Evropa shterpë, gjatë historisë bëri mëkate të mëdha ndaj popujve të vegjël, përkatësisht shqiptarëve kudo që jetuan.
Interesat ekspanzioniste të politikës, së urrejtjes ndaj popullit shqiptarë u manifestua në kontinuitet, sa here që fati i shqiptarëve u shtrua mbi tavolinat e diplomacisë franceze, greke, serbe dhe kjo politikë vazhdoi të mishërohet nga këto shtete pikërisht për arsye të copëtimit të tokave shqiptare.
Kjo u vërtetua edhe në Kongresin e Berlinit, edhe në paqen e Versait dhe në shumë mekanizma tjerë diplomatikë, të cilët për shkak të aleancave dhe miqësisë që mbajtën me Serbinë, shqiptarët i ndan në 6 shtete.
Nëse unë jam njeri normal dhe kam mendim racional dhe fakte historike, atëherë institutcionet e shtetit të Kosovës dhe ata që udhëheqën me to, para faktorit ndërkombëtar dhe Europës shterpë, nuk ditën apo nuk dashtën ti kurorëzojnë 3 argumente historike, dhe juridike për ti dal në ballë diplomacisë dhe drejtësisë ndërkombëtare, se tokat shqiptare dhe vet shqiptarët u përdorën si eksperiment i turpit për të ndarë drejtësi ndaj popujve të robëruar, të vuajtur, të përsekutuar gjatë periudhës historike të ides së Bashkimit të Europës shterpë.
Udhëheqja edhe e Kosovës para dhe pas lufte, bëri politikë primitive jo serioze dhe jo konsistente në raport me faktorin ndërkombëtar të vendosjes për fatin e popujve dhe shteteve.
Asnjë delegacion apo lider i Kosovës nuk do të duhej të bisedonte me askënd, nga politika shterb e Europës pa e vu mbi tavolinë hartën etnike të vendbanimeve shqiptare, të cilat tani më historia e gjallë e popullit është argument i pamohueshëm se vetëm në sanxhakun e Nishit, u ndoqën u përsekutuan dhe u masakruan nga hardhitë fashiste serbe 747 fshatra dhe vendbanime të cilat ishin troje shqiptare.
Ky argumet historik në anën e Kosovës, nuk u shfrytëzua asnjëherë për ta bindur botën se, Serbia ka borgje të mëdha ndaj popullit shqiptar.
Sot ende pas afër dy shekujve, ende qëndrojnë mbishkrimet e shqiptarëve gjithëandej pjesës Jug-Lindore dhe Perendimore, të cilat ishin troje dhe vendbanime stërgjyshore të shqiptarëve.
Me ketë argument historik nuk ka qenë e interesuar të mirret në mënyë serioze as diplomacia e Europës shterpë, e cila edhe sot është duke hezituar për konsoludimin e shtetit të Kosovës.
Ja vetëm disa nga emrat dhe mbishkrimet nëpër qytetet dhe vendbanimet e Serbisē në të cilat jetuan shqiptarët.
Nëse njeriu kalon nepër rrugën magjistrale Merdare-Nish, patjetër se do ti bie në sy mbiemri i fiseve shqiptare të cilat jetuan në ketë pjesë të tokës Arbnore.
Do ta lexosh tabelën me mbishkrimin Kastrati, Rudari, Beselica, Toplica e shumë e shumë toponime tjera të fshatrave shqiptare të cilat historikisht ishin troje dhe vendbanime shqiptare.
Ketë argument historik nuk diti ta shfrytëzojë nga “elitat” politike të cilat u morën me fatin dhe shtetin e Kosovës.
Dështimi i dytë i cili nuk mund të justifikohet në asnjë mënyrë nga ana e krerëve të politikës kosovare është padyshim Gjykata Ndërkombëtare e Hagës për Drejtësi, e cila e vërtetoi dhe e vulosi në mënyrë eksplicite të drejtën për shpalljen e Pavarsisë së Republikës së Kosovës.
Po të kishte Kosova personalitete meritore të përgaditura në të gjitha aspektet politike, juridike dhe diplomatike, vendimi i Gjykatës Ndërkombëtare të Drejtësis do ishte çelsi apo bazamenti më kredibil, më bindës i cili argument Serbin do ta anashkalonte dhe do ti pamundësonte çfarëdo iniciative apo iluzioni se kinse statusi i Kosovës akoma nuk është zgjedhur.
