> Në shtëpinë e Grigorit kishte vajtur për vizitë Vangjeli. Dhe për arsyet që dihen. Ta pret mendja se ishte veshur tepdil, me një zhakëtë të zezë, pantallona të hirta, këmishë të bardhë, por pa kravtë, sepse ajo e bezdiste në qafën e tij të trashë.
> Kishte do kohë që bisedonte me të dhe gruan e tij, Margën, që dukeshin të shushatur nga ato që kishte ligjëruar dhe vazhdonte ende të ligjëronte fqnji i tyri i vjetër.
> -Kështu janë punët, Grigor....- po thoshte Vangjeli mbushur tërë gaz.- Vajza jote të bëhet nusja jonë. Pa bëjmë shpejt edhe martesën dhe bitiset kjo mesele.
> Grigori, flokëverdhë dhe syzi, si e bija, Lena, që I kishte ngjarë, edhepse i ulur në divan, dukej se ishte gjatosh. Ndërkohë, ai kundronte herë Vangjelin dhe herë të shoqen, Margën, fytyrëhequr, por hirplote dhe me flokë pakëz të thinjur.
> -Po ta thashë, Vangjel, - zuri të fliste ai pastaj me zë të flashkët,- të falenderoj nga zemra që kërkon të lidhesh krushqi me miq të hershëm që na ke, por sikur nuk ngjit kjo martesë!..
> -Ndryshe do të ishte sikur djali yt, Gjini, të ishte sa Lena, pra 20 vje$, dhe Lena, 14, se $upat rriten më shpejt se djemtë,- e gjeti me vend të ndërhynte Marga në këtë bisedë burrash.
> -Po nuk ka gjë të keqe se ndodh e kundërta, moj Margë?! - iu kthye Vangjeli. - Pastaj keni për të parë se $'shtat do të hedhë hedh Gjini ?!..I shëndoshë si div do të bëhet. Pa edhe mustaqet shpejt do t'i dërsijne...
> Marga dhe Grigori mbetën të topitur.
> -E $'më rrini sikur t'ju jenë mbytur gjemitë dhe të keni humbur me plang e katandi!- u hodh Vangjeli.- Po do të thoni ju, se nuk keni humbur pasuri, por jeni në borxh të madh dhe nuk dini se kur do ta shlyeni, domethënë, e kam llafin për borxhin qe me keni marrë, nuk ma keni kthyer gjene dhe nuk dihet se kur do të ma ktheni...Kështu është, apo jo?..
> Burrë e grua përvodhën me vështrime përshqitazi njeri-tjetrin dhe bënë “po” me kokë.
> -Të martojmë Gjinin me Lenën një herë, se pastaj borxhin ma shlyeni me vonë, - tha Vangjeli duke u hedhur të dyve një vështrim ëmbëlak.
> -Falemderit shumë, Vangjel , - tha Marga.- por puna është se duhet ta pleqërojmë këtë $eshtje edhe me Lenën, se ajo do të martohet. Thua vallë ta pranojë Gjinin për burrë?..
> - Edhe mua kështu ma thotë mendja, duhet ta pyesim atë,- mori hov Grigori,- se ajo tashmë është vajzë e pjekur dhe sa të mbarojë shkollën për financë do të nisë të punojë.
> -Po zakonet mbeten zakone,- iu ktheu atyre Vangjeli me rrëmbim.- Të pyeti babai yt, Margë, se a e pëlqeje ose jo Grigorin? As edhe Tanën kur u martua me mua. Jo, sepse kështu e donte zakoni. Kështu trashëgohen ato edhe këtu në Amerikë. Edhe Lena, do të bëjë ashtu si$ i thoni ju.. Keni për të parë se nuk do t'ua prishë qejfin. Do të kuvendojmë prapë, po që sonte mund ta quajmë të kryer këtë punë.
> - Por, nëse behet kjo martesë, sido t’ia bëjmë edhe për bekimin në kishë, se këtu në Nju Jork nuk është ngritur ndonjë e tillë kishë shqiptare si në Boston, - tha Grigori.
