Sot ka pak njerëz, shokë, miçë si dikur...
Që luftuan e luftojnë me mendje e zemër
Për këtë Popull, për këtë tokë
Këtë simbol Emblemë Kombëtare
Shkabën tonë dy krenare, kuq e zi tonin flamur!
Ne Shqiptarët duhet t'i kemi të ndritura veprat
Të kthjellura mendjet, shpirtrat, zemrat dhe kokat,
për t’ mos na u ndarë, akoma edhe më shumë, tokat tona!...
Kur atëherë, do të kemi një unitet të përbashkët:
Një komb, një shtet, një shqiponjë dhe të unifikuar;
Një gjuhë dhe një të vetmen të kultivuarën tonën kulturë;
Atëherë ndoshta gjithsesi e medoemos, do ta kemi:
Një Komb një gjuhë e një flamur?!
Mirëpo, me këtë mendësi, mentalitet që kemi sot
Jo të pastër fare, siç duhet ta kishim ne
Dje, sot, nesër e mot...
Të shenjtë, të pasur e të shtrenjtë
Sikurse ari e kristali, dhe si qelibari
Kombin ynë do të ishte: bash krejt si një bilur!..
