Serbia kriminale dhe serbët kriminelë, hordhat e egra të ardhura nga Kaukazi i Rusisë, ishin dhe mbeten okupues, armiq dhe shkatërrues shekullorë të shqiptarëve.
Shqiptarët janë populli më i vjetër autokton në Ballkan, me identitet, gjuhë, tradita, fisnikëri, bujari e kulturë të pa kontestueshme nga askush.
Serbia kriminale dhe serbët kriminelë, në trojet shqiptare nuk kanë qenë kurrë të mirëseardhur, sepse kanë qenë gjithmonë zaptues, vrasës e masakrues.
Serbia kriminale dhe serbët kriminelë në Dibër të Madhe në vitin 1912, ishin vetëm okupues shkatërimtarë e plaçkitës, dhe kurrën e kurrës jo çlirimtarë.
Serbia kriminale dhe Aleksandër Vuçiqi, presidenti kriminel i Serbisë, edhe sot në vitin 2021, po sjellen ndaj Kosovës, ndaj shqiptarëve dhe ndaj Shqipërisë, ngjashëm sikurse Nikolla Pashiqi, kryeministri i Serbisë kriminale që sjellej në vitet 1912/13.
Serbia kriminale, serbët kriminelë dhe krimineli Aleksandër Vuçiqi, me mbështetjen e Rusisë dhe të Kinës, po mundohen që nëpërmjet këmbënguljes së krijimit të Asociacionit të komunave me shumicë serbe në Kosovë.
Nëpërmjet administrimit nga Beogradi të kishave, manastireve dhe patriarkanave, që fillimisht kanë qenë objekte kulti të krishtera shqiptare, të ndërtuara nga shqiptarët dhe në tokën shqiptare, por që Serbia me okupimin e Kosovës, ua ka ndryshuar pamjen dhe i ka përvetësuar, për çka ekzistojnë dëshmi e fotografi.
Nëpërmjet bërjes hiseqarë në resurset e Kosovës, Serbia kriminale dëshiron që shtetin e Kosovës ta dobësojë dhe bëjë sa më jofunksional, për ta përhapur ndikimin e Serbisë, të Rusisë dhe të Kinës në Kosovë dhe në Ballkan.
Serbia kriminale, nëpërmjet letrës që krimineli Aleksandër Vuçiq ia dërgoi më 17 shtator 2021 Edi Ramës me rastin e inaugurimit të Qeverisë Rama 3 në Shqipëri, ku Edi Ramën e quan vëllaçko, në të cilën i shkruan vëllaçkos Edi Rama se i ka udhëzuar serbët që të shkojnë për pushime në Shqipëri, që të blejnë pasuri në Shqipëri, që në Shqipëri ta krijojnë shoqërinë serbe dhe që në Shqipëri të hapin edhe shkolla dhe kisha serbe.
Serbia kriminale vepron me të njejtën strategji te Serbisë kriminale të Nikolla Pashiqit sikurse më shumë se 1 shekull më parë, me të njejtën strategji ndaj trojeve shqiptare, që dëshmohet edhe me manipulimin që Aleksandër Vuçiqi ia bën Edi Ramës për Ballkanin e Hapur, që ka për qëllim daljen në bregdetin shqiptar të Serbisë kriminale shekulore ndaj shqiptarëve.
Nikolla Pashiqi, kryeminsitri i Serbisë në vitet 1912- 1913 thoshte se, “ Krijimi i Shqipërisë përbën rrezik të madh, jo vetëm për Serbinë e serbët, por edhe për tërë Lidhjen ballkanike”.
Nikolla Pashiqi asokohe deklaronte se, “Shqipëria do t’i nxjerr shumë ngatërresa Serbisë dhe Evropës”.
Edhe pse në Konferencën e Ambasadorëve në Londër në vitin 1913, u caktiuan kufijtë tejet të cunguar të Shqipërisë, ku më shumë se gjysma e trojeve dhe e kombit shqiptar mbeti jashtë Shqipërisë amë.
