Presidenti Emmanuel Macron është vetëm i fundit në një varg liderësh që kanë ardhur në Pekin javët e fundit, përcjell Bota sot.
Në të vërtetë, në katër apo më shumë muaj që kur u hoqën këtu rregullat strikte zero të COVID-it, Kina e Xi Jinping ka qenë në një valë diplomacie.
Z. Macron, si shumë para tij, vjen pjesërisht me axhendën e vendit të tij në mendje; lidhjet tregtare dhe ekonomike për shembull. Por ai gjithashtu shpreson se mund të ushtrojë njëfarë ndikimi mbi çështjet më të gjera gjeopolitike, tensionet mbi ishullin e Tajvanit dhe veçanërisht pozicionin e Kinës për luftën në Ukrainë.
Në të parën ai mund të ketë njëfarë suksesi, në të vërtetë Kina absolutisht ende dëshiron vendet evropiane si partnerë të fortë tregtarë, jo vetëm për arsye rritjeje, por edhe sepse e di se lidhjet e thella ekonomike do ta bëjnë më të vështirë për vendet perëndimore ta kritikojnë atë.
Kjo mund të ndihet veçanërisht e rëndësishme tani pasi shefja e BE-së Ursula von der Leyen ka paralajmëruar kohët e fundit Evropa duhet të "çrreskojë" marrëdhëniet e saj me Pekinin.
Por në pikën e dytë gjeopolitike, zoti Macron ka shumë pak gjasa të arrijë në ndonjë lloj përparimi.
Kina ka refuzuar të dënojë luftën në Ukrainë dhe presidenti Xi sapo është kthyer nga një vizitë shtetërore treditore në Moskë, ku përsëriti miqësinë e tij të ngushtë me Putinin.
Kina po e paraqet veten si një paqebërëse neutrale, por ka shumë arsye për të mos dashur të shohë një Rusi të mposhtur të dobësuar. Jo më pak pasi Rusia shërben si një aleat me të njëjtin mendim në përplasjen gjithnjë e më të tensionuar të Kinës me Shtetet e Bashkuara.
Presidenti Xi do të sigurohet absolutisht se ai është parë se po dëgjon me kujdes shqetësimet e Evropës, por pa dyshim, ai nuk do të bëjë apo të thotë asgjë nëse përfundimisht nuk i sjell dobi Kinës, dhe tani status quo-ja i përshtatet atij shumë mirë.
