Kërkimi i lumturisë, kohët e fundit, është bërë një mënyrë e shkëlqyer për të fituar para. Librat, takimet, kurset dhe çdo gjë tjetër përpiqet të “shesë” recetën përfundimtare për të qenë të lumtur. Në shumicën e rasteve, megjithatë, ndan një koncept të gabuar: të vendosë lumturinë jashtë nesh.
Lumturia është një gjendje mendore, e cila shpesh paraqitet si një dimension që gjendet në majë të një mali, që mund të arrihet vetëm përgjatë shtigjeve të rrezikshme, të pjerrëta dhe dredharake. A ka kuptim të mendosh se ka lumturi të mirë për të gjithë? Shkurtimisht, një përkufizim që është i vlefshëm për ne, për fqinjët tanë dhe për njerëzit në anën tjetër të planetit. Përkundrazi, lumturia është e ndjeshme ndaj rrethanave dhe, për rrjedhojë, ndaj individualitetit.
Ka vetëm një, dhe është brenda nesh. E gjithë pjesa tjetër, fjalët, spekulimet e ndërlikuara, shërbejnë vetëm për të ndërtuar vegime që sapo zhduken, i japin mundësi një ndjenje dekurajuese të boshllëkut. Lumturia është një gjendje mendore dhe, prandaj, subjektive.
Lumturia është një gjendje mendore, ta kërkosh jashtë është gabim
Gjithçka rreth nesh na nxit ta kërkojmë lumturinë jashtë. Nëse blejmë një makinë të re, do të jemi të lumtur. Nëse kemi një partner dhe martohemi, do të jemi edhe më shumë. Reklamimi reciton këtë mantrë, sikur kjo ndjenjë fisnike të kishte një çmim, një ngjyrë, një formë, të përshtatshme dhe të përdorshme në të njëjtën mënyrë, nga të gjithë. Ndoshta flitet për gëzim dhe jo për lumturi.
Lumturia është një gjendje mendore, një emocion pozitiv, diçka që nëse është, mbetet, pa u zbehur si flluskat e shampanjës. Një jehonë që i mbijeton emocioneve të tjera dhe se, çfarëdo që të ndodhë, ringroh dhe inkurajon. Ndoshta është ajo aftësi për të bashkuar në mënyrë harmonike elementët e ndryshëm të jetës, ndërsa njeriu mëson të ndihet mirë. “Në pamundësi për të gjetur lumturinë në veten tonë, e kërkojmë dëshpërimisht atë në objekte, në përvoja, në mënyra të të menduarit apo në sjellje në një mënyrë gjithnjë e më të çuditshme. Shkurtimisht: largohemi nga lumturia, duke e kërkuar atë atje ku nuk ekziston”, thotë Matthieu Ricard.
Fuqia e mendimeve
Nëse lumturia është një gjendje mendore, atëherë mendimet tona janë aktorët kryesorë. Një kast që, i motivuar nga emocionet apo ngjarjet, jo gjithmonë interpreton një skenar të favorshëm për interesat tona. Megjithatë, aspekti pozitiv është se ne mund të ndërhyjmë në skenar. Mjaft të marrësh përsipër vështirësitë, për t’i vëzhguar ato. Prandaj, mund të jetë e rëndësishme të praktikoni meditimin. Identifikoni numrin e madh të mendimeve automatike që keni në ditë dhe cilat janë negative (ankesa, gjykime, keqardhje, vetëkritikë…).
Duke qenë të vetëdijshëm për këtë, do të zbuloni shumë gjëra për veten. Do të zbuloni ose rizbuloni një pjesë të vetes që keni harruar të keni dhe ndoshta, nuk jeni përfshirë kurrë. Nëse e konsideroni çdo pengesë si një mundësi, nëse një largim nga puna bëhet shtysë për të ndryshuar punët (diçka që keni dashur gjithmonë ta bëni), atëherë do të bëni një hap të madh drejt gjendjes së lumturisë.
Inkurajimi i mendimeve pozitive kundër atyre negative në këtë drejtim është thelbësor. Të qenit mirë nuk do të thotë të shmangësh ose të harrosh mendimet negative, por ta bësh mendjen një mjedis jo mikpritës për ta. Siç nënvizon Matthieu Ricard, njeriu më i lumtur në botë, për të kuptuar se si vepron lumturia, duhet të mendojë për detin. Megjithëse sipërfaqja e tij ndryshon nga thjesht era apo nga një erë e fortë, në thellësitë e tij mbretëron qetësia.
“Me lumturi nënkuptoj një ndjenjë të thellë të lulëzimit që vjen nga një mendje jashtëzakonisht e shëndetshme. Kjo nuk është vetëm një ndjesi e këndshme, një emocion i heshtur apo një gjendje mendore; por një gjendje optimale e qenies. Lumturia është gjithashtu një mënyrë për të interpretuar botën, sepse edhe pse mund të jetë e vështirë për ta ndryshuar, është gjithmonë e mundur të ndryshohet mënyra se si e shohim atë”, pohon Matthieu Ricard.
Shumë njerëz e nënkuptojnë lumturinë si mirëqenie, të tjerët si ekuilibër. Nuk është kurrë e përkohshme, e çastit, por e zgjatur me kalimin e kohës. Por, derisa të bëhet e mundur, duhet të gjejmë përkufizimin tonë të lumturisë, ta veshim me inteligjencë, me xhepa ku dëshirat tona mund të kenë hapësirë të mjaftueshme. Largohuni nga stereotipi i lumturisë së ndërtuar dhe forcuar nga reklamat, që ju shtyn të rrethoheni nga objekte dhe mallra që shpesh janë të tepërta dhe të padobishme për qëllimin, pra të jesh i lumtur dhe jo i kënaqur. Më shumë se blerja apo përfitimi, është një çështje e disponimit dhe e zgjedhjes me mençuri.
