Vendosi një zhapik, të hyjë në politikë,
Në fillim sillej urtë e butë, si zvarranik.
Sovrani i shtoi ujë të pastër në pishinë,
Si edhe ushqime kalorike me vitaminë.
Midis të mirash, me shumë shije e stil,
U rrit zhapiku politik na u bë krokodil.
Filloi të fryhej me gojë, qafë dhe bisht,
Vepronte me sherr e intriga qëllimisht.
Kur nisin kritikat te pushteti i papunë,
Thotë si Luigji XIV: “Shteti jam unë!”
Nuk e vret mendjen, për vota e popull,
Sillet sikur një perandor, rreth e rrotull.
Qytetarët me halle, pyesnin në panik:
- Si ta kthejnë krokodilin në zhapik?
Një plak i zgjuar e me shumë përvojë,
Nxori urtësinë për njerëzit në nevojë.
Mos i shtoni ujë, luks, vota e pushtet,
Ngadalë zhapiku kthehet në identitet.
Përndryshe zvarraniku ashtu si dikur,
Rritet më shumë dhe bëhet dinozaur!
