1. (VULLNETMIRË MBI TOKË)
E gjithë rrjedha e ligjërimit është relative
si flakë që digjet mbi ekzistencën
si dritë kurrë e pa shuar, kurrë e humbur
mbi krijesa që vijnë e zhdukën
krijesa të dobëta me mendje njerëzore
vullnetmirë mbi tokë
dielli gjendet në hemisferë
zbret në tokë për ne, me vullnesë
ta shohim vetveten
se si trupin e shmangim
e bashkë me shpirtin kthehemi andej
në hemisferë
nga larg, si me frymë vjen vullnesa
ngjizet në ne si diell që ngroh
sa vullnetmirë mbi tokë,
me shpirtin që kalon çdo hije, çdo errësirë
me butësi mikluese, me zemër pastërtie
Hyj mbjell dashuri në çdo hap të thyer
në dilemat e jetës shkëmbi
ka nevojë për butësi dhe dritë të çiltër
secili kërkon krahun ku të mbështesë
të kaloj tej stuhive që ndodhin shpesh
një fjalë e ngrohtë,
në mes të ftohtësisë, sjell ngushëllim
me këtë Dritë,
toka do të shkëlqej.
2. (PO TË FALËNDEROJMË)
Hirësi, të falënderojmë
për diellin që ngrihet
për çdo shi që bie
në stinët që jetojmë
na rrëmbejnë me fjalën
me zemrat plot
thesare të pashtershme me buzëqeshje
për çdo ndihmë të heshtur
për dashurinë që s’ka mbaruar kurrë
po të falënderojmë, për gjithçka
më shumë për ty,
për këtë udhëtim të bekuar.
3. (MËKATET E BOTËS)
Kaq e thellë errësira, ku fshihet mëkati
bota e madhe, edhe më e madhe pesha e tij
përhapet pa frikë, pa mëshirë
në dyluftim me shpirtin
mbytet në vetveten me perde mbyllur
mëkati ka emër
tradhti, gënjeshtër, dhimbje në heshtje
kanë fytyrë të dyfishtë
kanë zhurmë e klithma të jargët
kanë urrejtje, zemërim
nuk dihet se ku lindin, as ku vdesin
mëkatarët
shpërthejnë në lakmi
gjithmonë ka një mundësi
një shpresë të re
ta çlirojmë shpirtin.
4. (KËRKIM MËSHIRE)
Në këtë botë ku çalojmë
ndjejmë dhembje dhe frikë
meditojmë në heshtje, e mbajmë frymën
me mëshirën tënde për zemrat e thyera
për ata që humbin shpresën dhe ndalën së besuari
për ata që janë të lodhur
për ata që janë të vetëm, të thyer
ki mëshirë
për ata që nuk kuptojnë
nuk shohin
nuk ndjejnë
nuk kanë forcë
ki mëshirë o Hyj
për ata që u digjet zemra
shterojnë nga braktisja
jepu shpresë
bëj që dashuria të mbizotërojë mbi gjithçka.
5. (BESOJMË)
Rrugët edhe mund të mbyllen, të ngushtohen
sytë mund të mos e shohin dritën e duhur
hapat mund të na mashtrojnë
ndjenjat mund të bijën në tundim
edhe pse trupi shkatërrohet
gjithçka na duket e largët, e pa prekur
prapë besojmë, na e dikton zemra
një forcë që na udhëzon
gjithmonë dielli lind pas errësirës
edhe pas natës së gjatë vjen mëngjesi
çdo plagë e shëron një dashuri
çdo trishtim ka një shpresë.
sa të vërteta mbesin të paprekura
sapo ti mbyll sytë njeriu e mbulojmë në tokë
gjithmonë pas një fundi shpërthen një jetë
përmes gëzimeve dhe dhimbjeve
nne besojmë.
6. (KRYQËZIMI)
Tre në tre, gozhdët në duar
kryqëzohet fjala në errësirën e vdekjes
deri te dielën kur të ringjallet jeta
do të mbërrijë mbi varret e ëndrrave
të rilindim bashkë
derisa të zbardhet agimi
dalin shpirtrat e ngujuar në dritë të re
kur ta kërkosh fillin e gjenezës
sa i fortë bëhet guri mbi ty
tokë e qiell rrinë pezull e ne dridhemi
njerëzia jeton përsëri me fajin
si zjarri me flakën
pa e ditur himnin e pafajësisë
nga mëngjesi kur bien tri rreze
përtej gurit të varrit kumti i ardhjes
tre në tre
fjala u bë dritë
e drita s’ka mbarim
ringjallet shpresa
me mohimin e pohimin
se u shemb tundimi në ballin e tiranisë
Çfarë është vdekja!
Mbi plagë bëjnë rojë me shtizë
nën brinjë plaga ime
dhimbja jote
nën kamxhikun e fatit të njerëzimit
fshikullimat shërohen ditën e tretë
Ringjallja liri e pa kufi.
Prill, 2025.
