Rrenxi në Kryq Ujor
Lindi trima burrërorë
Këtu lindi Liman Gjoka
I ka sytë si shqiponja.
Fluturoi në brigje Drini
Si fajkoi në ditë gëzimi
Fluturoi maleve të Gramës
Me bekim të babës e nanës.
Ai në sy kishte shkëndia
E kish krah e gjithë vllaznia
Melhem e kishte miqësia
Gojëmjaltë e kish shoqnia.
Kishte vrullin si stuhi
Nga gjoksi i dilte zjarrmi
Donte malet me i përpi
Kërkonte horizont të ri.
Në Laç kreu ushtrinë
I shpejtë si vetetimë
Në Petrelë te Kalaja
Me Retin e zu sevdaja…
Në Sauk bleu tokë
Në shtëpi të ishte zot
I lindën dy djem petrita
Kujdesej për mbesa e nipa.
E provoi emigracionin
Jetës t’i ndërronte tonin
Ishte katërmbëdhjetëvjeçar
Nip Alberti guximtar.
Njëri pas tjetrit i mori nipat
Për jetën u ndezi dritat
Për të ardhmen u ngjalli shpresë
Të dilnin nga varfëri e zezë…
Kthehet vetë në Shqipëri
Të krijonte biznes të ri
Në Sauk ndodh gjëma e zezë
Karambolohet pa shpresë…
U përhap ky lajm kobi
Djalin e ri e mori Zoti
Ilmi Gjoka, o i imi vëlla
Në aksident unë jam vra…
Fëmijët e mi i ke amanet
Edhe nusen time Ret
Ty Fatime të doja si motër
Më mbaj fëmijët në votër.
Sa të rriten, të burrërohen
Hidh valle kur të martohen
Bashkë me Retin dorë për dorë
Besnike qëndroi në kurorë.
Vëlla Ilmi:-U jep muhabet miqësisë!
Se je i zoti i shtëpisë.
Ilmi Gjoka zemërgjanë
Çuditi botën të tanë.
Vëllait i mbajti amanetin
Edhe kur vetetimat shkrepnin
Edhe kur qiejt shkëlqenin
Edhe kur lulet çelnin…
Edhe kur plagët thernin
Kur kujtonin të ndjerin
Që prehet i qetë në lëndinë
në Rrenx ku kishte shtëpinë…
Kujtimin e tij e nderojmë me lule
Se ishte djalë i Kidnës fodulle
Më i miri djalë i asaj kulle
La dy djem porsi yje.
Tani djemtë janë burrëruar
Fatin e jetës kanë në duar
Në zemër kanë baba Limanin
Në krye vendi Ilmi xhanin…
Jeta rrjedh mot pas moti
Atë e kemi në dorë Zoti
Liman Gjoka u prefsh në paqe
Në lule parajse në ato bahçe.
Reti im si lule borë
Në krah të kisha meteor
Për të bukurën time Ret
Dheu i zi nuk më tret.
Bëj durim vëlla Hysen
O Perviz, ti vllau em…
Qëndro fort, vëlla Azem
Si kala dua t’u kem.
Në zabel çel dushku i ri
Në hije të lisit vij e rri
Shikoj Gramën, shikoj Dri
Shikoj gjithë atë vllazni…
Unë aty kujtoj Tiranën
Këtu kam babën e nanën
Nga Tirana në Kryq Ujor
Shoh veç krushq e dasmorë…
E shoh Dibrën, fushën e gjërë
E shoh Kidnën me të tërë
I shoh shpatën dhe allatinë
I shoh guximin, mençurinë.
Dibra paska një zakon
Me punë djalin edukon
Që t’i ndiejë jetës lezetin
Në bahçe ta kthejë shkrepin…
Liman Gjoka, djalë me nure
Djalë i Kidnës fodulle
Prehu i qetë në lëndinë
Lule mali aty mbijnë…
Haki Koltraka Trojviogjli
Kidën Kryq ujor
Dibër diellore
Tiranë, më 27 prill 20120
