Mbaje guximin se ke fatin e hyjnive
Nesër perënditë do të gjunjëzohen
Para teje dhe tokës që kurrë nuk na bashkuan
Vallë kemi lindur të ndarë apo na ndanë djajtë.
Kemi mbijetue vetëm duke pasur dorën e nënës Tereze
Nuk kemi harrue të lutëm në gjuhën e zotit e të shqipeve
Me ballin lart dhe bukurinë e zanave përherë në fytyrat tona
Cila është dhembja që peshon një shekull më shumë se burgu yt Seferina.
Me trëndafilat u ndamë në rrugën që për mua s´ka fund nëse ti dhemb
Nuk e kemi pasur në natyrën e hyjnive as të traditës sonë
Të ju lamë nën mëshirën e fatit të pafat dhe duarve të krisura kriminale
O zot bëhu vetëm sonte me ne e për Seferina Seranin dhe lutjet e njëmijë poeteve.
Të njerëzve të mirë dhe atyre që për dritë të jetës ende kanë ferrin e Dantes
Jeto ose vdis si heroinë ,si Shota e Azemit,si Marije Shllaku,a si Doruntinë
Por nëse duhet vdekur ,vdeksha unë për ty e ti Seferina jeto e lirë
Duhet të jetosh për Ditën e Alfabetit të Manastirit ku fëmijët e Malësisë të presin.
Vdekjen secili ta kemi borxh ashtu siç ja kemi atdheut të ndarë
Edhe lirinë ta kemi për ta dhënë ose asnjë nuk do të kemi liri
Sonte dua ta zgjoj zotin tim që t´i them se Parisi qenka vet ferri i jetës
Që mbanë në pranga një fëmijë të perëndisë a nuse të malësisë.
Zgjohu zoti im shikoje Kullen e Ejfelit ,se as ditë e as natë nuk bën më dritë
Nëse zgjohem unë kam frikë se do t´i zgjoi vullkanet e Etnes
Me to ndoshta do të përmbyset një ditë bota e djajve
Dhe njeriu i varfër vallë a do të jetoj i lirë si dielli që ngroh njëjtë.
Më zgjo nga ferri i Dantes zoti im, nëse nuk do të rebelohem e ta përmbys botën.
