VLERSOJMË TRADITEN , PROMOVOJMË RISITË
Besnik Mustafaj është një udhëtar në historinë e Shqipërisë shpesh e merr peng atë ndonjëherë ajo e denoncon personazhin,pastaj ai komoflohet nderron trajta për të mbetur i pa cenueshem në thelb po aq kërcenues sa herë nënvlehtësohet,aq herë sa i lihet terren,aq herë sa shëndrrohet në prijes.Ndaj ata që mendojnë se ja dalin përkohësisht me historinë le ta dinë se me letersinë nuk ndodhë e njëjta gjë,ndaj saj nuk ka fitore.Ajo i cakton gjithësicilit vendin e vet nën këtë diell.Mustafaj po bënë këtë kërcenim si shkrimtar e deshmitar me të gjitha nuancat e një shqipeje të shkruar për qefin e tij gegë.
Në njëren nga favojet e Pallatit të Kongreseve në Tiranë u botua libri i ish ministrit Besnik Mustafait “Endrra e doktorit”,ku morenë pjesë , poet,intelektual,politikaj e diplomat pothuajse të të gjithë trevave shqiptare pasi që ishte edhe Panairi i librit mu në Pallatin e Kongreseve I organizuar.
Fillimisht hapjen e promovimit të librit e bëri botuesja e librit Irena Toçi , e cila i pershendeti të gjithë të pranishmit pjesmarrës në këtë promovim të librit të autorit Besnik Mustafait.Znj.Toçi tha para të pranishmeve se ndjehem e nderuar që shtëpia botuese Toena e botoi librin e Mustafait,e falenderoi autorin dhe e pergezoj duke na sjellur edhe shumë e shumë titujsh librash tjerë duke na e pasuruar hambarin tonë të dijes.Pastaj Irena Toçi ia dha fjalën Agron Gjon Markaj i cili me kumtesen e tij deklamues foli rreth librit të Mustafait para një numri të madhë pjesmarrësish.Besnik Mustafaj në mozaikun e prozes shqipe deri tani ka konkuruar,nëse ky është termi i duhur me një sërë librash të mbushura me personazhe të ndryeshëm,ndersa tani ai po e bënë këtë me një përsonazh të vetem, me një personazh të pa harrueshem,me një personazh libri, ëndrra e të cilit është e mjaftueshme për arkitekturen e një romani.Ai është doctor. “Endrra e doktorit” është aq e madhe sa e ka detyruar shkrimtarin ta zgjedh edhe si titull për tekstin e tij.Doktori,ngjan ai i njohuri në dukje,Adhamudhi i Komedisë së Andon Zako Qajupit porn në të njejtën kohë pas “Rishikimit të historisë” ketij fiksioni metafizik të autorit është një tjetër porn ë të dy rastet ruajnë sit ë përbashkët,spikamen e paradsisë së patriotizmit shqiptar.Si zhaner letrar ky subject mund të klasifikohet gati në kufijët e letersisë fantastike, një gjini kjo e papaster,ku e çuditshmja,loja me realen dhe të mbinatyrshmen,projektimi i pas vdekjes,në të gjallë, stimulimi i vdekjes me regjizure, nderthuren pa trauma sepse dokumentet që zbulon rishikuesi I historisë, pikasin një të madhe ambicije të shqiptaret, qysh nga ujdhesat e rilindjes kombetare, e deri më sot, e cila nuk të lë të merzitesh deri në fund,se të vjen me qesh e nuk qesh dot shumë gjatë,se të nderkallet trishtimi.Qfarë emir mund t’i vëmë kësaj ambicije? Le të gjemë me harten e ëndrrave të Adhamudhit,relieve i së ciles ka si maja më të larta krijimin e historisë dhe përvetësimin e saj. Më tejë para të pranishmëve z.Agron Gjon Markaj shtoj se:Mardhënja e lexuesit,e imja në këtë rast,me tekstin është një mardhënje lirie e cila e gjenë misherimin e vet tek interpretimi i shkrimit.Po,synoj,esencen pikërisht vektorin që bashkonë detajin me universalen, personazhin me bashkohesinë,fiksionin me reflektimin,kalimin e doktor Adhamudhit nga Komedia në roman,nga Çajupi tek Mustafaj, zbulimin që e ripropozon këtë personazh pas gati pothuaj 100 vitesh.Pas shumë fjalëve të thëna për romanin e autorit dhe ngjarjet rreth romanit i cili autor i pasqyron këtu ne letren e bardh ku tani edhe e ka hedhe dhe është botuar në fund z.Markaj tha se: Ai është një udhëtar në historinë e Shqipërisë shpesh e merr peng atë ndonjëherë ajo e denoncon personazhin,pastaj ai komoflohet nderron trajta për të mbetur i pa cenueshem në thelb po aq kërcenues sa herë nënvlehtësohet,aq herë sa i lihet terren,aq herë sa shëndrrohet në prijes.Ndaj ata që mendojnë se ja dalin përkohësisht me historinë le ta dinë se me letersinë nuk ndodhë e njëjta gjë,ndaj saj nuk ka fitore.Ajo i cakton gjithësicilit vendin e vet nën këtë diell.Mustafaj po bënë këtë kërcenim si shkrimtar e deshmitar me të gjitha nuancat e një shqipeje të shkruar për qefin e tij gegë.
Si çdo herë i mbetej fjala përfunduese në panellë autorit ta marr fjalën.Besnik Mustafaj i pershendeti të gjithë të pranishmit,pjesmarrës në promovimin e librit të tij që këta të pranishem ia bënë aq madheshtor këtë promovim libri me pjesmarrjet e tyre.Z.Mustafaji nuk e zgjati shumë por para dashamirëve të fjalës së shkruar tha,gjatë përgaditjeve të mia të vështira për ta filluar rishkrimin e historisë,edhe pse krejt i vetëdishëm se do të përplasësha me një mur, bëra me gjithë atë shumë gërmime për të gjetur ndonjë gjurmë biografike rreth atij,i cili,nën penën e Andon Zako Qajupit do të shëndrrohej njëqind e ca vjet më parë në “Doktor Adhamudhi”.Shtyhesha nga nevoja për të besuar se puna ime nuk do të ishte i kushtezuar me kallëpin e personazheve të komedisë ekzistuese, gjë që,pot ë ndodhte,detyrimisht që do ta varfëronte imagjinaten time.Duke kërkuar një piknisje të fatit të Doktor Adhamudhit, në një kohë përpara skenës së parë të komedisë në fjalë-besoja unë –do ta përvetësoja më mirë subjektin, do ta kasha më të lehtë të dija nga hija e paraardhësit tim,për t’i çelur tregimit tim prespektivën e vet të pavarur.Besnik Mustafaj në përfundim të fjalës së tij i falenderoi të gjithë pjesmarrësit që e nderuan me pjesmarrjen e tyre.Kishte edhe shumë pyetje nga analist politk-pjesmarrës këto fytyra publike,publicist, poet,shkrimtar si dhe nga gazetaret rreth librit.
