Dhe nuk e di sa ura i ka rruga e gjatë e jetës
Këto vargje unë po i shkruaj ulur mbi një urë
Nuk rrënohet ura që ne i kemi ngritur vetes
Edhe po të ishte e ndërtuar vëtëm me gurë
Nuk e di sa tunele rruga e jetës mund të ketë
Disa të ndriçuar mirë e disa krejtë pa ndriçim
Do marrin fund tunelet si çdo gjë tjetër në jetë
Por ti një jetë mbetesh dashuria e shpirtit tim
Sa kthesa ka rruga e jetës, sa shumë pëngesa
E nuk ishte e lehtë asnjë kthesë që kemi kaluar
Dhe do marrin fund një ditë tunele ura e kthesa
Por nuk mbaron kurrë dashuria jonë e bekuar.
