Të gjitha të bëmat e tyre, janë që nga koha kur nga pozita e gjysmë të uriturve, nga gjendja e një të varfëri. Tash jeni të pasur, siç shkruan Referendi SunMyungMoon, në librin si “qytetar Global i botës” f.95.
Dhimbja e urisë mund të kuptohet vetëm nga ata që e kanë përjetuar. Kur njeriu është i uritur një kokërr e vetme orizi merr shumë vlerë...është vështirë ta besosh se një kokërr e vetme orizi mund t’i japë kaq shumë stimul trupit, por kur jeni i uritur keni kaq shumë mall për ushqimin, sa që ju bën të qani. Kur njeriu e ka barkun plot bota duket e madhe, kurse për dikë të uritur, një kokërr orizi është më e madhe se Toka.
Po e bëjmë këtë kontrast, se duke reflektuar mund të këndelleni dhe të t’ju bjerë në mend, se, të dëshiruarën, një botë kur askush nuk derdh lot duhet ta rrijmë dhe...t’u kthehemi atyre zemrave të pastra që kemi pasur kur kemi qenë fëmijë...
T’i mendojmë nënat që s’i kanë djemtë (të vrarë nga “tokësorët”), nga njerëzit për të cilët di, me siguri dhe që sigurisht familjarët do të ngulin këmbë të zbardhen rastet!
Fabula e LaFontenit, edhe një kallxim i përgjigjet rastit, situatës aktuale, kushdo që në joshjen..., premtimet kurrë të përmbushura, kollaj të dhëna ku i sëmuri (Kosova) ngazëllehet e luan.
Pra le ta mendojnë: Luani i sëmurë dhe dhelpra (shih f. 179)
Luani, mbret i kafshërisë,
Atje në guvë ish i sëmurë;
Me një dekret të mbretërisë
Na lëjmëron tur e kaurë
Se pret vizita ngushëllimi,
Dhe me premtim se do t’i presë
Me nder ata që do të vinë,
Dhe të luanit besa besë,
Që e vulos kështu këtë shkresë
Me siguri kundër çdo krimi
Me siguri kundër çdo krimi
Vrapuan për te mbreti shpejt
Ambasadorë e deputetë.
Veç dhelpra e gjykoi me mend
Që të mos vente në atë vend.
Nuk shkoi atje dhe ja sepse:
Gjurmët e hapave në pluhur
Të gjithë dallkaukëve që mbretin e miklojnë,
Pa përjashtim, të guvës në drejtim ato shkojnë,
Asnjë andej s’u kthye kurrë.
Kjo me të drejtë na ngjallë dyshim.
Pra mbretin tonë falënderojmë
Për sigurinë që e jep me shkrim;
Por veç një gjë fort mirë e dimë:
E dimë si hyhet në atë shpellë,
Por kush ka hyrë atje më s’del.
