Presioni ekonomik dhe diplomatik i Kinës ka zvogëluar numrin e aleatëve zyrtarë diplomatikë të Tajvanit në vetëm 12, shumica prej tyre kombe të vogla ishullore në Paqësorin Jugor dhe Karaibe. Ministri i Jashtëm tajvanez, Lin Chia-lung, deklaroi se Pekini po përdor para dhe projekte ndërtimi për të joshur vendet në zhvillim që të mbështesin pretendimin e Kinës mbi ishullin vetëqeverisës, duke i bërë ato të ndërpresin marrëdhëniet me Tajvanin.
Sipas Lin, kjo taktikë është duke humbur efektivitetin e saj, edhe pse ai nuk paraqiti prova konkrete për të mbështetur këtë pretendim. Ai theksoi se Kina po mbështetet në një rezolutë të OKB-së të vitit 1971 për të legjitimuar pretendimin e saj, duke përjashtuar përfaqësuesit e Tajvanit nga organizatat ndërkombëtare, përfshirë Kombet e Bashkuara.
SHBA-të, ndonëse nuk mbajnë marrëdhënie zyrtare me Tajvanin për të ruajtur marrëdhëniet me Kinën, mbeten aleatët kryesorë të ishullit në aspektin ekonomik dhe ushtarak. Lin u shpreh se Tajvani duhet të forcojë aleancat me SHBA-në dhe BE-në për të sfiduar përpjekjet kineze për izolim diplomatik.
Në muajt e fundit janë shënuar disa lëvizje të reja që tregojnë suksesin e fushatës së Pekinit: Ishujt Kuk kanë nënshkruar një marrëveshje bashkëpunimi me Kinën, që ka shkaktuar tensione me Zelandën e Re dhe ka nxitur protesta të brendshme. Gjithashtu, Ishujt Solomon kanë kaluar nga mbështetja për Tajvanin drejt Kinës, duke nënshkruar një marrëveshje sigurie me Pekinin. Ndërkohë, Somalia ka njoftuar se nuk do të pranojë më pasagjerë me pasaporta tajvaneze, dhe Afrika e Jugut ka kërkuar zhvendosjen e zyrës përfaqësuese tajvaneze nga Pretoria në Kejptaun.
Këto zhvillime pasqyrojnë sfidën gjithnjë e më të madhe të Tajvanit për të ruajtur njohjen ndërkombëtare, ndërsa Kina vazhdon të përdorë ndikimin e saj ekonomik për të ngushtuar hapësirat diplomatike të ishullit.
