Nuk e more vesh? Si qëndron në zyrë? Ka rënë bomba në kompani!- dhe sanitaria ,si tramondanë, e hapi ,dhe e shkapeti derën e zyrës së financës.
Shefi financës, Goni,me qetësinë e tij natyrore,nxorri nga sirtarët e shumtë kantratën e sigurimit të objekteve të kompanisë. E lexoi me vemëndje. Shoqëria e sigurimeve merrte në sigurim objektet nga dëmet asksidentale,si ; termete, tornado, zjarre, përmbytje,…..Në një nen, deklarohej se shoqëria e sigurimit nuk mbante asnjë përgjegjësi ligjore, e monetare, për dëmet terroriste, që i shkaktohen të siguruarit , nga konflikte të ndryshme kombëtare, apo ndërkombëtare.
Doli nga zyra. Në koridoret e selisë qendrore të kompanisë,përveç zhurmës së kondisionerëve, nuk peptinin as mizat. Me hundë nuk nuhaste aromën e mjeteve shpërthyese.Trokiti në dy-tre dyer dhe nuk u hap asnjëra.Me frikë doli nga selija qendrore. Pa rreth e rrotull.Në repartet e aktivitetit kryesor puna vazhdonte me normalitet.
Edhe te kapanonet e transportit nuk dalloi ndonjë dëm.Te magazinat po punohej në ngarkim e shkarkim mallrash të ndryshëm,me të njëjtin ritëm si çdo ditë.
Për sanitaren kishte respekt. ”Po kjo ç’pati?”- e pyeste veten herë pas here. Te selija e presidentit të kompansië, pa një grumbull nëpunës dhe punëtor.
Ku ka rënë bomba?- pyeti kur u afrua.
E bukur kjo.Bomba është brënda në zyrën e presidentit të kompanisë,- i foli roja, me buzët e shtrira cep më cep.
Ka bërë dëme të mëdha?
Si shef i madh që je, futu e shihe vetë hatanë!- e rekomandoi një rinush.
Përsëri as nuk shihte,e as nuk nuhaste bombë. Sekretaria e shefit nuk e lejoi të hynte në zyrë,pa marrë leje te komandanti,ndonëse urdhëri ishte i prerë, që shefi financës, mund të hynte në zyrën e presidentit në çdo moment.Sapo ajo doli nga dera e zyrës presidenciale , i bëri me shënjë të hynte brënda.Përveç presidentit , të shqetësuar gjeti edhe teknikun me të shoqen.
Pse keni ardhur?- e pyet presidenti.
Më thanë se ka rënë bomba në kompani.
Tani nuk e kam kohë për humor ,- ja kthen komandanti me buzëqeshje.
E kam seriozisht. Më shkëputi nga puna sanitaria për këtë lajm të frikshëm.
E si ta komunikoi lajmin?
Si rri ti në zyr,në një kohë që ka rënë bomba në kompani. Përpara se të dilja , pashë kontraten e sigurimit të objekteve.Shoqeritë e sigurimit nuk i marrin në sigurim dëmet terroriste.I holla një sy të gjitha reparteve dhe nuk pashë asnjë dëm terrorist. Jashtë ,një rinush më tha, se bomba është vendosur këtu. Fatmirësisht edhe këtu as nuk shoh, e as nuk nuhas dëme bombash. Më falni zoti president për shqetësimin,por këto ishin arsyet që lashë zyrën.
Bomba ende nuk ka plasur,por së shpejti do të ja dëgjosh gjëmen,- u fut i nervozuar teknik Agimi.
Të lajmërojmë policinë,që të bëjë urgjentisht çaktivizimin e bombës! - rekomandoi Goni.
Ulu këtu pranë meje!- e urdhëroi presidenti, pasi u bind në humorin e sanitares dhe indiferentizmin e financierit.- Do ta çaktivizojme sëbashku bombën.
Në zborin ushtarak kam qënë oficer artilerije e jo xhenjer. Edhe nuk di, por edhe kam shumë frikë nga lëndet shpërthyese ,zoti president.
Ti luan teatro,apo me të vërtetë nuk e di ?- e pyet Agimi me ton.
Pse nuk e di gjendem këtu.
Po cila sanatitare ta tha lajmin?- e pyet me shumë nervozizëm Shpresa,bshkëshortja e Agimit.
Nuk e mbaj mend,- ja ktheu financjeri shkurt,sepse nuk i pëlqeu tonaliteti i folses.
Burrë e grua,si mish e thua, treguan pse, ku, si janë vënë bombat, edhe kur do të jepej urdhëri për ta pëlcitur e fundit.Sa më shumë flisnin burrë e grua, pa sira, aq më shumë qetësohej financjeri nga raportimet e marra direkt.
