Pse je aq e thjeshtë
Ti femër e dashur
Je krijesë e zbritur
Nga perënditë
Më bekimin e hyjnive
Ti i fal buzëqeshje lirisë
Dhe dritën ia merr flakës se diellit
Mbrëmjet më ia ndrçue hënës
Ti emër i bukur femër
Dashuria engjëllore e nënës
Lumturia e së vërtetës
Që i fal dashuri jetës.
PEMA E FAMILJES
Më 10 dhjetor
Në pemën e familjes linda
Si një lule borë
E freskët dhe bukur
E bardhë si rrezja e dritës
Ishte dhe ditë gëzimi
Rreth kësaj peme shkëlqeva
Dhe unë vajza e lagjes sime
Sipas kohës u rrita
Si trëndafili që lulëzon
Para syve të familjes
Eh,moj jetë
Pse e mallkove një trëndafil
Sa filloj të lulëzoj
Të mbushet plotë aromë
Në ditët më të bukura
Të rinisë se saj
Erdhi koha të largohem
Nga shtëpia t`i nxjerr rrënjët
na vashat familjare
Ah, moj jetë trëndafili
Nuk gjete rrugë ma afër
Por udhëtove me mijëra kilometra
Ishe rrënjë e fortë e nuk u vyshke kurrë
Ujitja të mungoj
Freskitë e familjes të braktisen
E fortë qenka kjo rrënjë trëndafili për ta zhdukur
Mërgimi na i mori ëndrrat
O trëndafil i bukur
Po vyshkesh ngadalë
Shkëlqimin nuk mujti mërgimi ta shuaj.
