Askush klithmën s ´ua dëgjoi
Kur thikën në fyt e kishit !
Vetëm frika mos të qasej te përroi,
Pa tjetër të vetëdijshëm ishit . . .
Për dyluftimin me vdekjen
Asnjëherë nuk keni heshtur . . .
As nuk e llogaritët përndjekjen
Për liri u rebeluat pa reshtur.
E buqitët fort me tingëllimë
Sa bota dëgjoi, u tundën dhe malet!
Terrori në shpirtra fort hingëllinë
Veshur me rripa e hekur si gjeneralët!
Tani zëri juaj porsi veli i shpresës
Qëndron ulur mbi ballin e vilanisë . . .
Ngazllohuni nga dritat e Kthesës,
Ndonëse Reçaku ia skuq faqen Dardanisë!