Bombën e parë e paska kurdisur ishdhëndëri. Ai, pas katër viteve fejese,me vajzën e tyre, nuk kishte duruar më. Në një ditë të ftohtë dimri e ndezi fitilin:”Nuk dua ta zgjas më fejesën.Dua të kemë fëmijë!O martesë këtë pranverë,ose unë largohem në hesapin tim.”
Bashkëshortët nuk e morën me seriozitet kërcenimin.Vajza e donte djalin me shpirtë, por prindërit e tulasnin çdo ditë. Nga ajo ditë dhëndëri nuk u pa më. Tellallët përhapnin lajme kontraditore,disa qetësues, e disa nervozues:”Do të kthehet sot,nesër,…. Eshtë parë i shoqëruar me filan vajzë. Qan tërë natën për dashurinë ndaj vajzës suaj. Kam bërë qejfe mjaft për katër vite. Janë familje e mirë. Mos paça punë më ata,se rracë më të keqe nuk ka. …….”Jep e merr nga larg,se të dyja palët nuk e ulnin hundën: “Ai, ata, kanë nevojë për mua.”Nuk i shihnin lotët e sinqertë të vajzes ,që shkonin rrëke.
Bomba e dytë ,që kishte dermuar psikoligjikisht krushqinë dhe vajzën,qe lajmi,i konfirmuar ,nga tëra drejtimet,se dhëndëri i tyre ishte martuar me një amerikano-shqiptare.E vërtetuar katërcipërisht, edhe nga sistemi TIM-s, se djali, i kishte hipur tajares me nusen e re, dje me 15 qershor, dhe ka kaluar Atlantikun, për të mos u kthyer më në mëmëdhe.
Goni e dëgjonte për herë të parë,këtë zallamahi familjare. I vinte keq që burrë e grua,sepse nga ekspresiviteti ia ndërprisnin fjalën barbarisht njëri-tjetrit .Dihet se kapadaillëku e errëson arsyetimin.Ai kalon në marrëzi kur shkatërron avenirin e fëmijëve.
Sipas tyre, bukëshkali, ishdhëndëri, ishte shkaktari i vetëm i hedhjes së bombës së parë. Për bombën e dytë krushqit nakatosnin presidentin e nderuar të kompanisë. Ishdhëndëri,me ndërhyjen e Agimit, ishte punësuar në atë kompani. Për t’i ulur kokën kapadaisë, i kishte kërkuar komandantit që ta largonte për disa kohë. Meqë dinte anglisht,presidenti e kishte caktuar ishdhëndërin në një grup pune shqiptaro- amerikan,që po studjonin për prespektivën e zhvillimit të kompanisë ,si në tregun e brënshëm, edhe në të jashtmin.Në punë e sipër, çifti është dashuruar marrëzisht dhe natyrshëm bënë gurgulenë më pas. Burrë e grua i kërkonin llogari presidentit:”Pse e bashkoi ishdhëndërin me amerikanen e paftyrë?
Presidenti buzeqeshte me të drejtë. Si mund ta akuzonin fajtor,pas një nder të kërkuar me përgjerim? Goni me shikim të përqendruar tek sytë e Agimit, kërkonte t’i jepte mesazhin se pse shqetësimet familjare i binte në kompani?
Bombën e tretë do ta hidhte Agim trimoshi krejtësisht i vetëm.Do të shkonte në Amerikën e largët,për të vrarë bukëshkalin e poshtër.Meqë presidenti ishte fajtor, për të larë veten ndaj tyre, ai duhej të ndërhynte të Ambasada Amerikane për të paisur me vizë teknikun ,dhe njëkohësisht të sponsorizonte shpenzimet e udhëtimit për rrugën e largët.
Pas kësaj kërkese,presidentit ju tha buzëqeshja në fytyrë. Agimin e ka marrë në punë së i ka ndërhyrë vëllai.Më pas, ai ju lut që të merrte në punë të shoqen, ishdhëndërin…. Agimi edhe e shoqja janë punëtorë të mirë.U trazua në shpirt nga kërkesat e bashkëshortëve. Po mundohej të qetësonte veten, nga që i dhimbsej vajza, që e kanë si dritë. Nuk shihte asnjë arsye per ndonjë detyrim moral apo material.
Gonit kërkesa i dukej absurditet me brirë. Duke qënë rigoroz në profesion, shqetësimet sociale , që lindnin në ambjentet e punës, i linte në dorë të sociologëve. Për ato juridike dëgjonte me vëmendje juristët. Për problemet financiare ngulte këmbë si mushka, që t’i shkonte e vetja, deri sa t’i dilte ndonjë më i zoti,që t’i thyente hundët.Në eksperiencën tridhjetë vjeçare si profesionist , vetëm dy kolegë përmend me shumë respekt.
Pse e stërzgjatët fejesën?- i nderpreu me nervozizëm presidenti.
