Sikur fëmijë, sikur foshnje,
N'fshat të dreqit u terorizuar!
Nëpër ëndrra filloj për të qajte
Kudo shpendet, bishat, ishin duke e sulmuar!
E sulmoni orlat e gjeraqinatë
Herë-herë gjarpërinjë e ujqit.
Nëpër shpatie edhe dhelpërinatë
Nuk mujshin ta mbrojnë as bujqit!
Shpeshherë vehtën e shihte
Si n'pasqyrë nën ujin e ibrit.
Retë e qiellit me vaji i thirrte
E nga toka ua lexonte vjershën e librit!
Nuk e lashin ëndrrat
Cenin për të fjetë!
Ëndrrën ia vjeshinë zgjendrratë
Qetësinë nga ëndrratë s'dinte si me gjetë!
Prinderit e dërguan tek dajët
Për t'jetuar dhe shkolluar.
Por edhe atje i shkuan pas hallët
Ëndrrat e ujit të lumenjëve duke e frigësuar!
Qielli nën ujit e bunareve
E bënin frigacak!
E qetësojshin gurët e varrëve
Dhe rrezët e diellit në shpat.
Kur librin Ceni e lexoj
Njëmijë mila nën det!
Ëndrra t'vertetën ia tregojë
Ti duhet të bëhësh poet!
Ti si poet i ri
Traumat ke për t'i zbuluar!
Nëpër këto faza kalon çdo fëmi
Ti si poet ,ëndrratë duhet përshkruar!
Para adoleshencës një orë
Ëndrra u bë realitet!
Trauma me ra mbi dorë
Për të ardhmën time me fletë!...
