Në një kohë të pakohë
Dreqi e i biri
E pështynin diellin
Na e sterrosnin qiellin
S'pushonin me montime
E diferencime...
Profesor Fehmiu
Ndrinte si meteori
Çuditej okupatori
Dhe koloboratori
Çeliku s'këputet me dhëmb'
Profesorin gjë s' e trëmb
Për të thanë kolltukëxhinjtë
Edhe faqezinjtë
-Është pinjoll ballisti
Farë separatisti
Lozë irridentisti...
Kështu për të thanë titoistët
Edhe komunistët
Edhe sahanlëpirësit
Edhe zemërprishtit....
Lisi lartohej gjer te retë
Ne na mësonte qetë-qetë
-Ata që janë të shitur te fara e kuqe
Shëmbëllejnë në një pulë këlluqe
Deshtën a s'deshtën, zogjtë duhet t'i çelin...
Ata vëllanë e vrasin dhe përbijnë çfarë vjellin ...
Më kujtohen fjalët e Doktor Sadri Rexhepit....
Kur më thoshte mua:
-Ai që punon kundër miletit
Në fund të fundit do t'ia fusë vetit!...
Bashkëpunëtorët shqipfolës
Që mendonin serbisht
Nëse s'kishe, të ngjitnin një bisht...
Te autoritetet ta bënin me gisht....
E sot seç janë plakur, rrinë si qeni n' bisht....
Kur fliste Profesor Fehmiu
Ne e dëgjonim sy e vesh
-Kosovë je shqiptare, shqiptare do të jesh....
E sahanlëpirësit dhe spiunët e zi
Kërcëllonin dhëmbët t"hanin mua e ty
Por ngrohtësi atdhesie na dhuronte yni Profesor
Na ndrçonte mendjen porsi meteor.....
Meteori vetë-Luftëtar i vërtetë.
