Edukimi ynë na udhëzon t’i trajtojmë njerëzit me respektin që meritojnë, megjithatë, ka situata ku ne perceptojmë se jeta jonë po pushtohet, pa lejen e duhur. Për shembull, kur dikush shpreh një mendim të padëshirueshëm në lidhje me arsimimin e fëmijëve tanë ose përzihet në punët tona private.
Është e zakonshme të dëgjosh këto ankesa në studime psikoterapeutike, ku pacientët shprehin pakënaqësi me disa anëtarë të familjes, miq, kolegë të punës, madje edhe të panjohur, të cilët nuk arrijnë të respektojnë kufijtë në marrëdhëniet personale dhe profesionale, duke u përpjekur të zënë hapësira që ishin të paautorizuara.
Për këto arsye, ne duhet të vendosim kufij në marrëdhëniet ndërpersonale. Këto kufizime krijojnë një mekanizëm mbrojtës psiko-emocional, i cili parandalon sikletin ose konsumimin në marrëdhëniet tona. Përkundër kësaj, është e nevojshme t’u tregojmë disa njerëzve që ne kërkojmë respekt, ashtu siç jemi të gatshëm të mbajmë dialogun dhe bashkëjetesën, për sa kohë që ata nuk tejkalojnë kufijtë.
Por për ta bërë këtë ne duhet të jemi pohues, që do të thotë se ne mund të qëndrojmë për të drejtat tona dhe të të tjerëve në një mënyrë të qetë dhe pozitive, pa qenë agresivë ose duke pranuar pasivisht diçka për të cilën nuk pajtohemi. Është gjithashtu e rëndësishme të jesh i vetëdijshëm se ka shumë individë që veprojnë sikur janë në “autopilot”, pasi nuk e kuptojnë se janë mbërthyer në një cikël agresioni dhe vuajtjesh. Prandaj, ata vazhdojnë të përsërisin modelet e sjelljes, ditë pas dite.
Kjo është një gjendje e mendjes, në të cilën veprimet kryhen në mënyrë impulsive dhe fjalët janë të gabuara, veçanërisht në këto kohë të vështira, të cilat për ndonjë arsye përkeqësojnë marrëdhëniet: Fëmijët lëndohen nga prindërit, të dashurit grinden me të dashurat, kolegët nuk besojnë njëri-tjetrin, miqtë bëhen armiq, etj.
Fjalët e folura keq shpesh bëhen indirekte, postohen në rrjetet sociale dhe zakonisht i referohen mungesës së vlerësimit ose mosmarrëveshjeve. Sipas psikanalistit Erich Fromm, subjektet i nënshtrohen shqetësimit emocional dhe psikologjik sepse nuk kanë mësuar të vendosin kufijtë moralë dhe emocionalë në marrëdhëniet e tyre.
Prandaj, vendosja e kufijve është një mënyrë për t’u kujdesur për shëndetin tonë mendor dhe fizik. Gjithashtu sjell qetësi në marrëdhëniet tona, forcon vetëvlerësimin dhe na pengon të futemi në emocionet e njerëzve në autopilot.