Serbia kriminale e Nikolla Pashiqit kërkonte me ngulm që të ndryshohen edhe këto vendime, duke patur për qëllim insistimin për daljen e Serbisë në portin e Durrësit nëpërmjet një hekurudhe që dëshirontë të ndërtohej në relacionin Danub-Durrës.
Ky projekt i Serbisë kriminale mendonte që kjo hekurudhë të shtrihej nga Nishi në Toplicë-Merdarë-Prishtinë dhe në vazhdim do të shkonte në Prizren dhe nëpër luginën e Drinit të Bardhë në luginën e Drinit të Zi, dhe më anë të nje tuneli do të hynte në luginën e Shkumbinit dhe do të arrinte në Portin e Durrësit.
Nikolla Pashiqi asokohe kërkonte nga ministrat e tij në Peterburg, Londër e Paris, që që të deklarojnë se , “Serbia pa luftë nuk do të heqin dorë nga ndërtimi i hekurudhës Danub-Durrës”.
Lexues të nderuar, të gjithë jemi dëshmitarë që Serbia kriminale të njejtat kërcënime ndaj Kosovës po i bën edhe sot në shekullin e 21 për realizimin e aspiratave të saj riokupuese ndaj Kosovës.
Me këso kërcënimesh Serbia kriminale po i kundërshtonte edhe vendimet e Konferencës së Amabasadorëve në Londër, duke mos u tërhequr nga trojet e okupuara shqiptare, dhe duke qëndruar në këto troje shqiptare arbitrarisht të shoqëruar me një politikë të egër shtypëse dhe asimiluese anti shqiptare.
Si rezultat i së cilës në Dibër të Madhe në shtator 1913 filloi një kryengritje e fuqishme e udhëhequr nga Elez Isufi, Mersim Dema, Selman Alia, Sefedin Pustina etj., që e çliroi tërë Krahinën e Dibrësdhe që pati ndikim edhe në trevat e tjera shqiptare.
Serbia kriminale me këtë rast mobilizoi forca të mëdha ushtarake dhe e shuajti këtë kryengritje me masa represive jo vetëm në Dibër të Madhe por edhe në Shkup, Gjialn, Prishtinë, Mitrovicë, edhe në Strugë, Prizren e Gjakovë, duke krijuar të ashtuquajturin “kufi strategjik” që kishte për qëllim zgjerimin e mëtejmë të kufijve të Serbisë kriminale në trojet shqiptarte.
Për fat të mirë kjo nuk u realizua sepse Vjena me 17 tetor 1913, i dërgoi Serbisë një notë-ultimatumi, duke u dhanë afat 8 ditor që Serbia të tërhiqej në kufijtë që i ishin caktuar në Konferencën e Ambasadorëve në Londër.
Copëtimi i Krahinës së Dibrës ishte edhe copëtim territorial, etnik ekonomik dhe politik.
Dibra e Madhe, Kryeqendra e kësaj Krahine mbeti jashtë kufijve të Shqipërisë amë, me çka iu ndërprenë lidhjet ekonomike, tregtare tradicionale, ,u copëtua uniteti politik e luftarak, u vështirësuan tejmase lidhjet e brendshme administrative, krahinore e fisnore.
Me krijimin e ish Jugosllavisë, Dibra e Madhe si edhe shumë treva tjera shqiptare mbetën të administrohen nga Maqedonia.
U shkel edhe Rezoluta e Konferencws sw Bujanit ( 31 dhjetor 1943- 2 janar 1944) ku thuhej që, “Pas çlirimit Kosovws nga nazizmi, do t’i njihet e drejta e vetëvendosjes deri në shkëputje dhe realizimi i i dëshirës së popullit shqiptar për bashkim me Shqipërinë, këtu që Kosova mbeti nën Serbi.
Serbia kriminale nuk u kënaq me kaqë, ajo e shfrytëzoi edhe Luftën e Parë Botërore që filloi në korrik të vitit 1914, sepse Fuqitë e Mëdha që e kishin vënë Shqipërinë në garancinë e tyre, tani ishin në luftë me njëra tjetrën.
