Hera-herës hyjë ëndrrës sime, larg
pasqyrës që ajo të më sheh, shpirt,
nga ndjenjë dashurie më vjen poezia
me lot dhimbjesh, e me lot prehjesh.
Tëra poezitë tek unë kanë mendje,
kanë frymë, vetëdije e nënvetëdije
janë shpërthime muzash me duar të
buta të fjalëve dhe shkronjave! Fjala
në art, është e pamatshme së thelli…
Roganë, unë kam nevojë për ty, për
ajrin dhe zambakët e kopshtit tënd
për 3 zemrat tua natyrore, kam mall
që edhe njëherë të ngjitëm Brijës,
dhe të dremitem kopshtit me mollë.
Tërë zogjve të Roganës ua di foletë,
ua di dhomat e tyre nëpër degë, ua
di foletë zogjve të dashurar e t´fejuar
nëpër pemë zogjtë i bëjnë dasmat!
Hera-herë fluturoj me ëndrrat e mia
hapësirave kah fluturon shqiponja
s´më intereson kush është zotëri as
hajdut, librat ende kanë lot faqeve;
vendlindja ime këtë zemër më dha
në Roganë asgjë s´duhet të harrohet!...