> Përdorte kështu edhe këtë arsyetim se si të pengonte që kjo martesë të mos bëhej, ose të shtyhej sa më shumë.
> -Bëjmë dasmën së pari ,- tha Vangjeli, , që e kishte menduar këtë kle$kë. – Pastaj bekimin në një kishën ortdokse greke këtu në Nju Jork.
> - Kishë greke, the?!- rudhi ballin Grigori.- Kurrën e kurrës!-Ti e di se andartët grekë më kanë vrarë xhaxhain, që vite më parë kishte vajtur në fshatra të Gjirokastrës, për të hapur shkolla shqipe.
> - E bëjmë atëherë një ditë në Kishën Shën Gjergjit në Boston, një vrap pele nga Nju Jorku dhe e kryejmë edhe këtë punë.
> Me të thënë këto fjalë, Vangjeli u ngrit përshëndeti Margën dhe pastaj edhe Grigorin që i mpirë e përcolli deri te dera e shtëpisë.
> -Edepsëzi, - turfulloi Grigori kur u kthye në dhomë.- Si tha tani në fund? “Se do të kuvendonim prapë, por që sonte mund ta quante të kryer këtë punë”. Na i ka vënë dy këmbët në një këpucë me atë borxhin që na e përmendi larg e larg.
> -Eh , sikur të na binte ndonjë llotari këtu në Amerikë! - bërbëliti Marga.
> -Do ta t'ia shlyenim borxhin e t'i qëronim një here e mirë hesapet me këtë fqinj që e dinim të vyer, i cili na dashka vajzën për nuse, -tha Grigori duke përpëlitur sytë.
> - Endrra me sy hapur, thuaj më mirë,- shtoi Marga.
> -Vangjeli kërkon qe me një të shtënë të vrasë dy zogj, -zuri të shjegonte Grigori .-Marton djalin me Lenën tonë dhe përlan edhe rrogën e saj. Kështu, rehat -rehat, i shkon kungulli mbi ujë, se, doemos, nuk do të punojë më dhe do të mbahet me paratë që nxjerr me gjak Tana e gjorë në restorant, si dhe paratë e Lenës.
> -A ta pret mendja përse nuk erdhi edhe ajo tok me Vangjelin?- e pyti Marga.
> -T'i ketë ardhur rëndë?
> -Doemos, se eshte grua me namuz. Si mund të pranojë që djali i saj buzëqumësht , të martohet me $upën tonë zonjë?!
> Grigori rënkoi dhe tundi kryet.
> -Po si do të bëjmë?- tha pastaj me një fije zëri .- Nëse nuk pranojmë, Vangjeli, që turpi do ta mbulonte, mund të na kanoset me borxhin. Dokumentet i ka me firmat tona, dhe me noter i bën të vlefshme edhe këtu në Amerikë!....
> -Dhe këtu ka ligje te forta., -mërmëriti Marga.- Nuk është si në Shqipëri.
> -Më thoshte një ditë një amerikan në fabrikën ku punojmë,- zuri të rrëfente Grigori,- se kështu i ka ndodhur vitë të shkuara një miku të tij. I kërkoi borxh bosit që të meremetonte shtëpinë, por nuk arriti dy herë t'ia kthente atë në afatin që kishin caktuar me dokumente. Atëherë bosi mizor me gjyq ia gllabëroi atë dhe, të mos ishte vëllai që i liroi një dhomë në shtëpinë e vet, aha, ai amerikani do të mbetej katër rrugëve, me grua dhe një kërthi.
> -Për fat të mirë ne banojmë në këtë shtëpi me qera, kur atje në fshatin tonë në Shqipëri nuk kemi ve$se një shtëpi gjysmë të rrënuar...
> - Dhe ja, Vangjeli po na e bën të zezën, - hungëroi Grigori.- Po na rrëmben vajzën...
> Marga heshti një $ast dhe pastaj i tha:
> -Nuk është i prapë, Grigor. I bën të tëra këto për ato që thamë pak më parë. Që ne ta martojmë Lenën me djalin e tyre $ilimi dhe vetë te bëjë tërë ditën e ditës sehir. Po si do t'ia themi asaj këtë gjëmë?....
