Ëndrrës më zbret çdo natë
Kosovë
Shpërfaqur pelhurës së bardhë sikur lulet e pajës së nanës
petalet herë-herë të bien
bëhesh tamam tablo vjeshte portret i etur pranverash
të marr në sy e ikim tutje lugnajës së zanave
të blertën ta vë si përkrenare e frymën e paqtë e shtyej t'i jep udhë syve tu
rrimë e s'trandemi nën hije ahesh të futura legjendash
të lus të bëhesh uji i pijshëm pa ngjyrë e të ujitësh shpirtërat e malluar largësie
ëndrra zgjatet fiton përmasën e pothuajse tre copash të ndara jete
shtrirë shtigjeve ku bie e ikën hija
sikur nëpër kinema nën projektorë dritash
vetëmse aktorët luajnë atë dramë
fundin e së cilës e mbajë përfundi qepallash të mbushura
mall
Diku ëndrrës i bie udha edhe kah porta ime
troket aty tek lisi që bën hije andej e këndej tokës së bacës
më shfaqet nana
dhe e ecura e babës nën ombrellën e një meditacioni që çon larg atje
mes kapitullit të librit lexuar së fundmi
Ëndrra shtrinë krahët edhe në natën tjetër
aty ku mbetëm së ndezuri fanarët
e udhëve
sërish më zbret mu në zemrën e gjumit
e prek qetas shpirtin sikur dorë nane
zgjohem kur agu bie qiejve të syve
e përzë ëndrrën deri në natën tjetër
e ti Kosovë merr krah e më zbret
syve
tërë ditën e lume ngre ombrellën
e kujtimeve
shikimit tim.
