Mbrëmjen e djeshme banorët nuk kishin pse të gatuanin për darkën, pasi për ta ishte shtruar tavolina në oborrin e shtëpisë. Ata kanë kaluar një natë festive, ku nuk ka munguar muzika dhe kërcimi.
Por gjithashtu banorët edhe kanë biseduar me njëri-tjetrin, ku në një moment Arbëri ka kujtuar disa çaste të bukura mes Ilirit dhe Donaldit.
Biseda mes banorëve:
Arbëri: E di sa jam shkrirë kur ti e Iliri pitë atë ditë. Jam kënaq
Donaldi: Dole te fjala ime që ke nevojë të kënaqësh
Arbëri: Po nuk kam tensione o vlla
Donaldi: E mirë. Por siç kënaqësh shpirti, ajo kënaqësi mbaron shumë shpejt
Arbëri: Ishte e bukur për aq sa zgjati
Donaldi: Unë e kam shijuar pafund, e kam thënë. Do doja të ndodhte prapë? Patjetër që po
Arbëri: Pse ma shkel syrin?
Donaldi: Se nuk e bën më ai
Arbëri: Iliri ishe më i lirshëm se sa ti
Donaldi: Po se kishte pirë më shumë se mua
Iliri: Ai mendon
Donaldi: Donaldi e mbajti Ilirin të mos thoshte asnjë fjalë, asnjë gjë. Të ishte për Donaldin... Këtu vlerësohen njerëzit. Burrat e tavolinë këtë kanë. Nejse, unë jam kënaq shumë atë ditë