Burrë e grua,pa mbajtur rradhë,e zbrazën mllefin mbi ishdhëndërin,sepse sipas tyre vajza edhe ata janë te mrekullueshëm.Justifikoheshin për zgjatjen e fejesës:” Ishin të ri.
Nuk na e mbushte mendjen.Djali jetonte me prindërit.Nuk qënë grumbulluar paratë për dasmën madhështore.” E cicmice të tjera deri në pafundësi.
Në cilin vit, ju si prindër, e kishit parashikuar ditën e martesës së çiftit të ri?
Vetëm kur të krijoheshin kushtet, që renditëm me sipër,- tha e vendosur Shpresa.
Po sikur këto kushte të mos u plotësonin asnjëherë ?- vazhdonte në të tijen presidenti.
Ne ja kemi thënë në vazhdimësi të mallkuarit,se pa u plotësuar kushtet nuk ka dasëm, - sqaroi Shpresa.
Më dukej si qofte. Urdhëro e siurdhëro kishte në majë të gjuhës.A mund t’i besohej vajza atij?Kur na hodhi bombën nuk i besova aspak.Kur u bë bytha e tij trim!?- i vuri vulën Agimi.
Çfarë prisnit ju? Të mbyste prindërit?- i thumboi presidenti.
Të blinte shtëpi me vete!- urdhëroi gruaja.
Me pagën, që ka marrë këtu,nuk ka pasur asnjë mundësi financjare për të blerë shtëpi.Si çift mund të kursenin dyfish. Meqë e urreni atë djalë,pse nuk gëzoheni që ai iku aq larg?
Na dhimbset vajza.Ajo ende e do,- folën një zëri burrë e grua.
Meqë vajza e do,pse kërkoni ta vrisni?Çfarë mendoni se zgjidhni me këtë akt kriminal?Vajza do të merzitet më shumë.Vetë do të kalbesh në burg,- vazhdonte arsyetimet presidenti.
Të heq turpin nga supet,- sqaroi Agim trimi.
Ju si çift nuk keni bërë turp. Arsyetimi i juaj është në marrëzi.Nga ky shkak vajza po e vuan shpirtërisht. Marrëzitë kurohen me ilaçe, si pas rekomandimeve të mjekëve psikiatër,dhe jo me armë ushtarake,- e tjerrte presidenti.
Të mos e zgjasim më! Je dakort me kërkesat tona?- pyeti me ton Agimi.
Nuk e di nëse na lejon shefi i financës?- dhe presidenti formuloi kodin,kur nuk do të shpenzoj.
Sa mendoni se shkojnë shpenzimet?- i pyeti Goni ,për të marrë kohë ,sa të përqendrohej, sepse topi i presidentit e gjeti gafil.
Pesëmijë euro,- kërkoi burri.
Dhjetëmijë euro, - e vendosi gruaja,pas të shoqit.
Me duken pak. A keni menduar për shpenzimet me avokatët amerikanë,për burgun,për ….. ?- ju hapi grackën shefi i financës.
Do ta vras, dhe do te kthehem brënda tre ditëve në Shqipëri,pa e marrë vesh askush,- deklaroi me siguri ishvjehrri trim.
Në kompaninë tonë, edhe sanitaret e dinë,so do të shkosh të plasësh bombën në Amerikë. Kemi kamera të shumta edhe ne. A e ke llogaritur sa qarqe mund të kenë vënë supërfuqija,për të ruajtur jetën e amerikanëve?- pyeti kinse i habitur Goni.
Më jep dhjetëmijë euro se e zgjidh vetë këtë punë!- urdhëroi Agimi
Njëzetmijë ero e asnjë cent më pak,- e vulosi e shoqja.
Shto ujë, e shto miell ,pas njëçerek ore, çifti , me konsensus familjar, e vendosën për njëqindmijë euro. Gonit ju kujtua, kur pati filluar punën si ekonomist fringo në një Ndërmarrje Bujqësore.Kostoja e fasules pllaçi pat shkuar sa çmimi i leshit deve, që blihej diku larg me valutën e popullit.Urdhëri pati ardhur nga shumë lart,sepse prona qe publike.Në rastin konkret,kërkesa vinte nga poshtë, në pronë private.Në të dy rastet budallallëk,për mendimi e tij rasti i dytë shkonte deri në absurditet.
- Njëqindmijë ero me duken shumë,- dhe Goni bënte kinse mendohej.- Ju bie më lirë e më mirë të paguani një vrasës me pagesë.
- Dua ta nxjerr dufin që kam në gjoks,duke e mbytur me këto dy duar,- dhe Agimi shtriu duart leshtor mbi tavolinë.
