MËRGATA, E ARTA
Mërgata e fjalëve të arta
Të dy krahët i ka të atdheut
Që nga kohërat e bukura
Të kryetrimit tonë,Skënderbeut
Mërgata i takon syve të mi
Të gjithë ushtarët janë për liri
Në zemër e në ballë ju shkruan UÇK
Lotët na i falin më shumë mua edhe ty
Kur vjen në atdhe mërgata
Dielli i leshon rrezet ma të gjata
Bilbilat që në agim ia thojnën këngës
Porta e shtëpisë sa bukur i çelët nënës
Mërgata dhe Ushtria e UÇK‐ës
Janë dy etapa që na i bëjnë zemrat të arta
Atdheun kurrë nuk e lenë të vetmuar
Roje nderi i bëhen si Promethe të bekuar.
AH,PRISHTINË
E di dikur isha fëmijë
Një nga fëmijët e lagjës së ferrit
Edhe unë protestova
E dini së veç përmes këngës
Sytë e tu i lash në Prishtinë
Aty ku biente shi pranvere
Ylberi m`i merrte ngjyrat e shpirtit tim
Emrin ta shkruanim nëpër gjethe lulesh
Zanat i kam dëshmitare kur erdhi pranvera
Për t'i qenë afër njeriut fatkeq e t'pafat
U mbështolla me njêqind ngjyrat e jetës
Askujt asgjë nuk i lash nga dashuria
Fytyrëndritur të shikoja ëndrrave të zemrës
FRYEN NJË ERË
Mbi Baba Tomor sërish dielli afron
Ka nisë të fryej një erë e ngrohtë
Sa mirë janë qetësue valët e detit
E dinë bajlozët pse kanë ndalue
Të vjetrit s'kanë thënë kot se koti
Se mali ka vesh e fusha ka sy
Nuk na zë ma ai sy dreqi i keq
Në murin e ferrit u muros përjetësisht
Pafajësia e nënave për bijtë e zhdukur
Është mallkimi edhe për zotnat e kësaj fare
Pse nuk i tretën më në zjarrin e Etnes
Trëndafilat të çelin edhe në pranverën time
Ndoshta çlirimtarët i ka bekue hyji i tokës
Për të cilën lindin dhe rritën secili brez i ynë
Nuk çmallët kjo tokë pa u kthye zogjtë e saj
Pa u pagëzue dy dashuritë në emrin e lirisë
Sot si t'i besoj vetes së jam njeri i lirë
Kur ashtin ma thyen Kongreset evropiane
Në mijëra copa që ende s'kam fuqi t'i tuboj
Fryej erë se pranvera e luleve veç sa erdhi.