Krahina e Dibrës edhe pse gjatë tërë historisë së saj ishte krahinë e pastër nga pikëpamja etnike dhe tërësisht shqiptare, Serbia kriminale asokohe kërkonte me këmbëngulje që Dibra e Madhe të përfshihej në kufijtë e Serbisë, e cila asokohe Dibrën e Madhe e mbante të pushtuar.
Serbia kriminale shpresonte se në malin Korab të Dibrës së Madhe ka rezerva ari, dhe se në rrethinën e Dibrës së Madhe ka mundësi të ketë edhe kripë edhe naftë, për të cilat kishte nevojë Serbia.
Serbia kriminale dhe ekspamsioniste me ndihmën e Rusisë, i gënjente Fuqitë e Mëdha dhe vazhdonte t’i okupojë trojet shqiptare me vrasje, masakra, shkatërrime, djegie, plaçkitje dhe dëbime të shqiptarëve nga trojet autoktone shqiptare.
Serbia kriminale, nga trojet e okupuara shqiptare, e sidomoas nga Dibra e e Madhe e cila dallohej për nga begatia, sepse asokohe ishte shumë e pasur, me bujqësi dhe ekonomikisht e zhvilluar, përveç vrasjeve, masakrave e e shkatërrimeve, e plaçkiti edhe tërë pasurinë në stolitë dhe monedhat e arit, bagëtinë dhe mobiliet e bukura, dhe të gjitha i dërgoi në Serbi.
Serbia kriminale, në trojet e okupuara shqiptare fillimisht i ndryshonte toponimet shekullore shqiptare dhe i zëvendësonte me toponime serbe, objektet e krishtera shqiptare i ndryshonte dhe i përvetësonte si kisha orthodokse serbe.
Serbia kriminale, në trojet e okupuara shqiptare asokohe me shpejtësi ndërtonte dhe hapte shkolla serbe, për ta përhapur gjuhën serbe.
kriminale, në trojet e okupuara shqiptare, sjellte dhe angazhonte përshkruesit më të zotë serbë për të bërë regjistrimin e popullsisë, të familjeve, si edhe përshkrimin e hollësishëm të qyteteve, fshatrave , të infrastrukturës së tyre, duke përfshirë edhe arqitekturën, çezmet, puset dhe urat, përmes një përshkrimi të hollësishëm gjeografik, gjeostrategjik, hidrologjik dhe të pasurive nëntokësore.
Shkrimtarja amerikane Rouz Uajder Lein në librin e saj “Majat e Shalës”, në vitin 1920, shkruan se, “Qyteti i Dinrës së Madhe iu muar Shqipërisë në vijën kufitare të vitit 1913 , siç nxirret sythi i një patateje”.
Dimitrije Tucoviq, , kur përshkruan viset e aneksuara nga Serbia pas caktimit t ëkufijve në vitin 1913, shkruan se, “Pushtimi serb ndau bujkun prej arës, bagëtinë prej kullotës, tufën pej lugjeve, katundin prej mullirit, blerësin dhe shitësin nga tregu, rrethin prej qytetit dhe tërë viset malore prej qendrës së tyre ekonomike e hambarët u e ushqimit … burimet e jetës u prenë”.
Dita e Pavarësisë, 28 Nëntori i vitit 1912 Dibrën e Madhe ë gjeti të pushtuar nga ushtritë serbe, e më vonë u pushtua e tërë Krahina e Dibrës.
Serbia kriminale, në këtë kohë mobilizoi tërë forcat e saj ushtarake e politike me synimin, “Të shuhet Shqipëria ose të bëhet sa më e vogël dhe e paaftë për të jetuar”.
Nikolla Pashiqi, kryeminsitri i Serbisë në vitin 1913 thoshte se, “Krijimi i Shqipërisë përbën rrezik të madh, jo vetëm për serbët, por edhe për tërë Lidhjen ballkanike”. Sipas pashiqit, Shqipëria do t’i nxjerr shumë ngatërresa Serbisë dhe Evropës”.