Meqë u futën në shtegun ku jua hapi vetë,Goni filloi të numërojë veshtirësitë ligjore,që ka kompanija për zgjidhjen e hallit te tyre.I mblodhi të gjitha energjitë, për të qënë sa më i qartë në shpjegimet profesionale.E filloi se kompanija nuk mund të jape para për; kredi, se ligji e përcakton qartë, që ato jepen vetëm nga bankat e nivelit të dytë, e më poshtë; sponsorizim terrorizmi ,Perëndia e di se çfarë hataje mund të bëjë drejtësia vendase dhe ajo komunitetit ndërkombëtar; udhëtim e djeta, në fillim duhej argumentuar qëllimi i punonjësit pse do të shkojë në një vend të huaj, më pas nevojiten faturat e të gjitha shpenzimeve nga biletat e udhëtimit,të hotelerisë,blerja armës, pagesat e avokatëve;…. Nuk pushonte shefi i financës, për t’i mbushur mendjen çiftit se nuk do të merrni asnjë cent nga kompanija.
E sa mendon ti mund të na jep kompanija,pa tërë këto letra?- e ndërpreu burri me brutalitet.
Shefi i financës hodhi shikimin nga presidenti,duke e sinjalizuar me shikim, se topin e ke në fushën tënde, se nuk kam çfarë të llap më. Presidenti e miratoi me buzëqeshje. Në kohën heshtjes,si zakonisht,për të larguar mërzinë,mundohej të kujtonte ndonjë gjë humoristike.Ju kujtuan vargjet e Poetit të Kombit,të ndjerit Dritero Agolli,nga poezija Cjapi:
“S’ta kam rrëmbyer unë ftujkën,
Mos më mbaj mëri,o cjap?”
I saktësoi veprimet që do të merrte. E mbështeti shefin e financës,se nga kompanija nuk do të marrin asnjë cent. U distanacua nga akti terrorist, me premtimin se nëse ambasada Amerikane do ta pyeste se pse punonjësi i tij do të shkonte në Amerike,ai t’u tregonte të vërteten, për qëllimin e udhëtimit .
Ju jeni të sëmurë , që nuk doni të kuroheni.Në punë me duhen punonjës të shendetshëm. Këto janë arsyet që më bëjnë të urdhëroj që sot pushimin tuaj nga puna!- e plasi bombën e katërt presidenti.
Çifti u shtang . Shihnin njëri-tjetrin në sy, për t’i hedhur fajin shoqi shoqit . Llapushët e veshëve filluan të ulën ngadalë,ngadalë. Bomba e presidentit ju shkërmoqi dellin e marrëzisë.Me sforco po kërkonin të largonin ëndrrat epike kanunore, për t’u rikthyer në normalitet.
Ne kemi kontribuar shumë për mirëvajtjen e kësaj kompanije,- lëshoi spirancën e fundit tekniku.
Në respekt të punës që keni bërë, shpenzova këtë kohë të çmuar, sëbashku me shefin e financës,- u përgjigj prerë presidenti.
Nëse vazhdojmë punën si më përpara, a kemi shpresë të punojmë më në këtë kompani?- pyeti Shpresa, duke u munduar të bënte lojra e ojna.
Nëse ju vinë mend në kokë dhe nuk mendoni më për terrorizëm, mund të konsultohem me bordin e kompanisë, për ndonjë rikthim të mundshëm, - u përgjigj presidenti.
As unë, as im shoq nuk kemi qënë trima kurrë. Edepsëzit ja hëngërt dreçi shpirtin kudo të jetë! Na e fal marrëzinë, se pa punë nuk kemi ku të shkojmë,- u dorëzua e para xanxarja.
Presidenti shihte në sy të shoqin. Ai përpelitej për të dalë trimërisht nga zallamahija e ngritur vetë në bashkëpunim me të shoqen.Goni e shihte me mirësi çifin, duke ju dhënë mesazh të qartë se çfarë flitet aty,nuk del jashtë. Agimi hezitonte të nxirrte një tingull. E shoqja e shihte me hakërrim,duke i treguar se kur u dorëzova unë,ti pse po zgjat?
Më fal për budallallëqet që dëgjove sot .Vajza më dhimbset shumë.Kjo i ka fajet,që e mban hundën përpjetë si belereshë.Të mallkuarin do ja lënë në dorë Perëndisë. Pa punë nuk kam ku mbytëm.Do më rimarrësh në punë?- e pyeti pas pak ,me sy të vesuar.
Si mendoni ju shefi i finances?
Jam dakort që të dy të vazhdojnë punën, por të na japin fjalën se nuk e shqetësojnë më kompaninë me bomba familjare.
Çifti doli pas betimeve ,të pa dëgjuara ndonjëherë, se nuk do të merreshin më bomba. Presidenti nxorri nga frigoriferi një shishe Fernet Branka dhe akull. Goni, pasi i shpërlau, vuri dy gotat mbi tavolinë. Po pinin me gllënka të vockla.Erdhën në formë, se ju pëlqente çaktivizimi i bombës së fundit.
