Mërgimi është dhimbje
Dhimbja shkaton lotë
Për mallin e Atedheut
Kudo që t'jesh.
As njëherë mendjen
S'mund ta kesh t'qetë
Sa më largë Atdheut
Mallengjimi shtohet më shumë
Për bukuritë magjepse
Dhe dashurinë e zjarrt
Për nënën që t'ka lindur
Dhe fushatë me lule
Që i sheh n'ënder
Ditë e natë.
Edhe duke punuar
Po sa t'shkon mendja t"vendlinja
Emucionët t'kaplojnë
Lotët rrjedhin si lum
Malli për atêdheun
Vendin ku ke lindur
Rritet edhe më shumë.
T'gjithë ata që janë
N'Atdheun e tyre
Duhet ta kuptojnë
Se mërgim është ferr
N'një vend t'huaj
Ku delli nuk t'groh
Hëna nuk bënë dritë
Shpiirtin e ke n'terr
Paraja s'ta shuanë kurrë
Mallin për Atêdheun.
