"Shtëpitë e kosovarëve ishin shkatërruar nga bombardimi, plot tjegulla të thyera, gropa të zverdhura nga baruti. Edhe unë doja t’i bashkohesha Ushtrisë Çlirimatre të Kosovës.
Ndarja me Marinë më zëmroi shumë, dhe prehja ose harresa kryesore mund të ishte vetëm lufta.
Ditën tjetër takova ca tipa nga Kosova dhe shqiptarë nga Shqipëria. Këta tipa i përgatitin njerëzit, për t’i çuar në Kosovë, që të luftonin. Kishte edhe njerëz që kishin ardhur nga Evropa, për t’iu bashkuar UÇK-së në Kosovë. Unë tashmë e kisha ndarë mendjen. Tipi që më bënte pyetje e kishte fytyrën si vdekja.
Çdo fjalë që nxirte nga goja më thoshte “shakaxhi”. “Kam parë në lajme fëmijë që po vdesin atje. E dini? Të rinjë të moshës sime. Po përpiqem për të mirë diçka. Dhe ja tek jam unë, duke më ardhur keq për veten, sepse e dashura më la.”, - i thashë..."
Fragment nga romani "Ti"
