1.
Përballë kohës e tufanit
Dhe furtunës e murlanit
Me gjak tëndin n’ histori
Vetë firmose pavdekësi.
Emri yt më i bukuri n’ botë
Gjeraqinë n’ suferinë e shqotë
Sytë e tu-shkrepëtimë lirie
Zemra jote- flakë atdhesie.
Në shqiponjë shëmbëlleve
Dhe tiranin e urreve
Porsi shqipe heroinë
Shumë e deshe Shqipërinë.
Në llogore si yll drite
Për liri u dogje, u fike
Ndaj furtunash e stuhish
Zemrën zjarr e syrin pishë.
E patrembur ishe ti
N’flakë u hudhe për liri
2
Midis shokëve t’saj
Gone sokolesha
Kur gjëmonte bjeshka
Digjej porsi eshka.
Këto vatra t’shtrenjta
Kur na i përgjakën
Zemrat për atdhe
Seç na u përflakën.
Lulëkuqja heroinë
Shqiptarisht ra për lirinë.
3.
Uturonte moti,
Shqotë e suferinë
Gona në llogore
Fliste me lirinë.
Me zogj t’shqipes
Gona n’pritë
Natë e ditë
Po bënin dritë.
Kishin zemrat
Si vullkan
Zjarr lirie
Flakadan.
4.
Lavdi trime Antigonë
E Flamurit je Shqiponjë!
