Mendoj në ty kur pranvera del
Kur qelin lulet dhe hëna shkëlqen
Kur zogjtë e malit këngës ia thojnë
Mendoj ne ty dhe lotët nuk pushojnë
Ty te kujtoj edhe në verën e nxehtë
Si nuk munda te rri më shume sivjet
Ky gyrbet i rëndë sytë po mi rendon
Nje jetë e tërë ne dhe te huaj shkon
Vjeshtë e mërzitshme, ftohet me shi
Nuk mund te vija Kosovë tek ti
Ti shijoja frytat dhe ato begati
Më dogji malli për prindërit e mi
Dimri po vjen I ftohët me acar
Mendoj për ty Kosove hiq pa u ndal
Atdheu im i vuajtur ndër mote
Të dua shumë unë bija jote