Rusia e Franca të mbështëtura nga Anglia në vitin 1913 u bënë mbrojtje e fuqishme e pretendimeve okupuese dhe ekspansioniste të Serbisë.
Në Konferencn e Ambasadorëve në Londër në vitin 1913, u shkelën thelle të drejtat e shqiptarëve dhe integriteti territorial i Shqipërisë.
Vendimet e Konferencës së Londrës 1913 përbëjnë tragjedinë më të madhe politike për kombin shqiptar.
Shqipëria amë pas vendimeve të kësaj konference mbeti si mollë e kafshuar nga të gjitha anët.
Serbia kriminale dhe serbët kriminelë, janë pa identitet, pa fe të mirfilltë, pa karakter, pa turp e pa moral.
Serbia kriminale dhe serbët kriminelë, janë shteti dhe populli më i egër, më arrogant, më mospërfillës dhe më kërcënues në Ballkan, në Evropë dhe në botë.
Serbia dhe serbët nuk e njohin të mirën, demokracinë, të drejtën, mëshirën dhe njerëzoren.
Serbia dhe serbët me këtë mendësi, sjellje të pa korrigjueshme dhe të pa përmirësueshme jetojnë gjatë tërë histotisë e ekzistimit të tyre e gjer më sot.
Në tërë historinë e Serbisë dhe të serbëve nuk mund të gjesh asnjë periudhë historike në paqe me popujt që i rrethojnë.
Në tërë historinë e Serbisë dhe të serbëve ardhcakë nga Karpatet e Rusisë që në shekullin e 6-të , gjen vetëm egërsi, urrejtje, luftëra , gjakderdhje, vrasje, masakra dhe okupimë të trojeve shqiptare, gjithnjë për zgjerimin e kufijve të Serbisë kriminale.
Çuditërisht edhe Fuqitë e Mëdha që e kanë patur fuqinë vendosëse, kanë neglizhuar t’i frenojnë Serbinë kriminale dhe serbët kriminelë në qëllimet e tyre ekspansioniste.
Kjo është dëshmuar në Kongresin e Berlinit në vitin 1878, në Konferencën e Ambasadorëve në Londër 1913 dhe në Konferencën e Paqes në Paris, në të cilat u Serbisë kriminale dhe serbëve kriminelë, ju lejua që ta shtrijnë sovranitetin në trojet denbabaden shqiptare, të cilat Serbia kriminale dhe serbët kriminelë, i kanë okupuar me luftëra të ashpra, mizore, me vrasje, masakra, dhunime dhe dëbime të shqiptarëve.
Si para më shumë se një shekull, në krah të Serbisë kriminale dhe serbëve kriminelë është vënë edhe Akademia e Arteve dhe e Shkencës së Serbisë, e cila në funksion të politikës okupuese dhe ekspansioniste serbe, është marrë edhe me botimin e librave paternalistë mashtrues propagandues serbë.
I tillë është edhe libri me titull, “Qyteti i Dibrës gjatë çlirimit” (Grad Debar u vreme oslobogjnja), i autorit Dr. Jovan Haxhi Vasiljeviq.
Absurditeti i këtij libri dhe i librave të ngjashëm si ky, është se nuk kanë asgjë me të vërtetën, përveç se i shërben vetëm politikës okupuese propaganduese dhe eksapansioniste të Serbisë kriminale, sepse në vitin 1912 Serbia kriminale e okupoi Dibrën e Madhe e kreshnike, me vrasje, masakra, dhunime, dëbime e plaçkitje të dinranëve, dhe nuk e çliroi Dibrën e Madhe, siç po pretendon titulli i këtij libri serb.
Dibra e Madhe asokohe ishte kryeqendra e Krahinës së Dibrës e banuar vetëm me shqiptarë autoktonë dhe me një adninistratë funsksionale shembullore, dhe se nuk kishte asfarë nevoje që të çlirohej nga Serbia kriminale.