Argumenti i tretë i cili asnjëhere nuk u shfrytëzua si duhet për shkak të dështimeve tona të brendshme politike, është lufta, barbaria dhe gjenocidi i forcave serbe që shkaktuan gjatë luftës së fundit në Kosovë.
Rreth kësaj problematike të fundit pa asnjë dilemë përgjegjësia bie mbi institucionet e shtetit të cilat i mbyllën sytë heshtën dhe nuk ndërmorën asgjë për ti dënuar krimet serbe në Kosovë.
Këto 3 dështime të cilat i bëri politika kosovare, ju kthyen në bommerang shtetit të Kosovës. Gjatë periudhës së pasluftës ishte vetëm një iniciativ e Profesor Doktor e Ismet Salihut i cili formoj institutin ligjor kundër krimeve dhe gjenocidit serb të bëra gjatë luftës në Kosovë.
Ky lloj instituti i formuar nga personalitet e ligjit dhe drejtësis, pas një pune shum voliminoze ku filluan të emërohen bartësit e krimeve dhe të hartohen dosjet e argumentuara kundër tyre që nga hirarkia e shtetit serb e deri tek kriminelët me duart e përgjakura të cilët bënë masakra dhe gjenocid kundër popullit civil në Kosovë,në momentin kur qytetarët prisnin rezultate konkrete kundër ushtrisë dhe policisë serbe, institutcionet e shtetit të Kosovës dhe liderët që qeverisnin me shtetin, papritmas ja kthyen shpinën këti instituti dhe e pamundësuan punën dhe veprimtarin e ti, mu për shkaqe të naivitetit dhe shkurtëpamësis politike.
Ç'ndodhi pastaj??
Politika serbe e përkrahur gjithmonë nga aleatët e saj shekullor, arriti ti amortizoj të gjitha krimet, dëmet dhe të kqijat të cilat ja kishte berë popullit të Kosovës, dhe papritmas po me ndihmën e politikës së Europës shterb arriti ta akuzoj UÇK-ën dhe udhëheqjen e saj pëmes Dick Martyt si organizat liderët e të cilës kinse kanë berë krime kundër serbëve dhe kundër komuniteteve tjera romë, ashkali, egjiptas, shqiptar lojal- bashkpunëtor të Serbisë etj.
Të gjitha këto dështime të politikës kosovare dhe njerzëve bartës të funksioneve me emër dhe mbiemër pas 21 viteve, për shkak të verbësisë politike arritën ti votojnë Dhomat e Gjykatës Speciale në Hagë kundër vetëvetes dhe shtetit të Kosovës.
Sot këto dështime e kanë sjell Kosovën në pat pozicion politikë dhe diplomatik, ndërsa Serbia vazhdimisht po hapë kapituj të ri për tu integrua në Bashkimin Europian, po thith fonde dhe donacione nga Europa dhe më gjerë, po ndërton autostrada të reja, po armatoset perdit e më shumë me lloj lloj teknologjie luftarake si nga Rusia, Kina e deri te India e lasht.
Jemi në lajthitje të madhe kur njeriu ndëgjon Presidentin e Kosovēs, Kryeministrin e Kosovës, Skender Hysenin e konsumuar politikisht se Serbia do ta njoh dhe pranoj shtetin e Kosovës.
Duhet ta di opinioni që mendon në mënyrë logjike dhe racionale, se Aleksander Vuqiqi kurrën e kurrës nuk do të nënshkruaj asnjë dokument pavarsisht nga presioni apo rrethanat qfardo qofshin politike dhe asnjëhere kjo gjenerat e politikës serbe në Beograd, nuk do ta pranoj shtetin e Kosovës.
Kjo është e vërteta e politikës të kralive serb, të dinastireve të Obrenoviqeve te Nikolla Pashiqit, te Sllobodan Millosheviqit politikë kjo e vulosur dhe e betonuar nga Kisha fashiste Ortodokse dhe kreu i saj dhe nga Akademia e Shkencave dhe e Arteve dhe momerandumi i saj ne Beograd.
