BE-së iu dha Çmimi Nobel për Paqe në vitin 2012 si mirënjohje për "gjashtë dekada të promovimit të paqes dhe pajtimit" në Evropë. Në fjalimin e tij të pranimit tç çmimit në Oslo, Presidenti i atëhershëm i Komisionit Evropian, José Manuel Barroso, tha se bota mund "të llogarisë në përpjekjet tona për të luftuar për paqe të qëndrueshme, liri dhe drejtësi".
Megjithatë, më pak se një dekadë më vonë, BE-ja po ndërmerr dy hapa të mëdhenj për të forcuar kapacitetin e saj mbrojtës dhe për t'u përfshirë në konflikte ushtarake përmes trajnimit dhe pajisjes së qeverive jashtë bllokut.
Në mes të pandemisë Covid-19, këto zhvillime i kanë rrëshqitur radarit, por ato përfaqësojnë një zgjerim të konsiderueshëm të politikës së sigurisë me pasoja të gjera.
Një fond evropian i mbrojtjes prej 8 miliardë eurosh, që synon zhvillimin dhe blerjen e armëve dhe teknologjisë së re për ushtritë brenda BE-së dhe jashtë saj, u ra dakord dhjetorin e kaluar.
BE gjithashtu lançoi kohët e fundit Objektin Evropian të Paqes, një mekanizëm që do të rrisë aftësinë e bllokut për të ofruar trajnime dhe pajisje - duke përfshirë, për herë të parë, armë për forcat ushtarake jo-evropiane në mbarë botën.
Franca dhe Gjermania, komisioni dhe shumica e eurodeputetëve kanë nxitur për këto mjete për të rritur fuqinë evropiane jashtë vendit. Ata përdorin konfliktet në Lindjen e Mesme, Sahel dhe Ukrainë, dhe drejtimin më izolues që mori SHBA nën administratën Trump, si justifikim.
Iniciativat e dyfishta do të forcojnë ndikimin ekonomik dhe diplomatik të BE-së me një dozë të madhe të "fuqisë së fortë", thonë mbrojtësit e çështjes, të cilët tregojnë gjithashtu joefikasitetin e 27 ushtrive kombëtare që blejnë sistemet e tyre të reja të armëve.
Por nga masat do të përfitojë gjithashtu industria evropiane e armëve duke ofruar fonde kërkimi dhe zhvillimi dhe pika të reja për shitjen e armëve jashtë shtetit.
