarit, më të fortët, më përfaqësuesit e ekipit, që kalojnë shumë vite me të njëjtin ekip, mbase një karrierë të tërë. Sidoqoftë, shpesh përfundojnë duke u bërë vendimtarë edhe në treg, duke marrë pjesë në bisedime të drejtpërdrejta, me objektivat më të rëndësishëm. Ata rreth të cilëve rrotullohet i gjithë sistemi i lojës, ata të cilëve iu jepen të gjithë topat vendimtarë, ata për të cilët pjesa tjetër e skuadrës punon dhe sakrifikon.
Duke u kthyer në fillim të përkufizimit, mbi të gjitha, ata janë më të paguarit, sepse janë më të fortë dhe më përfaqësuesit. Kësisoji, ajo që Paulo Dybala po kërkon nga Juve është thjesht të bëhet një herë e përgjithmonë “ekskluzivitet” i ekipit bardhezi. Në këtë funksion ka ardhur edhe kërkesë-pretendimi fiunanciar i argjentinasit, që ka çuar në pezullimin momental të negociatave për rinovim. Zgjatja e bashkëpunimit mbetet një qëllim i sinqertë i të dya palëve, por në këtë pikë është e nevojshme një pauzë për reflektim, atë që kërkoi Juve.
Klubi bardhezi është shokuar kur mori vesh synimin e lojtarit argjentinas, më saktë të përfaqësuesve të tij, kryesuar nga Jorge Antun, për të pasur pagë 20 milionë euro në sezon. Një kërkesë maksimale, që shërbeu si pikë kthese në bisedime, të cilat më pas kanë vijuar me hapa shumë të vegjël. Nga bonusi në bonus, qindra e mijëra euro i kanë pozicionuar palët në një distancë të konsiderueshme. 20 milionë euro janë vërtet shumë për hierarkitë e pagave te Juventusi.
Por, ama, janë pak nëse krahasohen me pagën e Cristiano Ronaldos. Ka shumë pengesa për klubin bardhezi, që të mund të përballojë pagesa të tilla në këto momente krize historike prej pandemisë. Ky është një mesazh i mëtejshëm nga Dybala për të nënvizuar se nuk do të bëjë asnjë hap të vetëm mbrapa, ngaqë dëshiron të jetë njeriu, mbi të cilin të ndërtohet e ardhmja e Juventusit, duke llogaritur konsideratat e nevojshme nga çdo këndvështrim.
