U zunë në një kohë
Kur s’kishte internet,
Miu dhe Bretkosa
Shokë me dinjitet!
Kalonin një jetë
Plot me ideal,
Njëri mbi tokë
Tjetri në moçal.
Meqë u mungonte
Fejzbuku dhe viberi,
U lidhën për këmbe
Me një fije peri.
Sa herë që i vinte
Miut ndonjë mik,
E njoftonte shokun
Me telin klasik.
Ky lloj komunikimi
Zgjati disa vjet…
Deri sa një ditë
Ndodhi një tërmet!
Tek rrezitej bretku
Mbi ujë si balenë,
Vjen i shpejtë Lejleku
Me sqep e rrëmben!
Kur sheh nga lart
Miun si rri var’,
-Ty s’të rrëmbeva
I shkreti gjitar!
Flet nëpër buzë
Miu i trishtuar:
-Kështu e ke kur zgjedh
Shokun e gabuar!
